راهبرد امید

چکیده :مهارت دیگر این است که با توجه به زیربنا بودن آرای مردم در قانون اساسی و اینکه هیچ کاری در جمهوری اسلامی بدون آرای مردم اعتبار ندارد، از مسئولان بخواهیم آرای مردم به کرسی نشانده شود و ترکیب شورای نگهبان و مجالس و هیئت‌های منصفه را تعیین کند. در غیر این صورت، اصل ۲۷ راه را برای اعتراض قانونی و کم‌هزینه باز گذاشته...

لطف الله میثمی

از ابتدای انقلاب چندین انتخابات رفراندوم‌گونه داشته‌ایم. به‌ویژه از زمستان ۷۴ تاکنون ۲۳ سال انتخابات رفراندوم‌گونه داشته‌ایم که از شفافیت استراتژیک بالایی برخوردار بوده و به راهبرد امید تبدیل شده است.

به این معنا که آرای مردم از نهادهای قانونی، هیئت‌های اجرایی، شورای نگهبان و تنفیذ رهبری عبور کرده، ولی راست افراطی به آن تن نمی‌دهد و آن را برنمی‌تابد. درحالی‌که آن‌ها، هم طرفدار شورای نگهبان‌اند و هم رهبری را فصل‌الخطاب می‌دانند، با وجود اینکه مقام رهبری چندین بار قانون اساسی را فصل‌الخطاب دانستند.

یکی از مهارت‌های قانونی این است که جریان راست افراطی که بیشتر منافع خاصی را دنبال می‌کند به‌ظاهر مدعی است قانون اساسی را قبول دارد. این فرصتی است که آن‌ها در پرتو قانون اساسی به مشارکت کشیده شوند و به پروسه دموکراتیزاسیون بپیوندند که نباید آن را از دست بدهیم. در غیر این صورت، با توجه به امکانات همه‌جانبه و انباشت نقدینگی سیال، آن‌ها راه قهرآمیز و جنگ داخلی را انتخاب می‌کنند که ما باید از آن بپرهیزیم.

مهارت دیگر این است که با توجه به زیربنا بودن آرای مردم در قانون اساسی و اینکه هیچ کاری در جمهوری اسلامی بدون آرای مردم اعتبار ندارد، از مسئولان بخواهیم آرای مردم به کرسی نشانده شود و ترکیب شورای نگهبان و مجالس و هیئت‌های منصفه را تعیین کند. در غیر این صورت، اصل ۲۷ راه را برای اعتراض قانونی و کم‌هزینه باز گذاشته است.

باز هم اگر اعتراضات به‌جایی نرسید اتمام‌حجت‌ها باعث می‌شود عده‌ای به حجت و سرمایه اجتماعی تبدیل شوند و اصول‌گرایان منطقی و معتدل از راست افراطی جدا شوند و به ریزش طبقاتی بپیوندند و قانون‌گرایی را برای خود نهادینه کنند.

ریزش طبقاتی راست افراطی امتیازی است که جامعه مدنی را در راستای قانون‌گرایی تقویت می‌کند و کنشگران تحول‌خواه را افزایش می‌دهد. باید توجه کرد اگر آرای مردم به کرسی ننشیند، ریزش طبقاتی و تقویت جامعه مدنی امتیازی راهبردی است که نباید آن را فراموش کرد.

از طرفی هرچند با تأسف، اگر راست افراطی روند قانون‌گرایی را برنتابد، روند نفاق و یک بام و دو هوا را طی می‌کند و از پتانسیل استراتژیک و تعیین‌کنندگی خود می‌کاهد. این پدیده در انتخابات خرداد ۹۲ بسیار چشمگیر بود.

*قسمتی از سرمقاله‌ی لطف‌الله میثمی در مجله‌ی چشم‌انداز ایران. شماره‌ی ۱۱۱.