تداوم ممنوع الخروجی محمدرضا جلایی پور و عدم پاسخگویی مسوولان

چکیده :ما، من و او، این حرف خوب میرحسین را آویزه گوش کرده‌ایم که راه سبز امید را زندگی باید کرد. علی‌رغم همه دلتنگی‌ دوری با هم قرار گذاشتیم تا روزی که باز همدیگر را ببینیم خوب زندگی کنیم، من از اینجا و او از همان راه دور درسمان را بخوانیم چون باور داریم اگر چیزی قرار باشد روزی به درد آن مملکت بخورد همین انباشتن دانش و فهم و شعور است و...

کلمه:فاطمه شمس همسر محمدرضا جلایی پور، سخنگوی پویش حمایت از میر حسین موسوی(موج سوم) در انتخابات ریاست جمهوری از تداوم ممنوع الخروجی همسرش خبر داده و گفته است:محمدرضا در حالت بلاتکلیفی محض به سر می‌برد. هیچ نهاد پاسخگویی برای توضیح اینکه چرا پاسپورتش را نمی‌دهند که سر درس و زندگی‌اش برگردد وجود ندارد.

محمدرضا جلایی پور دانشجوی دوره دکترای جامعه شناسی دانشگاه آکسفورد است .زمانی که به همراه همسرش قصد بازگشت به انگلستان برای ادامه تحصیل را داشت، در فرودگاه امام خمینی  دستگیر شده بود.

به گزارش کلمه فاطمه شمس درمطلبی که به مناسبت ۸ ماه دوری از همسرش در وبلاگ خود منتشر کرده نوشته است:

امروز، ۲۷ بهمن، درست ۸ ماه، یعنی ۲۴۰ روز از روزی که آخرین بار محمدرضا را دیدم می‌گذرد. آخرین دیدار ما در فرودگاه امام خمینی تهران، ساعت ۴ صبح ۲۷ خرداد بود. ۸۸روز زندان ( ۵۰ روز انفرادی و ۳۸ روز سلول دو نفره) سهم کسی بود که جز تلاش برای بهتر شدن وضعیت کشورش کار دیگری نکرده بود و حتی یک بار هم در فعالیت‌های انتخاباتی‌اش پا را از قانون فراتر نگذاشته بود. بعد از ۸۸ روز بدون اثبات هیچ‌یک از اتهامات وارده و با وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی او را آزاد کردند.

از ۲۵ شهریور، روز آزادی او تا به امروز که ۲۷ بهمن ماه است، پاسپورت او را که همان روز خروج گرفته بودند پس نداده‌اند. او همچنان در حالت بلاتکلیفی محض به سر می‌برد. هیچ نهاد پاسخگویی برای توضیح اینکه چرا پاسپورتش را نمی‌دهند که سر درس و زندگی‌اش برگردد هم الحمدلله در آن کشور وجود ندارد.

وقتی می‌بینم هنوز رفقای نازنینم در حبس‌اند و یا می‌بینم که مادران بسیاری برای ملاقات با فرزندان‌شان باید سر گورهای بی‌نام‌ و نشان یا با نام و نشان- چه فرقی می‌کند؟- به بهشت زهرا بروند، از اظهار دلتنگی برای او شرمنده می‌شوم. با همه شرم و خجالت در برابر مادران داغدار این حقیقت را هم که چقدر دوست داشتم وقت آزادی دست‌اش را در دستم بگیرم را نمی‌توانم بپوشانم .

ما، من و او، این حرف خوب میرحسین را آویزه گوش کرده‌ایم که راه سبز امید را زندگی باید کرد. علی‌رغم همه دلتنگی‌ دوری با هم قرار گذاشتیم تا روزی که باز همدیگر را ببینیم خوب زندگی کنیم، من از اینجا و او از همان راه دور درسمان را بخوانیم چون باور داریم اگر چیزی قرار باشد روزی به درد آن مملکت بخورد همین انباشتن دانش و فهم و شعور است و لاغیر.

این روزها دارم خودم را برای امتحان اول دکتری آماده می‌‌کنم، روزهای سختی بود اما به لطف خداوند نوشتن تز را از سر گرفتم و امیدوارم به زودی بتوانم مرحله اول آزمون را با نتایج خوب پاس کنم.

گاهی آموختن بهترین و اثرگذارترین شیوه مقاومت است.