یک دیدار نوروزی و ترس های پنهان نشدنی تندروها

چکیده :افراطیون حق دارند. آنها فردایی را می بینند که موانع بیهوده از پیش پای دولت و همراهان خردورز آن در حاکمیت برداشته شود و قفل حصر غیر قانونی با کلید تدبیر و امید بشکند. آنها نگران اند که اگر امروز پس از چهار سال فضاسازی و دروغ پردازی، سید محمد خاتمی حتی با اقبال گسترده در میان نخبگان رو به رو می شود و دولتمردان به دیدار وی می شتابند، فردای رفع حصر که برسد، محبوبیت میرحسین موسوی و مهدی کروبی برایشان بیشتر دردسرساز شود....

کلمه – حسین ناصری نیا:

هنوز یک روز از دیدار نوروزی ده ها وزیر و معاون و چهره سرشناس دولتی و سیاسی و مدنی با سیدمحمد خاتمی نگذشته که رسانه های وابسته به جریان افراطی دست به کار شده اند و می خواهند با فضاسازی خبری و تحریک برخی نمایندگان، باز در آتش فتنه ی افراطی گری بدمند و مرزهای خودی و غیر خودی را بگسترند.

نگاهی به فهرست مقام های دولتی و چهره های سیاسی و رسانه ای و فعالان مدنی که دیروز و امروز به دیدار خاتمی رفته اند، نشان می دهد که چرا افراطیون اقتدارگرا تا این حد عصبانی شده اند: محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه، علی طیب نیا وزیر اقتصاد، علی جنتی وزیر ارشاد، بیژن زنگنه وزیر نفت، محمود حجتی وزیر کشاورزی، معصومه ابتکار معاون رئیس جمهور، علی یونسی دستیار ویژه رئیس جمهور، چندین معاون وزیر و مشاور رئیس جمهور و دیگر مقام های دولتی، در کنار دهها تن از فعالان سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و هنری و ورزشی.

هرچند ظاهرا انتشار عکس ملاقات وزیر فرهنگ و ارشاد با خاتمی باعث شده که ظاهربینان به او حمله و تهدیدش کنند به احضار و استیضاح، ولی اکنون با انتشار اسامی حاضران در دیدار نوروزی خاتمی، به نظر می رسد افراطیون یا باید بی سر و صدا عقب نشینی کنند و یا چندین وزیر و مقام دولتی را نیز به مجلس بکشانند تا به خاطر یک عیددیدنی پاسخگوی مجلس نشینان باشند!

مساله اما فراتر از این است که ملاقات با خاتمی به یک تابو تبدیل شود و یا چهار سال تبلیغات یکسویه علیه حق طلبان ۸۸ نقش بر آب به نظر برسد. واقعیت این است که التهاب و اضطرابی که در رسانه های اقتدارگرا دیده می شود، معطوف به چیزی بزرگتر از یک دیدار نوروزی ساده است. آنها از یک آینده ی محتوم می ترسند که حتی جرات بیانش را هم ندارند.

افراطیون حق دارند. آنها فردایی را می بینند که موانع بیهوده از پیش پای دولت و همراهان خردورز آن در حاکمیت برداشته شود و قفل حصر غیر قانونی با کلید تدبیر و امید بشکند. آنها نگران اند که اگر امروز پس از چهار سال فضاسازی و دروغ پردازی، سید محمد خاتمی حتی با اقبال گسترده در میان نخبگان رو به رو می شود و دولتمردان به دیدار وی می شتابند، فردای رفع حصر که برسد، محبوبیت میرحسین موسوی و مهدی کروبی برایشان بیشتر دردسرساز شود.

و البته بی شک این نگرانی بی حاصلی است. چرا که نه در نهایت کار از رفع حصر گریزی هست، نه از اقبال نخبگان به این چهره های مدافع حقوق مردم گزیری هست و نه محبوبیت این همراهان سبز مردم به رغم چهار سال و اندی تخریب و تهمت، قابل انکار است. تدبیر جریان منتقد اقتدارگرایی هم اینقدر هست که نگذارد کشور با چند دیدار و گفت و گو دچار تنش شود و فضای آرامی که برای جبران هشت سال عقبگرد همه جانبه ی کشور نیاز است، مخدوش شود.

اما عجیب اینجاست که جریان افراطی اقتدارگرا هنوز هم نمی خواهد بپذیرد در انتخابات ۲۴ خرداد ۹۲ شکست خورده است! قبول نمی کنند که جریان معترض در رفتاری نجیبانه و دموکراتیک به حاکمیت یک دست هشت ساله “نه” گفتند، و باور نمی کنند که حمایت هاشمی و خاتمی و موج سبزی که در حمایت از حسن روحانی به راه افتاد، عامل اصلی رساندن حسن روحانی به ریاست جمهوری بود. آنها نمی خواهند یا نمی توانند بپذیرند که رفع حصر و آزادی زندانیان هم اتفاقی در ادامه ی روند منتهی به ۲۴ خرداد است و از همین روست که در ذهن خود، رفع حصر را به یک تابوی بزرگ و خط قرمز خطرناک تبدیل کرده اند.

اگر تندروها شکست ۹۲ را باور ندارند، لااقل می توانند از دبیر کهن سال شورای نگهبان، این سلسله جنبان افراطیون، بپرسند که از دلهره ی از دست دادن “سنگر” های مجلس شورا و خبرگان، اعتراف کرد که “سنگر اول” توسط مردم فتح شده و انتخابات “به نفع آقایان تمام شده” که به انتخابات ۸۸ اعتراض داشتند.

این اعتراف سنگین، که هنوز یک هفته از بیان آن نگذشته است، نشان می دهد که دست و پا زدن برخی افراطیون برای انکار شکست ۲۴ خرداد بی فایده است و حنای تهدیدها و تخریب ها و فتنه گر نامیدن ها دیگر رنگی ندارد. واقعیت این است که حتی جنتی پسر هم حاضر نیست به سنگربندی ها و صف کشی های پدر افراطیون تن دهد و به توهم اینکه خاتمی از فتنه گران است، او را از دایره نظام و انقلاب خارج بداند.

جنتی پدر اما باید بداند که از سال ۸۸ پنج سال گذشته است، و دیگر زمان آن نیست که با سرکوب و همدستی و تهدید و تطمیع بتوانند رای مردم را جا به جا و یا فضای برآمده از خواست مردم را تفسیر به رأی کنند. مقاومت و سنگربندی در برابر خواست مردم هم بی فایده است و تنها تلفات افراطیون را بیشتر خواهد کرد.

این نظام متعلق به مردم است و لاجرم قدرت باید یکسره و بی حرف پیش به ملت بازگردد. فضای امروز دستاورد چهار سال مقاومت رهروان راه سبز امید است و نه تنها حصر خواهد شکست، بلکه این راه سبز پس از آن نیز همچنان برای کمرنگ کردن بیش از پیش خط دروغ و فریب و افراط، ادامه خواهد داشت.