یادداشت محمدامین هادوی از زندان اوین؛ خدمات متقابل دولت و قاچاقچیان
چکیده :در مصاحبه اخیر رییس مجلس، ایشان چنان به دولت حمله کرده و صرفا دولت را مسوول مشکلات فعلی کشور و اعلام آمارهای خلاف دانسته که گویا ایشان و نمایندگان مجلس هیچگونه مسوولیتی بر تصویب قوانین و نظارت بر اجرای آن و مسوولان نداشته و ظاهرا فراموش کرده‌اند مجلس طی ۷سال گذشته چنان مجذوب و مسحور دولت بود که به فریادهای دلسوزان و منتقدان هیچ توجهی نداشت و همراه با دیگر مقام‌های حکومتی پیوسته از این دولت تعریف و تمجید کرده و آن را در راستای دولت امام معصوم (ع) می‌دانسته است....
محمدامین هادوی، زندانی سیاسی محبوس در بند ۳۵۰ زندان اوین با اشاره به نوسانات بازار ارز و طلا و بی تدبیری مسوولین در این خصوص نوشت: “واقعیت این است که در هر کشور توسعه یافته یا در حال توسعه این اتفاق رخ داده بود تاکنون یا دولت سقوط کرده بود و یا حداقل برخی از وزرا یا رییس بانک مرکزی آن کشور، بطور داوطلبانه از کار کناره گیری می‌کردند.”
به گزارش کلمه، هادوی در بخشی از نامه خود با بیان اینکه در سال های اولیه ریاست جمهوری سید محمدخاتمی، تک نرخی شدن ارز در کشور و پایان دلارهای رانتی ۷-۶۰-۷۵-۳۰۰ تومانی نوید شروع وضعیت مطلوبی برای اقتصاد کشور را می‌داد نوشته است: “مخالفت های دیگر مقام‌های نظام با این اصلاحات و بویژه مخالفت با افزایش نرخ ارز بر اساس ما به تفاوت تورم داخلی و خارجی از همان زمان، دولت اصلاحات را با چالشی جدی روبرو کرد.”
محمدامین هادوی در مهرماه ٨٩ به اتهام فعالیت هایی از جمله مراجعه به منزل شهدای جنبش سبز و ارتباط و ملاقات با فعالان و رهبران جنبش سبز بازداشت و از سوی قاضی پیرعباسی به تحمل ۶سال حبس محکوم شد.
این زندانی سیاسی فرزند هادوی اولین دادستان کل انقلاب پس از پیروزی انقلاب در دوران بازداشت به مدت ۶٠ روز دست به اعتصاب غذای تر زد زیرا ماموران امنیتی جهت تحت فشار قرار نهادن وی فرزندش را نیز بازداشت کرده بودند.
متن کامل نامه این زندانی سیاسی که در اختیار کلمه قرار گرفته به شرح زیر است:
طی چند هفته گذشته، بازار ارز و طلا در کشور چنان متلاطم شده که ظاهرا هیچکس قادر به انجام اقدامی موثر برای بازگشت ثبات و آرامش قطعی به این بازار و در نتیجه طبیعی شدن وضعیت تولید و تجارت نیست. درحالی نرخ دلار از ۱۲۰۰ تومان در سال گذشته به حدود ۴۰۰۰ تومان پس از یکسال رسیده که هیچ مقامی در قبال این افزایش پاسخگو نبوده و نیست.
با وجود شدت بحران مسوولان ایرانی مایلند همه چیز را طبیعی جلوه دهند و بحران کنونی را حداکثر، نارسایی حاصل از اخلال برخی دلالان عنوان کنند. واقعیت این است که در هر کشور توسعه یافته یا در حال توسعه این اتفاق رخ داده بود تاکنون یا دولت سقوط کرده بود و یا حداقل برخی از وزرا یا رییس بانک مرکزی آن کشور، بطور داوطلبانه از کار کناره گیری می‌کردند. و چه بسا که برخی مقام‌ها به جهت سو تدبیر یا بدبینانه‌تر بگوییم به خاطر سونظر به محاکمه کشیده می‌شدند.
اگر فراموش نکرده باشیم در سال های اولیه ریاست جمهوری سید محمدخاتمی، تک نرخی شدن ارز در کشور و پایان دلارهای رانتی ۷-۶۰-۷۵-۳۰۰ تومانی نوید شروع وضعیت مطلوبی برای اقتصاد کشور را می‌داد و در کنار آن اصلاح قانون مالیات‌ها، کاهش تعرفه‌های گمرکی، شروع مذاکرات برای عضویت ایران در سازمان جهانی (WTO) و بسیاری اصلاحات دیگر در این زمینه، آگاهان و فعالان اقتصادی را نسبت به آینده امیدوار کرده بود اما مخالفت های دیگر مقام‌های نظام با این اصلاحات و بویژه مخالفت با افزایش نرخ ارز بر اساس ما به تفاوت تورم داخلی و خارجی از همان زمان، دولت اصلاحات را با چالشی جدی روبرو کرد تا جایی که آقای خاتمی در آخرین ماه های مسوولیتش از اینکه نتوانسته بود نرخ ارز را بر اساس قانون بصورت پلکانی افزایش دهد اظهار تاسف کرد چرا که مگر میشود تورم، سالیانه بهای تمامی کالاها و خدمات را افزایش بدهد ولی نرخ ارز همچنان ثابت بماند؟ اما براستی ثبات نرخ ارز در حدود ۱۰۰۰ تومان در این سالها به نفع چه کسانی بود؟ طبیعتا به نفع کسانی که بتوانند با این نرخ ارزان، واردات را هر ساله افزایش دهند به نحوی که واردات قانونی را به حدود ۸۶ میلیارد دلار درسال ۹۰ (که حدود ۸۰ درصد آن کالاهای واسطه‌ای و مصرفی است) و واردات غیر قانونی قاچاقی را تا حدود ۲۰ میلیارد دلار (که تماما کالاهای مصرفی است) برسانند. و دوباره سیستم منسوخ شده و رانتی چند نرخی ارز را احیا نمایند.
بدین ترتیب در حالی که قیمت تمام شده تولیدات داخلی کشور هرساله ۲۰ الی ۳۰ درصد افزایش می‌یافت نرخ دلار فقط ۳-۴ درصد بالا می‌رفت و این به معنای دادن سوبسید به تولیدات بنجل برخی کشورها خصوصا چین و فروش هرچه بیشتر کالاهای کم کیفیت به ما از یک سو و فشار به تولیدکنندگان داخلی برای رقابت با کالاهای ارزان قیمت وارداتی با دلارهای سوبسیدی ارزان، از سوی دیگر بود.
فهم این معادله، بسیارآسان و در عین حال بسیار دردناک است؛ کالایی که قیمت جهانی آن در سال ۸۰ حدود ۱۰۰ دلار بود، در سال ۹۰حداکثر به ۱۵۰دلار رسیده بود، در حالی که قیمت تمام شده داخلی اگر در سال ۸۰معادل دلار (یعنی ۹۰۰۰۰تومان) بوده، پس از ده سال در سال۹۰به حدود ۳۰۰۰۰۰تومان رسید، که بر اساس دلار ۱۲۰۰ تومان معادل ۲۵۰دلار رسید که این یعنی تولید داخلی حداقل ۱۰۰دلار گران‌تر از قیمت معادل خارجی‌اش برای برای تولید کننده ایرانی تمام شد. بنابراین چگونه این تولیدکننده می‌توانست یا اکنون می‌تواند با کالای خارجی وارداتی رقابت کند؟ به همین جهت است که بر اساس گزارش‌های رسمی و غیر رسمی، بسیاری از واحدهای تولیدی یا تعطیل شده‌اند یا با ظرفیتی کمتر از ظرفیت واقعی خود تولید میکنند اما غریب آنکه هیچ یک از اجزا حکومت، مسئولیت سقوط در تولید را نمی‌پذیرند. برای نمونه در مصاحبه اخیر رییس مجلس، ایشان چنان به دولت حمله کرده و صرفا دولت را مسوول مشکلات فعلی کشور و اعلام آمارهای خلاف دانسته که گویا ایشان و نمایندگان مجلس هیچگونه مسوولیتی بر تصویب قوانین و نظارت بر اجرای آن و مسوولان نداشته و ظاهرا فراموش کرده‌اند مجلس طی ۷سال گذشته چنان مجذوب و مسحور دولت بود که به فریادهای دلسوزان و منتقدان هیچ توجهی نداشت و همراه با دیگر مقام‌های حکومتی پیوسته از این دولت تعریف و تمجید کرده و آن را در راستای دولت امام معصوم (ع) می‌دانسته است. اکنون نیز که وضع ارزی کشور به مراحل بحرانی رسیده است به جای برخورد با افراد مسوول، معرفی آن‌ها به مردم و محاکمه ایشان، صرفا با چند دلال یا واسطه ارزی برخورد شده، سعی در کتمان مشکلات و واقعیت‌های موجود میشود. دستگاه های عاجز از حل مشکلات نیز پاسخ تجمعات، اعتراضات و انتقادات بازاریان و مردم در روز چهارشنبه هفته گذشته را با برخورد نظامی و انتظامی میدهند در حالی که حکومتی که در طرف مردم باشد، از این انتقادات و تظاهرات بهره برده، سعی در حل معضلات ایجاد شده و پاسخگو کردن مسوولان کشور خواهد داشت اما آیا اگر تظاهرات و انتقادات و هر گونه تجمع را ممنوع کنیم با پاک کردن صورت مسئله، مشکلات اقتصادی و واقعی را حل خواهیم کرد؟ یا صرفا لحظات بروز بحران های بزرگ‌تر را به تعویق می‌اندازیم؟
درحال حاضر، برخورد با اعتراضات مردم، دستگیری چند دلال خرده پا، ایجاد مرکز مبادلات ارزی و… داروهایی موقت برای این بیماری اقتصادی کشور است و به نظر می‌رسد بیان صادقانه واقعیت‌ها به مردم، برکناری و محاکمه مسوولان اقتصادی و ارزی و کمک گرفتن از متخصصان دلسوز کشور راه برون رفت از وضعیت فعلی اقتصادی بحرانی کشور باشد وگرنه به گونه‌ای اجتناب ناپذیر روزهای سخت تری در پیش خواهد بود.
محمد امین هادوی – ۹۱/۷/۱۵ زندان اوین
از این نویسنده ی دربند بخوانید:
نامه محمدامین هادوی: به داد اقتصاد کشور برسید؛ دولت بی کفایت را پای میز محاکمه بکشید
نامه محمدامین هادوی از زندان: آقای احمد خاتمی! دروغ نگویید
محمدامین هادوی از بند ۳۵۰ اوین: دروغ سراسر کشور را در بر گرفته است؛ چرا همه ساکت اند؟
سلام
بسیار بسیار سنجیده و به جاست این متن و نوشته ایشان
صد البته که تاریخ به قضاوت خواهد نشست که در این هفته سال حکومت ایران تبدیل به چه بازار مناسبی برای اجناس لوکس خارجی تبدیل شد و عناصر حکومتی به چه ولعی مشغول بلعیدن اسکناس های نفتی و لگد زدن به تمامی تولیدکنندگان داخلی بودند
و صد البته این را نیز خواهد نوشت که در همان هنگام منبریان حکومت مشغول سرگرم کردن عوام به کرامات حاکمان و خلق حدیث برای تأیید اوضاع حاکمان و نقل خاطرات از هم نشینی آنان با اولیاء خدا بودند
با سلام خدمت آقای هادوی عزیزودرود وآرزوی آزادی ایشان وهمه زندانیان سیاسی.در رابطه با تعیین نرخ ارز درزمان آقای خاتمی توضیحاتی را جهت تنویر افکاروروشن شدن مطلب لازم میبینم واون اینه که:بانک مرکزی زمان آقای خاتمی در سال ۱۳۸۰ که میخواست ارز را شناورکند نرخی از بازار چندنرخی رو انتخاب کردکه بالاتر از میزان واقعی بود.به گفته کارشناسان داخلی وخارجی در آن زمان محاسبات نشان می‌داد نرخ برابری واقعی دلار و ریال در محدوده ۵۰۰ تومان بود اما پرش بانک مرکزی برای یکسان‌سازی نرخ ،پایه بالاتر بودن نرخ ارز از ارزش واقعی اش رادرآن سال گذاشت.که البته به گفته بعضی کارشناسان کارلازمی بود ولی به گفته بعضی کارشناسان با اصول علمی اقتصاد همخوانی نداشت.نکته دیگر راینکه آقای هادوی عزیز برای جلوگیری از واردات بی رویه لزومی به پایین آوردن ارزش پول ملی که خساراتی عظیم در پی دارد نیست.کافیست تعرفه واردات را خیلی بالا ببریم وجلوی قاچاق را بگیریم.کاری که سالهاست کشورهای اروپایی آمریکا دارند میکنند بجای اینکه شیپور را از دهن گشادش بزنند.با درود وآرزوی روزیکه این بحثها در محیطی آزاد در محیطهای علمی خودمان وبدون خفقان انجام شود.در پایان دعایی دارم:خدایا شیخ ومیر مارا از حصر غیرقانونی صحیح وسالم به مابرسان.آمین
عالی بود.ممنون
باسلام خدمت سایت محترم کلمه وجوانان سبزاندیش ایران زمین
آقای هادوی اطلاعاتش ناقصه.بنده درهمان سالها کارمند سرپرستی بانک تجارت بودم.همان موقع که آقای خاتمی ارز را تک نرخی کرد بخاطر پیش بینیهایی که از آینده بازار داشت وهمینجور برای جلوگیری از واردات، نرخ ارز رو حدود سیصدتومان بالاتر از نرخ حقیقی دلار نسبت به ریال توسط بانک مرکزی قیمت گذاری کرد.خواهشا برای اینکه احمدی نژاد وخطاهای فاحش نظام رو در قدرت دادن بیخود به این شخص محکوم کنید ارزش پول ملی رو پایین نیاورید.ارزش دلار در همین حال حاضرهم با این همه تحریم وفشار اقتصادی وبی کفایتی دولت دهم وبانک مرکزی که واقعا نالایقند بالای هزارتومان نیست.مطمئن باشیدومحاسبه اش کارسختی نیست.با تشکر از سایت کلمه که در همه این سالهای سخت حتی یکروز ماراتنهانگذاشت.
تحلیلهای ایشان کلیشه ای ودارای مبنای اشتباهیست که دراندیشکده های اقتصادی آلمان هم که ما هستیم پنبه اش خیلی وقته زده شده.معضل اصلی ایران باندهای قاچاقچی هستند که همه میدانیم چه کسانی هستند واگر دلار پنج هزارتومان هم بشود این باندها نمیگذارند تولید جون بگیره وواردات همچنان ادامه داره.فقط این وسط کسانیکه ضرر میکنند مردم بدبخت هستند که قدرت خریدشان با این دلارمبادلاتی ۲۵۰۰تومانی بشدت نزول کرده وارزش پول ملی کشور خاک توسرشده.مثالی میزنم تا خیلی چیزها که درکشور بعضیها از جمله آقای هادوی عزیز بهش توجه نمیکنند توجه کنند.قبل از انقلاب دلار هفت تومان بود ودر سال ۱۳۸۴حدود هشتصدوبیست تومان(اگراشتباه نکنم).یعنی دلار شد حدود ۱۲۰برابر.پس با فرمول آقای هادوی وهم نظران ایشون تولید بایددرکشور در حد کره جنوبی باشه.پس تقویت تولید وکاهش واردات به قیمت ارز زیاد ربطی نداره به سیاستهای حکومت وحمایتهای حکومت از تولید به موازات افزایش تعرفه ها ی جنسهای وارداتی واراده جدی در جلوگیری از قاچاق کالا بستگی داره.اگر قیمت ارز در تولید وواردات هرکشوری نقش مهمی داشت الان ایران یا زامبیا که یکی از بی ارزش ترین پولهای دنیارو دارند(اگردلارهزارتومان هم باشدباز یکی از بی ارزش ترین پولهای دنیاست)بایدقویترین تولید ویکی از بزرگترین صادرات دنیارو داشته باشندوکانادا وترکیه همین همسایه کناری که پولش دررده های بالای ارزش پولهای ملیست بایدضعیف ترین وواردکننده ترین کشورها باشند.لطفا عمیق تر تحلیل کنیم.
دمت گرم.چندوقت بود همچین نوشته دقیق وریزبینانه ای نخونده بودم.
در آزادى بیان و احترام به نظرات و عقاید مختلف افراد در این کشور عزیز همین بس که ایشان “حتى در زندان اوین ” هم به راحتى قلم به یادداشت هاى انتقادى میزنند
خوب سؤال من از این آقا این است که چرا قبلا اینگونه معقولانه مطالبات خود را بیان نمى کردید ؛ ولى همانطور که خداوند فرموده همیشه راه براى توبه و بازگشت هست
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَهً نَّصُوحًا
به فطرس
اینکه از اوین مقاله نوشته میشود دلیل بر آزادی بیان نیست ،بلکه ناتوانایی رژیم به نمایش گذاشته میشود و نشان مبارزه سختیست که این عزیزان با آن دست و پنجه نرم میکنند!
Norani انصافا خودت متوجه شدى چى نوشتى ؟
با سلام. دیشت نظری مبنی بر اینکه افزایش ارز عمدی و از قبل برنامه ریزی شده بود، نوشتم. چرا متشر نکردید؟
حکومت در راستای اجرای طرح اقتصاد مقاومتی، ارز را جیره بندی کرده و
نرخ آن را افزایش داده است. دلیل افزایش نرخ ارز توسط حاکمیت آن است که واردات را کم
کند و مصرف ارز در تقاضاهایی نظیر سفر و … را کاهش دهد. حکومت از آنجا که بنا
ندارد فضای سیاسی داخلی را باز کند، و در راستای رفه تحریمها تلاش کند، دلار را
جیره بندی کرده است. بتابراین اینکه گران شدن ارز را به ناتوانی دولت نسبت بدهیم،
اشتباه است.
حتی بخشی از رسانه های داخلی و مسئولان، گران شدن ارز را به ناتوانی
دولت نسبت میدهند، تا اذهان را اهداف و ماهیت اقدان حاکمیت در جیره بندی ارز و گران
کردن آن منحرف کنند.
خواهشا منتشر کنید.
خب منتشر شد، که چى …