شکاف عمیق طبقاتی به مثابه سیاه‌چاله

چکیده :نمی‌دانم فهمی هویدی در کهنسالی می‌تواند به ایران بیاید تا فاصله عمیق طبقاتی و اضمحلال طبقه متوسط را ببیند و معنای واقعی *«کوخ و کاخ»* را مشاهده...

محمدجواد مظفر

فهمی هویدی، متفکر مصری، که در سال اول انقلاب به ایران آمده بود، در بازگشت به مصر برای مردم کشورش گفته بود: «تأثیر انقلاب در مردم ایران به گونه‌ای است که شب‌ها در مسجد جمع می‌شوند و آنان که در روز درآمدشان زیاد بوده، آن را بین کسانی‌که در آن روز درآمد کمتری داشته‌اند تقسیم می‌کنند.»

البته این سخن در همان زمان هم توهمی بیش نبود و تنها به درد آتش زدن به جان جوانان آرمان‌خواه مصری می‌خورد که چه نشسته‌اید که انقلاب ایران چه کرده و آنان از قافله عقب مانده‌اند! همان توهماتی که در آرزوی رسیدن به آن‌ها به ترور انور سادات انجامید؛ و نظیر توهماتی که نسل ما درباره‌ی انقلاب‌های روسیه و چین و کوبا و الجزایر و… دچار آن بودیم.

نمی‌دانم فهمی هویدی در کهنسالی می‌تواند به ایران بیاید تا فاصله عمیق طبقاتی و اضمحلال طبقه متوسط را ببیند و معنای واقعی *«کوخ و کاخ»* را مشاهده کند؟!

نمایشگاه‌های فراوانی در تهران که اتومبیل‌های ۵ تا ۲۰ میلیاردی عرضه می‌کنند و آگهی‌های بی‌شمار آپارتمان‌هایی نظیر: ۱۰۰۰ متر پنت هاوس، طبقه ۲۰ام، دید ابدی، ۲۰۰ متر تراس گاردن، استخر کریستال درون واحد، کف طلا، سرویس هتل پنج ستاره، سینما و باشگاه اختصاصی، ۷ پارکینگ سندی(۲ پارکینگ کنار واحد)، به همراه سوییت ۷۰ متری!! و کاخ‌های باستی هیلز لواسان و اختلاس‌های چندهزار میلیاردی و صدها میلیارد دلار خرید خانه در ترکیه و دوبی و چند میلیارد دلار خرید بلیط کنسرت در ترکیه و ارمنستان و آذربایجان؛ و در مقابل میلیون‌ها مردمی که برای گذران زندگی روزمره خود درمانده‌اند.

مردمی که وامی ۲ تا ۵ میلیون تومانی از یک صندوق قرض‌الحسنه زندگی‌شان را نجات می‌دهد؛ مبلغی معادل کف هزینه یک جلسه مراجعه به آرایشگاه زنانه در شمال تهران. مردمی که یک بیماری با دارو و درمان هزینه‌بر برای آنان، مساوی با مرگ است. مردمی با سفره‌های تهی از مواد غذایی ضروری و در مقابل بوتیک گوشت و پروتئین با مدل‌هایی در ویترین با قیمت‌های کیلویی ۵۰۰ هزار تا یک میلیون تومان در منطقه یک تهران. یا هزینه ۵ تا ۱۰ میلیون تومان در ماه برای غذا، واکسن، هتل و مربی حیوانات خانگی.

کجا رفت آن آرمان‌ها و وعده‌ها؟

مگر علی(ع) نفرمود: «ندیدم ثروتی انباشته، مگر آنکه در کنارش حقی ضایع شده باشد»؟!

«این نیست مگر آنکه راه را اشتباه رفته‌ایم.»