خانواده های زندانیان اعتصابی تبریز: اعتصاب غذا تا تشکیل یک دادرسی منصفانه

چکیده :محمود فضلی، شهرام رادمهر، آیت (یوروش) مهرعلی بیگلو، لطیف حسنی و بهبود قلی‌زاده پنج تن از فعالان سیاسی آذربایجان شرقی هستند که از بیست و دوم تیرماه در اعتراض به صدور حکم نه سال حبس تعزیری خود دست به اعتصاب غذا زده اند. وضعیت این اعتصاب کنندگان وخیم گزارش شده است. آنها در حالی شانزدهمین روز اعتصاب خود را پشت سر می گذارند که فشارها بر آنها و خانواده هایشان افزایش یافته است....

محمود فضلی، شهرام رادمهر، آیت (یوروش) مهرعلی بیگلو، لطیف حسنی و بهبود قلی‌زاده پنج تن از فعالان سیاسی آذربایجان شرقی هستند که از بیست و دوم تیرماه در اعتراض به صدور حکم نه سال حبس تعزیری خود دست به اعتصاب غذا زده اند. وضعیت این اعتصاب کنندگان وخیم گزارش شده است. آنها در حالی شانزدهمین روز اعتصاب خود را پشت سر می گذارند که فشارها بر آنها و خانواده هایشان افزایش یافته است.

سونا فرج زاده، همسر مهرعلی بیگلو در این زمینه به سایت ملی -مذهبی گفت: “این پنج نفر از شنبه بیست و دوم تیرماه در اعتراض به روند دادرسی و حکم صادره اعتصاب غذای خود را آغاز کردند و وضعیت جسمانی مناسبی ندارند. بعد از اعتصاب غذا تاکنون نتوانسته ایم ملاقاتی با آنها داشته باشیم. آخرین تلفنی هم که همسرم زده، زمانی بود که از قرنطینه زندان رجایی شهر بیرون آمده بودند و قرار بود به بند چهار زندان رجایی شهر منتقل شوند. تمام پیگیری های ما برای ملاقات تاکنون بی نتیجه بوده است.”

وی ادامه داد: “روز شنبه بیست و نهم تیرماه که آنها را از زندان تبریز تبعید می کنند ظاهرا مقصد رجایی شهر بوده، اما به علت عدم هماهنگی، زندان رجایی شهر و اوین آنها را پذیرش نمی کنند؛ تا اینکه صبح روز دوشنبه اوین آنها را قبول می کند. از قاضی ناظر زندان در تبریز هم سوال کردم که چرا تبعید را بعنوان تنبیه انتخاب کرده اند؟ گفتند که در آیین نامه زندان ها آمده است که در صورت اعتصاب برای تنبیه می توانند به زندان شهر دیگری تبعید کنند. با این وضعیت خانواده هم به نوعی تنبیه می شود و ما در ماه رمضان و فصل گرما و با بچه های کم سن و سال مجبوریم این مسافت را طی کنیم و الان هم بعد از این همه پیگیری موفق به ملاقات نشدیم و نگران وضعیتشان هستیم.”

اردیبهشت ماه امسال، دادگاه انقلاب تبریز هر پنج نفر را که از اعضای شورای مرکزی گروه “یئنی گاموح” هستند، به اتهام تبلیغ علیه نظام و تشکیل گروه غیر قانونی در مجموع به ۴۵ سال حبس تعزیری محکوم کرد. حکمی که به فاصله سه روز عینا در دادگاه تجدیدنظر تایید شد.

گفتنی است سازمان عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌ای با اشاره به حکم نه سال حبس فعالان آذربایجانی، از افزایش سرکوب مخالفان، معترضان و کنشگران سیاسی، صنفی و اجتماعی و فعالان ملی در ایران، انتقاد کرده بود.

خانم فرج زاده با اشاره به ایرادات وارده بر روند رسیدگی به اتهامات اعضای گروه یئنی گاموح تاکید کرد: “اشکالاتی به دادگاه وارد بود و وکلای ما هم در لایحه آن را مطرح کردند، اما با این حال حکم صادر شد. آنها از مسئولین قضایی خواستند که دادرسی عادلانه ای تشکیل شود و به دفاعیات این پنج نفر و وکلایشان گوش داده شود و در حکم تجدید نظر صورت گیرد، که متاسفانه آقای ایمانی قاضی شعبه شش دادگاه تجدیدنظر با برخوردی نامناسب توجهی به خواسته آنها و وکلایشان نکرد و در ظرف سه روز حکم را عینا تایید کرد. بعد از آن وکلا لایحه نوشتند و خواستار اعمال ماده هیجده قانون تشکیل دادگاههای عمومی انقلاب شدند که بر اساس این ماده اگر حکم صادر شده خلاف شرع باشد، رئیس قوه قضاییه می تواند این حکم را نقض کند و اعاده دادرسی انجام شود. اما متاسفانه دادگستری آذربایجان شرقی نمی خواستند این لایحه را قبول کنند و ماده قانونی هیجده را اعمال کنند و همین امر موجب اعتصاب این پنج نفر شد.”

وی افزود: “چاره ای برای آنها باقی نمانده و می خواهند درخواستشان برای اجرای قانون را با اعتصاب غذا به گوش مسئولین برسانند. آنها می خواهند یک جلسه دادرسی منصفانه و عادلانه ای برگزار شود، تا به دفاع از خود بپردازند و وکلایشان هم بتوانند دفاعیه خود را ارائه دهند. بعد با یک نگاه حقوقی، نه موضعگیری سیاسی حکم صادر کنند.”

همسر مهر علی بیگلو در ادامه به ذکر ایرادات رسیدگی به پرونده پرداخت و گفت: “در طی مراحل بازپرسی دسترسی وکلا به پرونده اصلا امکان پذیر نبود. پرونده به شعبه سه دادگاه انقلاب با قضاوت آقای باقرپور (که این پرونده اولین پرونده سیاسی ایشان بود) ارسال شد. بعد از گذشت دو روز از ارسال، قاضی می خواست تشکیل محاکمه را برگزار کند اما وکلا گفتند که در این زمان امکان مطالعه پرونده را ندارند و قاضی تنها دو روز به آنها وقت داد تا دفاعیه خود را آماده کنند. و وکلا بدون مطالعه دقیق پرونده در جلسه دادگاه حضور پیدا کردند که بعد از دو روز هم حکم صادر شد و به هر کدام نه سال حبس تعزیری دادند. ایرادت زیادی در روند تشکیل دادگاه هم وجود داشت از جمله اینکه دادستان یا نماینده دادستان باید در دادگاه حضور پیدا می کردند که در دادگاه حاضر نشدند، اما در صورت جلسه دادگاه ذکر شده بود که نماینده دادستان حضور داشته و خواستار اشد مجازات شده است! این یک ایراد اساسی به دادگاه بود. یا اینکه در کیفر خواست دلایل اتهامی اصلا ذکر نشده بود.”

لازم بذکر است، در سال هشتاد و نه این فعالین به همین اتهامات به شش تا هیجده ماه حبس محکوم شده و شرایط سختی را در زندان گذرانده بودند.

سونا فرج زاده در این زمینه خاطرنشان کرد: “این پنج نفر پیش از این به اتهام عضویت در یک گروه در سال هشتاد ونه بازداشت و محاکمه شدند. همسرم در آن زمان به یکسال و نیم محکوم شد که نه ماه آن را در بازداشت موقت گذرانده بود. بعد که با قرار وثیقه آزاد شدند؛ داشتند تغییراتی در اساسنامه گروه اعمال می کردند تا بصورت یک حزب قانونی فعالیت کنند. آنها در حال انجام اصلاحات بودند که بازداشت شدند و به اتهام تشکیل گروه غیرقانونی هشت سال حکم برایشان صادر کردند و به اتهام تبلیغ علیه نظام یکسال دیگر حبس به حکم اضافه کردند. مستندات آنها برای تبلیغ علیه نظام هم این بود که این عزیزان در زمان بازگشایی مدارس به سازمان یونسکو نامه نوشته بودند و خواستار تدریس زبان مادری شده بودند.”

محمود فضلی یکی از این پنج زندانی که جانباز نیز هست، بدنبال وخامت حالش یکبار به بهداری زندان منتقل شده و دچار خونریزی معده و ناراحتی کیسه صفرا است.

فاطمه حیدری، همسر محمود فضلی با ابراز نگرانی از وضعیت سلامت همسرش گفت: “آقای فضلی الان وارد شانزدهمین روز اعتصاب غذای خود شده است و خونریزی معده هم دارد و متاسفانه تمام تلاش من برای ملاقات او بی نتیجه بود. تنها پاسخی که دادند این بود که تا در اعتصاب غذا بسر می برند حق ملاقات ندارند. این بندی هم که منتقل شده اند تلفن ندارد و الان سه روز از وضعیتش بی اطلاع هستم.”

وی ادامه داد: “در آخرین تماس تلفنی هم که این عزیزان با خانواده اشان داشتند از آنها خواستیم با توجه به شرایط نامناسب جسمانی اعتصاب غذای خود را بشکنند، اما قبول نکردند. تمام تلاش خانواده ها این است که بتوانند ملاقاتی با آنها داشته باشند تا هم از سلامت جسمی اشان باخبر شوند و هم از آنها بخواهند اعتصاب خود را پایان دهند. تمام خانواده ها با نگرانی زیاد این مسافت طولانی را تا کرج طی کرده اند اما مسئولین حتی حاضر نیستند بخاطر شرایط سخت خانواده ها و نگرانی زیاد آنها از وضعیت عزیزانشان یک ملاقات بدهند. خود من یک بچه کوچک دارم و نمی توانم در این گرما او را با خودم ببرم و خیلی برای نه تنها من بلکه برای خانواده های دیگر سخت است.”

خانم حیدری خطاب به مسئولین بیان کرد: “خواسته ما این است که مسئولین به خواسته های این پنج نفر رسیدگی کنند، زیرا حکم آنها بسیار ناعادلانه است. علاوه بر اینکه الان هم برخورد و رفتار ناعادلانه ای با آنها دارند و آنها را به زندان رجایی شهر تبعید کردند و این شرایط سخت را برای آنها و خانواده ها ایجاد کرده اند.”

بهبود قلی زاده هم بیماری پروستات و کلیه دارد و طبق تجویز پزشکان باید سریع تحت مداوا قرار گیرد. شهرام رادمهر نیز خونریزی معده کرده است و شرایط مناسبی ندارد.

همچنین، دکتر لطیف حسنی ناراحتی قلبی داشته و شرایط جسمانی وی نامناسب گزارش شده است.

اعظم پیری، همسر لطیف حسنی با ابراز نگرانی خواستار پاسخگویی مسئولین شد و اظهار داشت: “بشدت نگران وضعیت سلامت همسرم هستم و از روز پنج شنبه که یک تماس کوتاه تلفنی با من داشت هیچ خبری از وضعیتش ندارم. دیروز هم تلاش کردیم تا ملاقاتی با آنها داشته باشیم، اما گفتند چون در اعتصاب غذا بسر می برند ممنوع الملاقات هستند. روز دوشنبه که زندان اوین این عزیزان را تحویل گرفت توانستیم دو تن از وکلا را داخل بفرستیم که در ابتدا قبول نمی کردند اما با هماهنگی دادستان تبریز توانستند یک ملاقات ده دقیقه با موکلین خود داشته باشند که وکلا می گفتند حدود هشت کیلو کاهش وزن داشتند.”

وی با بیان اینکه آقای اژه ای دادستان کل کشور دستور تبعید آنها به تهران را صادر کرده است خاظرنشان کرد: “همسرم از روز هیجدهم بهمن ماه در زندان بسر می برد و اردیبهشت ماه هم دادگاه برگزار کردند و حکم ناعادلانه ای صادر کردند و به فاصله چند روز هم آن را تایید کردند. همسرم هم در واکنش به این حکم ناعادلانه بهمراه چهار تن دیگر اعتصاب غذا کردند و خواستار یک دادرسی عادلانه هستند اما بجای رسیدگی دستور تبعید آنها را دادند. در هر حال امیدواریم هر چه زودتر تا اتفاقی نیافتاده به خواسته آنها که یک دادرسی منصفانه و بی طرفانه است رسیدگی شود. حداقل یک ملاقات به وکیلشان به آنها داده شود.”

خانم پیری با اشاره به وضعیت بحرانی همسرش یادآور شد: “همسرم حدود دو سال پیش بمدت نه ماه در زندان تبریز بود که هفت ماه آن را در انفرادی گذراند و یکماه در بند ویژه و یکماه در بند مالی نگهداری شد. بعد از آزادی از زندان ایست قلبی کرد و ناراحتی های قلبی را از آن زمان دارند و الان هم که در اعتصاب غذا بسر می برد بشدت نگران هستم. متاسفانه تمام پیگیری های خانواده ها بی نتیجه بوده و کسی پاسخگو نیست.”