با نگاهی به تاثیر انتخابات آمریکا بر ایران؛ کشورها، نظم جهانی و انتخابات آمریکا

چکیده :به نظر می رسد کمترین تاثیر یک رئیس جمهور آمریکا، در داخل کشور خودش خواهد بود یعنی به گمانم تاثیری که یک رئیس جمهور چه دموکرات و چه جمهوریخواه از کاخ سفید بر زندگی و تجارت یک تگزاسی و یا پنسیلوانیایی یا کالیفرنیایی خواهد گذاشت بسیار کمتر از تاثیر او بر زندگی مردم در افغانستان، ایران، عراق و حتی چین و فرانسه و......

فرشاد قربانپور

جهان ماه ها است که درگیر اخبار مربوط به انتخابات آمریکاست. فرقی نمی کند کشور ضعیفی مانند مالدیو، زیمبابوه، جیبوتی و یا کره شمالی باشید یا کشور قدرتمندی مانند فرانسه، ژاپن، چین، آلمان یا روسیه و یا اینکه کشور متوسطی مانند ایران، عراق، ترکیه و یا اسرائیل باشید، برای همه مهم است که چه کسی بر پنجره کاخ سفید ایستاده و به جهان خواهد نگریست.

با این حساب به نظر می رسد کمترین تاثیر یک رئیس جمهور آمریکا، در داخل کشور خودش خواهد بود یعنی به گمانم تاثیری که یک رئیس جمهور چه دموکرات و چه جمهوریخواه از کاخ سفید بر زندگی و تجارت یک تگزاسی و یا پنسیلوانیایی یا کالیفرنیایی خواهد گذاشت بسیار کمتر از تاثیر او بر زندگی مردم در افغانستان، ایران، عراق و حتی چین و فرانسه و… است.

هیچ کشور دیگری در جهان در چنین شرایطی نیست.هیچ انتخابات دیگری در جهان چنین اهمیتی ندارد. و همه اینها ناشی از ارزش هایی است که آمریکایی ها در طول دو قرن گذشته خلق کرده اند.

بحث بر سر این نیست که به ستایش از آمریکا بپردازیم و یا اینکه برعکس، مشت گرده و بگوییم مرگ بر آمریکا.

بلکه بحث اصلی این است که درک کنیم اگر آمریکا عطسه کند، جهان سرما خواهد خورد.

ای کاش ما هم سعی میکردیم چنین ارزشهایی را برای خودمان خلق کنیم.

انتخابات آمریکا، فارغ از دعوای ترامپ و بایدن نشان داد که واقعا آمریکا، حاکم دنیاست و قرار هم نیست به فروپاشی دچار شود.

آمریکا، دویست سال است که هر چیزی را که میشد در راستای گسترش استیلا به کار گرفت به عنوان ارزش های خود تعریف کرده و تبدیلش کرده به ارزش آمریکایی و در همان راستا نیز قدم برداشته است.

برخلاف ما که مدام شعار عدالت و برابری و… دادیم اما قدمی در این راه برنداشتیم.

اما انتخابات آمریکا به نظرم یک تاثیر مهم هم می توانست روی ما داشته باشد. اینکه می اندیشم در صورت پیروزی ترامپ هرگونه فرصت دیگر برای تخریب بیشتر کشورمان ایران، از ما گرفته خواهد شد.

نه اینکه راه توسعه ما از ترامپ و یا بایدن بگذرد. برعکس تصور میکنم، استقلال و آزادی ما دستخوش تصمیمات نابخردانه ماست، اما ترامپ با سختگیری هایش فرصت تخریب بیشتر را از ما خواهد گرفت. چنانچه در طول دو سال گذشته گرفته است. در دو سال گذشته ماشین تخریب ما در همه عرصه ها از جمله محیط زیست و… خاموش شده و از حرکت باز ایستاده است.

اما درس بزرگ انتخابات آمریکا برای من این بود که به درستی متوجه شدم ما کشور مهمی در جهان نیستیم و برعکس، آمریکا کشور مهمی در جهان است.

از یاد نبریم، آمریکای امروز را از جمله دموکراسی آمریکایی، دادگستری آمریکایی، آزادی آمریکایی، مدرنیزه و صنعت آمریکایی، هژمونی آمریکایی و… را در طول دویست سال گذشته، دموکرات ها و جمهوریخواهان با یکدیگر ساخته اند.

آمار نشان می دهد از زمان تثبیت “دو حزبی” در آمریکا یعنی از اواسط قرن نوزدهم تا ریاست جمهوری ترامپ ۹۰ سال جمهوریخواهان رئیس جمهور بودند و ۸۶ سال دموکرات ها و در این میان کسی که برده داره را لغو کرد، آبراهام لینکلن اولین جمهوریخواه تاریخ آمریکا بود.و همین حالا هم ترامپ از دوره قبل خودش بیشتر رای آورده است.

از این گذشته خوب است بپرسیم که آمریکای امروز روی شانه های چه چیزهایی ایستاده است؟ جنرال موتورز، وستینگهاوس، کاترپیلار با وابستگی های جمهوریخواهانه و… یا گوشی آیفون چینی.

از یاد نبریم بزرگترین سازمان جهانی برای همبستگی کشورها در زمین های راکفلر جمهوریخواه بنا شده است.

ما ایرانی ها یک ماجرای دیگر هم با جمهوریخواهان داریم. آن هم حضور ریچارد نیکسون در تشییع جنازه محمدرضا پهلوی بود وقتی در دوره کارترِ دموکرات سقوط کرد.

ای کاش ما نیز برای پیروزی ها و ارزش هایی که می آفریدیم شعار می ساختیم نه برای رویاهای خود…