چه خواهد شد؟

چکیده :به راستی سرانجام چه می‌شود؟ ظاهراً فقط خدا می‌داند! در دنیای کنونی که برخی متفکران "نظریۀ آشوب" را مناسب فهم تحولات آن می‌دانند؛ پیش‌بینی دقیق و قاطع آینده غیرممکن می‌نماید. نظریۀ آشوب در واقع همۀ ما را اسیر گردبادی فرض می‌کند که نظم درونی آن نوعی بی نظمی است و از این رو، فقط موجودی با توانایی خداوند قادر به آگاهی دقیق از سرانجام آن...

 احمد زیدآبادی

برای فرار از گرمای تهران چند روزی به مناطق ییلاقی گیلان سفر کردم. آنجا هم خنکی همیشگی خود را نداشت و در برخی ساعات روز، هوا به گرمی می‌زد. حتی ارتفاعات جادۀ اسالم به خلخال نیز ظهرهنگام، به مطبوعی همیشگی خود نبود؛ گر چه در گردنۀ الماس این وضع فرق می‌کرد و سردی باد دلنواز آن در دل تابستان، جان و جسم آدمی را حیات دوباره می‌بخشید.

افرادی که در این سفر با آنان هم‌سخن شدم؛ بدون استثناء از آیندۀ کشور سخت بیمناک بودند و بخصوص نمی‌دانستند که چه پیش می‌آید. از این رو، معمولاً نخستین پرسش‌شان این بود که سرانجام چه می‌شود؟

به راستی سرانجام چه می‌شود؟ ظاهراً فقط خدا می‌داند! در دنیای کنونی که برخی متفکران “نظریۀ آشوب” را مناسب فهم تحولات آن می‌دانند؛ پیش‌بینی دقیق و قاطع آینده غیرممکن می‌نماید. نظریۀ آشوب در واقع همۀ ما را اسیر گردبادی فرض می‌کند که نظم درونی آن نوعی بی نظمی است و از این رو، فقط موجودی با توانایی خداوند قادر به آگاهی دقیق از سرانجام آن است.

با این همۀ برخی از حرکات گردباد از طریق تسلط وسیع به داده‌ها و آگاهی عمیق از وضعیت آشوبناک، قابل گمانه‌زنی جدی است؛ اما آیا مجموعۀ تحلیل گران و نهادهای تصمیم‌گیر در کشور ما این میزان از داده‌ها را در اختیار دارند؟

ا وضعی که در این چند روز مسافرت من به گیلان، در کشور پیش آمده، تحولات گویا شتابی غیرطبیعی به خود گرفته است! شاید وضع ما مصداق آن شعر آرسنی پدر آندری تارکوفسکی باشد که چنین سرود:

جذب شهرهایی می‌شدیم که جادوی گذشته‌مان آن را بنا کرده بود؛ همچو سراب!
….
و سرنوشت در پی‌مان می‌دوید؛ چون دیوانه ای تیغ در دست!