علی(ع) دنبال تحمیل خود و حکومت به زور نبود
امیرالمومنین (ع) در نامه مبسوطی، اشاره به پاسخی میکند که در گذشته، پس از قضیه سقیفه در پاسخ به افراد خاصی چون ابوذر و عمار و سلمان و مقداد که اعلام آمادگی برای کمک به حضرت کرده بودند، داده است و آن اینکه پیامبر (ص) به او دستور داده و با او عهدی کرده است که به رغم اینکه ولایت امت از آن اوست، اما تنها در صورتی که با عافیت و بدون درگیری و کشمکش، فرصت اِعمال ولایت و حکومت حضرت را فراهم ساختند و همه به آن رضایت دادند، عهدهدار کار آنان شود، وگرنه رهایشان کند. / آیا به مصلحت بود و اساساً حضرت امیر (ع) مجاز بود به رغم خواست عمومی جامعه و مخالفت آنان، که تردیدی نیز در حرمت چنین خواست و مخالفتی وجود ندارد، از راه «تغلّب» یعنی «غلبه» یافتن از طریق زور و اعمال قدرت، زمام امور را به دست گیرد و با همین وضع امامت کند؟