ایران تحت نظارت بین‌المللی قرار خواهد گرفت
چکیده :ترکیب آرای این قطعنامه نشان می‌دهد متاسفانه به هر دلیلی در حال حاضر برای بسیاری از دولت‌ها این روایت که «حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران نقض میشود و نیاز به سازوکاری بین‌المللی برای ممانعت از این روند ادعایی است» روایتی قابل پذیرش به‌حساب می‌آید. رای برزیل لازم به توجه است. همچنین آرای مثبت سنگال و مالدیو نیز نیاز به تعمق دارد. / نتیجه این موضوع در حال حاضر قرارگرفتن ایران تحت نظارت بین‌المللی است. آن‌‌هم پس از توقف این روند از سال 2002 در کمیسیون سابق حقوق بشر. در حال حاضر تمامی توان می‌بایست مصروف به مدیریت این پدیده شود....
دکتر محمود رضا گلشن‌پژوه، مدیر گروه مطالعات دموکراسی و حقوق بشر مرکز تحقیقات استراتژیک، ضمن تحلیل قطعنامه اخیر شوراى حقوق بشر در مورد تعیین گزارشگر ویژه حقوق بشر براى ایران، این فرایند را بسیار خطرناک دانسته و معتقد است باید با استفاده از تمامی ظرفیت دیپلماسی کشور این برداشت را در اسرع وقت متوقف کرد. او در یادداشتی که در سایت دیپلماسی ایرانی منتشر شده، نوشته است:
روز پنجشنبه ۲۴ مارس، در شورای حقوق بشر قطعنامه‌ای به تصویب رسید که بر مبنای آن گزارشگری ویژه برای بررسی و نظارت بر وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران منصوب خواهد شد. با وجود این‌که سیاسی بودن رهیافت حقوق بشری آمریکا و اروپا نسبت به جمهوری اسلامی ایران بر هیچ‌کس پوشیده نیست، با این‌حال این امر نمی‌بایست مانع نگاه کارشناسی و شناخت واقعیت این فرایند و در نتیجه آن یافتن آسیب‌پذیری‌ها و حتی ظرفیت‌های مثبت آن گردد. بر این اساس توجه به برخی نکات در ارتباط با این قطعنامه و حواشی پیرامون آن جهت اهداف فوق‌الذکر ضروری است:
۱. قطعنامه حاصل یک فرایند آرام در پیش گرفته شده از سوی امریکا و اروپا بود و نه یک تصمیم آنی. روزنامه تلگراف چاپ لندن چهارم فوریه سال ۲۰۱۱ سندی را به واسطه سایت ویکی‌لیکس منتشر ساخت که در آن مشروح گفتگوی مدیر بخش دمکراسی و حقوق بشر وزارت خارجه انگلستان با (احتمالا) سفیر آمریکا در لندن مورد اشاره قرار گرفته است. در این سند به وضوح مشخص است که آمریکا و انگلستان مبتنی بر یک برنامه از پیش طراحی شده سعی می‌کنند که در زمان جلسه UPR ایران فشار حقوق بشری را با کمک کشورهایی هم‌فکر افزایش داده، صحنه را برای طرح موضوع گزارشگر ویژه برای ایران فراهم آورند. صدور قطعنامه مربوطه در اجلاس شانزدهم شورا در فروردین سال جاری نشان داد که اولا این فرایند بطئی بوده، دوما هرچند یک‌سال به‌طول انجامیده، اما موفق بوده است.
۲. شورای حقوق بشر ۴۷ عضو دارد و مابقی کشورها عضو ناظر محسوب می‌شوند. برای قطعنامه ایران نزدیک ۵۰ کشور حامی بودند. آلبانی، استرالیا، اتریش، بلژیک، بوسنی و هرزگوین، بلغارستان، کانادا، شیلی، کلمبیا، کاستاریکا، کرواسی، قبرس، جمهوری چک، دانمارک، استونی، فنلاند، فرانسه، گرجستان، آلمان، یونان، هندوراس، مجارستان، آیسلند، ایرلند، ایتالیا، لتونی، لیبریا، لیختن اشتاین، لیتوانی، لوکزامبورگ، مالدیو، مالت، مراکش، مونته نگرو، هلند، نیوزلند، نروژ، پاناما، پرو، لهستان، پرتغال، جمهوری مولداوی، اسلواکی، اسلوانیا، اسپانیا، سوئد، مقدونیه، انگلستان، آمریکا و زیمباوه. در میان این کشورها حمایت مالدیو به عنوان کشوری عضو سازمان کفرانس اسلامی و همچنین زامبیا (از اعضای گروه آفریقا) لازم به توجه و تعمق است.
۳. قطعنامه متن بسیار کوتاهی دارد و ظاهرا تنها با یک هدف مشخص و کوتاه عنوان شده: تعیین گزارشگر ویژه. در این قطعنامه با استناد به قطعنامه ۶۵/۲۲۶ مجمع عمومی به تاریخ ۳۰ آذر ۱۳۸۹، که در بند ۱۱ آن از دبیر کل درخواست ارائه گزارشی موقت به شورای حقوق بشر شده بود و اظهار تاسف از عدم همکاری جمهوری اسلامی ایران با درخواست‌های مجمع عمومی در آن قطعنامه، تصمیم به انتصاب گزارشگر ویژهای جهت بررسی وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران اعلام میشود. بر این اساس قرار شده تا گزارشگر مربوطه، گزارشی را در نشست شصت و ششم مجمع و همچنین گزارشی را نیز در نشست نوزدهم شورای حقوق بشر جهت بررسی ارائه نماید. با این اوصاف به احتمال قوی، گزارشگر در اجلاس آتی شورا در خرداد ماه انتخاب خواهد شد تا فرصتی را برای ارائه گزارش به اجلاس مجمع عمومی داشته باشد.
در متن قطعنامه همچنین از دولت جمهوری اسلامی ایران خواسته شده تا با گزارشگر ویژه همکاری کامل نماید و امکان حضور وی در کشور و همچنین زمینه های دسترسی وی به اطلاعات لازم را جهت تحقق اهداف او فراهم سازد.
۴. در هنگام رای‌گیری در شورا ۲۲ کشور موافقت خود را با تعیین گزارشگر ویژه اعلام نمودند که عبارت بودند از: آرژانتین، برزیل، بلژیک، شیلی، فرانسه، گواتمالا، مجارستان، ژاپن، مالدیو، مکزیک، نروژ، لهستان، مولداوی، جمهوری کره، سنگال، اسلواکی، اسپانیا، سوییس، اکراین، انگلستان، آمریکا و زامبیا. در این میان فارغ از موضع همواره خصمانه گروه غرب نسبت به ایران، رای برزیل لازم به توجه است. همچنین آرای مثبت سنگال و مالدیو نیز نیاز به تعمق دارد.
۵. کشورهای بنگلادش، پاکستان، چین، روسیه، کوبا، اکوادور و موریتانی به نفع ایران رای دادند و بحرین، بورکینافاسو، کامرون، جیبوتی، گابن، غنا، اردن، مالزی، اندونزی، نیجریه، عربستان، تایلند، اوگاندا و اوروگوئه نیز به این قطعنامه رای ممتنع دادند. لازم به ذکر است بسیاری این کشورها در رای‌گیری‌های قبلی در کمیته سوم مجمع عمومی و خود مجمع عمومی همواره به نفع ایران رای می‌دادند.
۶. در تحلیل موضوع، دو نکته را بایست مورد توجه قرار داد: نخست موضوع آرا و دوم تبعات قطعنامه. در بحث آرا باید توجه نمود که ترکیب آرای این قطعنامه نشان می‌دهد متاسفانه به هر دلیلی در حال حاضر برای بسیاری از دولت‌ها این روایت که «حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران نقض میشود و نیاز به سازوکاری بین‌المللی برای ممانعت از این روند ادعایی است» روایتی قابل پذیرش به‌حساب می‌آید. این فرایندی بسیار خطرناک است و می‌بایست با استفاده از تمامی ظرفیت دیپلماسی کشور این برداشت را در اسرع وقت متوقف نمود. یقینا در این روند، توطئه‌های آمریکا، سوء‌استفاده رسانه‌ای غرب علیه نظام و سیاسی بودن کلیت بحث حقوق بشر ایران حقایقی کتمان ناپذیرند که طبعا نقش مهمی را نیز در تصویب قطعنامه بازی نموده‌اند؛ با این‌حال آنچه مهم است آن است که نتیجه این موضوع در حال حاضر قرارگرفتن ایران تحت نظارت بین‌المللی است. آن‌‌هم پس از توقف این روند از سال ۲۰۰۲ در کمیسیون سابق حقوق بشر. در حال حاضر تمامی توان می‌بایست مصروف به مدیریت این پدیده شود. موضوع ادعاهای حقوق بشری و بازی‌های غرب با این کارت، برای جمهوری اسلامی ایران پدیده‌ای ناآشنا نیست و همین می‌تواند نقطه قوت ما به حساب آید. یقینا نظام این ظرفیت و تجربه را خواهد داشت که با اتخاذ تدابیری هوشمندانه، مبتنی بر صعه صدر و خصوصا غیر تبلیغی، حتی از این تهدید، فرصتی عالی برای پایداری نظام جمهوری اسلامی خلق نماید.
بله ولی از آقای گلشن پژوه خواهش می کنم بحث نظام ، افراط گرایان ، دلسوزان ، بر اندازان ، سبز ها ، بسیجی ها ، تازه به دوران رسیده ها رو از هم جدا کنند ، نظام که تبدیل شده به قایق ، قایقی تهی از دلسوزان نظام ، حالا من نمی دونم چطور این قایق توانایی ایجاد فرصت برای پایداری داره ؟ من که چشمم آب نمی خوره اگه واقعا حامیان این قایق تونشته بودند کاری کنند جلوی تصویب این قطع نامه گرفته می شد ولی نشد و بدتر از این هم خواهد شد ، میر حسین موسوی در یکی از یادداشت هاش گفت اگر وضع اینطور ادامه پیدا کنه نظام سقوط می کنه و اینطور هم خواهد شد چون رهبری که ما می بینیم زیر بار نمیره اصلا و ابدا !!
راست میگه این بابا…ما چیزی به نام نقض حقوق بشر در ایران بخصوص در این دو ساله اخیر نداشتیم اصلا! همه چی آرومه ما چقدر خوشبختیم غرب چقدر بدجنسه حقوق بشر چقدر سیاسیه !!! تمامی ظرفیت دیپلماسیتون رو به کار گیرید و با چرب کردن سیبیل مالدیور و باقی بروبکس کاری بکنید کارستان عزیزان!
واقعاً منم تعجب کردم از این برداشت احمقانه! مگه در ایران هم حقوق بشر نقض میشه؟! اصلاً مگه این جا کسی از حقوق سر در میاره که باز بخواد نقضش کنه؟ هر چه زودتر باید این برداشت رو متوقف نمود. اصلاً مگه هر کی هر کیه که هر کی خواست از مسئله ای برداشت کنه بذاریم برداشت کنه. اگه برداشتی به نفع ما بود فَبَها وگرنه شک نکنید کار آمریکاست. از مقامات محترم دستگاه دیپلماسی درخواست میشه همون طور که بقیه ی برداشت ها رو در اسرع وقت متوقف کردند به حساب این یکی هم برسند.
کاش به جای توصیه برای به کار بستن تمام ظرفیت دیپلماسی کشور، توصیه می شد که حقوق بشر که شامل مخالفان هم می شود رعایت شود، در جواب و رد این مطلب می توان بسیار نوشت اما شاید همین اشاره کافی باشد، حکومتی با سابقه دستکم دو ساله اخیر و حبس چهره های پر طرفدار و عضو خانواده انقلاب به تنهایی نشان از واقعیت موجود دارد و نیاز به برنامه ریزی قدرت ها ندارد، توهم توطئه و هدایت همه چیز از سوی قدرت ها دیر وقتی است که رنگ باخته است.اگر هم نیتی در کار باشد، زمینه عینی باید وجود داشته باشد که وجود موارد بی شمار نقض ابتدایی ترین حقوق انسانی از دور قابل مشاهده است. راهکار توصیه شده نویسنده این مطلب به معنی, کنترل بیشتر بر افراد و رسانه ها و سرپوش نهادن بر اشکالات است نه اصلاح اشکالات.
درست ، امّا این دولت ِ متقلب و دروغگو و فریبکار و خائن هم همینو می خواد- می خواد که درتمام زمینه ها ایران آسیب ببینه و در بحران بمونه
ویکی لیکس که توطئه خود انگلیس و آمریکا بود حالا چی شده که منبع الهام بخش آقایان شده
مرگ بر دیکتاتور
من تعجب میکنم از اقای گلشن پژوه که رای مثبت کشورهای مانند برزیل و … که تا حالا از حامیان این دولت بودند رو فقط به حساب توطئه آمریکا و انگلیس میگذاره..و اصلا این احتمال رو نمیده که شاید نظرات مثبت آن کشورها مقداری هم به دلیل نقض واقعی حقوق بشر در ایران باشد.
در ضمن میخواهم از اقای گلشن پژوه بپرسم که این فرآیند برای چه کسانی خطرناکه,برای صاحبان قدرت یا مردم؟؟
حقوق بشر ، همان که ما نداریم
مثل بقیه شاهکارهای این دولت این موضوع هم به بحرانی بدتر از بحران هسته ای منجر خواهد شد شروع بحث هم نابغه دوران محمود احمدی نژاد همه عالم را به نقض حقوق بشر محکوم میکند و….
حقوق بشری که به دست بشر نوشته می شود همان بهتر که نقض شود.بشر اجازه ندارد حقوقش را خودش تعیین کند .خدا انسان را آفرید و حقوقش را هم وضع کرد و البته تکالیفی هم از او خواست.حقوق بشر شما لواط را هم جزو حقوق انسان می داند.پس اینقدر ملت و کشور خود را بخاطر خوشنودی کفار محارب تحقیر نکنید.
اتخاذ تدابیر هوشمندانه برای بقای نظام؟
لابد با تصویر درخشانی که تو این سی و دو سه سال در عرصه ی جهانی واسه خودشون ساختن یا با توسل به قدرت کشورای دوست و برادر می خوان به این دستاوردا برسن. شاید هم منظور قدرت و بُرشیه که تو سطح منطقه و کشورهای عربی دارن.
آقای عزیز بیخودی شلوغش نکن ، آقای دکتر سید محمود آشیخ احمدی نژاد فرموده اند ” آنقدر قطعنامه بدهید تا قطعنامه دانتان پاره شود”
حقوق چیه؟ بشر چیه؟ اصلا ما تو لغتانه فارسی مون کلمه نقض نداریم؟!!! این و اجنبی ها در آوردن تا جنگ نرم راه بندازن!!!!!
آقای دکتر اولا شما جیره خوار حکومت هستی و در آینده ای نزدیک باید جوابگوی خیانت به ملت خود باشید
آیا کشتن جوانان در خیابان و شکنجه های روحی و روانی و وادار کردن دانشجویان به لیسیدن توالتهای زندان
تجاوز به دختران جهت حکم اعدام و….. نشانه درست بودن حقوق بشر است ؟!!!!
کمی با وجدان انسانی خود خلوت کنید
اگر ملت را داشته باشد یعنی دنیا را دارد اگر نداشته باشد با خارجیها چه فرق دارند
وقتی حفظ قدرت اصل می شود ,خدا ,بشر ,کشور کشک میشود . مرگ بر دیکتاتور
یعنی بشر حقوق میگیرند ؟ما بشر نیستیم ۱۰ماه حقوق نگرفتیم ؟آقای گلشن پژوه چند میگیره تا لگد مال کردن حق طلبی مردم ایران راقلم بزنه؟
حقوق+بشر=حقوق بشر ما که هیچ یک را نداریم
سرتون رو مثل کبک کردید تو برف و حرف از حقوق بشر میزنید کدو حقوق کروم بشر اینا اصلا وجود نداره این آقا هم برا حفظ قدرت این تذکرات رو میده اصلا ببینم حکومتی که پاکه چرا از نظارت میترسه ها ها ها؟؟
چه به دنیا فحش بدید چه ندید اونها کار خودشان را می کنند
سئوالم اینست که آیا آقای گلشن پژوه از۲۲خرداد۸۸تاکنون درایران بوده اند وعملکرد دولت نامشروع درمقابل کسانی که تنها رای خودرامطالبه می کردند رادیده اندکه اینگونه سخن می گویند ؟
خیر ایشان در گلشن مشغول پژوهیدن بودند نه در ایران!
تشکر می کنیم از سایت محترم کلمه که یک ژست توپ گردش آزاد اطلاعات با انتشار این مقاله گرفتند.