هيچ گناهي كوچك نيست

چکیده :تكرار خطا ولو خرد و ناچيز كم كم ملكه و يكي از خصلت هاي ثابت انسان مي شود و مقدمه اي است براي ارتكاب گناهان بزرگ وبزرگتر كه دامنه تأثير آن از فرد به عرصه هاي اجتماع كشيده مي شود. همچون نخ هاي باريكي كه اگر روي هم انباشته ودر هم پيچيده شوند طناب ضخيمي را به وجود مي آورند كه قطع آن كار هركسي نيست. بنابراين جلوي گناهان بزرگ را بايستي در مرحله آغازين يعني از عادت به تكرار خطاهاي كوچك گرفت....

کلمه- گروه معارف:

تكرار خطا ولو خرد و ناچيز كم كم ملكه و يكي از خصلت هاي ثابت انسان مي شود و مقدمه اي است براي ارتكاب گناهان بزرگ وبزرگتر كه دامنه تأثير آن از فرد به عرصه هاي اجتماع كشيده مي شود. همچون نخ هاي باريكي كه اگر روي هم انباشته ودر هم پيچيده شوند طناب ضخيمي را به وجود مي آورند كه قطع آن كار هركسي نيست. بنابراين جلوي گناهان بزرگ را بايستي در مرحله آغازين يعني از عادت به تكرار خطاهاي كوچك گرفت.

هنگامي كه انسان گناهي راكوچك وناچيز مي شمارد قدم در مسير خطرناكي مي گذارد كه سرانجام آن آلودگي به گناهان بزرگ است. چرا كه ريشه ناچيز و كوچك شمردن گناه در روحيه عصيان وسركشي انسان نهفته است وهمين روحيه صاحبش را تا دوزخ همراهي خواهد كرد. «فامامن طغي، واثرالحياة الدنيا، فان الحجيم هي الماوي» (نازعات آيات ۳۹ـ۳۷)

يكي از ويژگي هاي روحيه عصيان وسركشي تظاهر به گناه است. آشكاركردن گناه وآشكارا مبادرت كردن به گناه ولو كوچك خود گناه بزرگي است كه موجب تباهي جامعه خواهد شد. چون با اين اقدام قباحت و زشتي گناه در جامعه رنگ مي بازد و افراد ديگري نيز تشويق به مبادرت نسبت به آن گناه مي شوند واين را نه عقل ونه شرع ، هيچ يك نمي پسندند. اميرالمؤمنين علي (ع) مي فرمايد: «ازتظاهر به گناه بپرهيزيد كه آن از بزرگترين گناهان است».

تظاهر به گناه سبب بدعت است كه جامعه را به كژراهه مي كشاند. برهمين اساس خطاي كساني را كه داراي موقعيت ومسؤوليت اجتماعي هستند را ازمقوله آشكار كردن گناه دانسته وبه آنان وعده عذاب داده شده است درروايتي ازاميرالمؤمنين علي (ع) آمده است: هرگاه عالمي تباه شود ، عالمي تباه مي گردد».

از پيامبر اكرم (ص) نقل است كه فرموده اند:«امت من اصلاح نشوند مگر با اصلاح خواصشان». و در ادامه خواص رابه چهار گروه حكومتگران، دانشمندان، عابدان و بازرگانان تقسيم كرده مي فرمايند: حكومتگران، سرپرستان جامعه هستند، هنگامي كه سرپرستان خود گرگ باشند چگونه مي توانند نگران مردم باشند. دانشمندان، پزشكان مردمند، هرگاه پزشك خودبيمار باشد، چگونه مردم را درمان خواهد كرد، عابدان راهنمايان (و الگوهاي اخلاقي) مردمند. آن هنگام كه عابد خود گمراه باشد، چگونه به مردم ره خواهد نمود و بازرگانان امين مردم اند. پس اگر بازرگاني خائن باشد، چگونه مردم به او اطمينان يابند. (غررالحكم ج ۱ ص۴۲۶)

در همين راستا پيامبراكرم (ص) مي فرمايد: در روز رستاخيز خداوند به سه كس نظر نكند: «پيرزناكار، حاكم مستبد و زورگو و تهيدست مكرپرداز» و در سخن ديگري مي فرمايد: «لغزش يك عالم چونان شكستن يك كشتي است كه غرق مي شود و ديگران را نيز با خود غرق مي كند.»

به هرحال آشكار ساختن گناه واصرار بر آن ولو كوچك و ناچيز كليد گناهان بزرگتر و گرفتاري هاي روحي و رواني و عذاب آخرت است و بتدريج قدرت اراده را در انسان ضعيف و شهوات را بر عقل انسان چيره مي سازد. هرگاه شهوت بر عقل چيره شود انسان از انسانيت و فطرت الهي خويش دور شده و تا سطح چهارپايان سقوط مي كند.

ماه مبارك رمضان و خودداري هاي اين ماه از حلال و امساك درطول روز نوعي تمرين براي تقويت اراده با هدف غلبه دادن قوه عقل بر نيروي شهوت است. دراين ماه كه به راستي مبارك و سراسر خير و بركت است انسان فرصت مي يابد تا كدورت هاي خطاها و گناهان كوچك و بزرگ را از صافي دل بزدايد و زلال آيينه وجود را بازيابد.