» درفش کاویانی
مهندس موسوی و انتخابات فرمایشی
نظام سیاسی حاکم بر ایران یک نظام دموکراتیک نیست و بسیار بعید میدانم کسی آن را دموکراتیک بداند؛ چرا که وقتی میخواهیم در مورد حقوق و آزادیها و عدالت های حداقلی سخنی به میان آوریم می بینیم که کشور ایران در این جایگاه نیست و روندی که حاکم است همچنان بیانگر پافشاری بر خودی و غیر خودی کردن مردم و “هرکه با ما نیست دشمن ماست”و “فتنه گر” یا “اغتشاشگر” خواندن این و آن است که گویی جزء لاینفک و واقعیت موجود این نظام شده است.
موج سوم تحول خواهی در ایران امروز
در وضعیت اجتماعی موجود مردم برای فعالیت و مشارکت سیاسی دچار دودلی عمیقی هستند و در انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری آتی دیگر دنبال کهنه فرسوده های امتحان بد پس داده نیستند. مردم دنبال انحصار نیستند بلکه علیه انحصارند و تنفیذ خود را بر اساس اسناد اصولی که در خط آزادی و خردمندی است و انحصاری نباشد می خواهند و در زیر پوست شهر از فقیهان و حاکمان دینی گریزانند.
دیکتاتوری چگونه سر بر میآورد
هر زمان که شرط اول اسطوره سازی یعنی (فریب خوردن) در یک جامعه ناآگاه آمادگی و پذیرش اجرا داشته باشد اشخاص نمادین کم کم تبدیل به کاریزما می گردند و در جامعه تجلی می یابند و بعنوان یک القاء بر حالت های روانی مردم تلقین می شوند و ظهور این فاشیستها در پس پرده دموکراسی از طریق فریب مسلط می شود.