موج جدید احکام دانشجویان و ضرورت استعفای مسوولین دانشگاهی

چکیده :دوره‌ی بودن برای بودن، به سر آمده است. رییس دانشگاه، وزیر علوم و معاونینی که نمی‌توانند هیچ کار «جدی» و «بزرگی» برای دانشجویان و دانشگاه کشور انجام دهند،(بارها از چهره‌های ذی نفوذ در وزارت علوم شنیده‌ام که انجام هرگونه کار بزرگی در شرایط فعلی منتفی است) بزرگترین و بهترین کارشان «استعفا دادن» خواهد بود. استعفایی برای دفاع از حقوق دانشجویان … دست کم می‌توانند به سنت سلف صالح خود، دکتر معین رجوع کنند که وقتی دید نمی‌تواند کاری برای دانشجویان انجام دهد، استعفا را بر بودن برای بودن ترجیح...

کلمه – گروه خبر: بدنبال اعتراضات دی ماه سال ۹۶  تعدادی از دانشجویان دانشگاه‌های تهران خصوصا دانشجویان دانشگاه تهران بازداشت شدند. در واقع بخشی از اعتراضات روز شنبه ۹ دی ماه در دانشگاه تهران صورت گرفت و همین سبب شد تا وزارت اطلاعات تعدادی از دانشجویان را دستگیر کند. پس از اعتراضات فراوان نمایندگان مجلس و وزارت علوم در خصوص این بازداشت‎‌ها، نهایتا وزارت اطلاعات آنان را آزاد کرد و قول داده شد که آنان مورد تعقیب قضایی قرار نمی‌گیرند.

اما در هفته‌‎های اخیر تعدادی از این دانشجویان در دادگاه‌هایی به ریاست قاضی صلواتی و قاضی مقیسه احکام سنگنینی گرفته‌اند، امری که مجددا اعتراضات فراوان نمایندگان مجلس را بهمراه داشت. در همین رابطه آرمان ذاکری، جامعه شناس و فعال دانشجویی سابق، در فیس بوک خود نوشت: “حالا احکام سنگین ۸ سال زندان برای دانشجویانی صادر شده است. آن هم در شرایطی که همه می‌دانند در مقایسه با سال ۸۸، دانشگاه هیچ نقشی در اعتراضات دیماه ۹۶ نداشت و اساسا تهران، محور این اعتراضات نبود. اساسا مدت‌ها است دانشگاه نقش پیشگامی خود را در هدایت جریانات اجتماعی از دست داده و کارگران و معلمان و کامیون داران و … بدون پیوندی با دانشگاه اعتراضات خود را پبش می‌برند. حالا اما دانشجویان تهرانی بیشترین تاوان‌ها را پس می‌دهند. همه باید بدانند این برخوردها بی‌سابقه است. گویا صدای نگرانی‌های دانشجویان و برخی اساتید به جایی نمی‌رسد.”

متن کامل یادداشت آرمان ذاکری به شرح زیر است:

۱- وزارت علوم به خصوص در دوره‌ی دوم آقای روحانی بیش از هر زمان دیگر مسلوب الاختیار است. نه اختیار صدور مجوز حضور افراد مختلف دیگر چندان دست مسوولین دانشگاه است، نه اختیار جذب اعضای هیات علمی و نه توان حفظ استقلال دانشگاه… وزارت علوم حتی توان مواجهه با مدیران محافظه کار خود را هم ندارد. بعد از ۶ سال هنوز هستند دانشگاه‌هایی که نشریات را پیش از چاپ بازبینی می‌کنند، کمیته‌های انضباطی‌شان با دانشجویان برخورد کرده و مدیرانشان توان صدور مجوز یک برنامه‌ی معمولی ندارند … این ها فقط حداقل‌های مورد انتظار دانشجویان بوده است. رفتن فرجی دانا، توقف امید در وزارت علوم بود و چندی پس از آن روند صدور مجوز تشکل‌های دانشجویی هم که در دوره‌ی اول می‌توانست وجه قوت دولت در دانشگاه به حساب بیاید به سقف ظرفیت خود رسید و حالا تشکل‌های صنفی و اتحادیه‌های دانشجویی چند سالی است معطل صدور مجوزات مانده‌اند. حتی شنیده‌ها حاکی از آن است که بورسیه‌های غیر قانونی روند زیرپوستی معکوسی را طی می‌کنند و آهسته آهسته از دیوارهای متزلزل وزارت علوم عبور کرده و سودای آن دارند تا به یمن برخی احکام قضایی و سفارشات کذایی و مصلحت‌های این و آن، به دانشگاه وارد شوند … امروز وزارت علوم نه در حوزه‌ی اساتید و نه در حوزه دانشجویان قادر به هیچ کار جدی نیست.

۲-حالا احکام سنگین ۸ سال زندان برای دانشجویانی صادر شده است. آن هم در شرایطی که همه می‌دانند در مقایسه با سال ۸۸، دانشگاه هیچ نقشی در اعتراضات دیماه ۹۶ نداشت و اساسا تهران، محور این اعتراضات نبود. اساسا مدت‌ها است دانشگاه نقش پیشگامی خود را در هدایت جریانات اجتماعی از دست داده و کارگران و معلمان و کامیون داران و … بدون پیوندی با دانشگاه اعتراضات خود را پبش می‌برند. حالا اما دانشجویان تهرانی بیشترین تاوان‌ها را پس می‌دهند. همه باید بدانند این برخوردها بی‌سابقه است. گویا صدای نگرانی‌های دانشجویان و برخی اساتید به جایی نمی‌رسد…

۳- این برخوردها مشخصا حاصل پیوندی است میان [نهادهایی] … بنابراین مطالبه‌ی پاسخگویی از همه‌ی این نهادها بابت احکام صادر شده در شرایطی که بحران‌های فراوانی کشور را فراگرفته و رییس ستاد مشترک نیروهای مسلح از ضرورت «امنیتی نشدن مسایل اجتماعی» سخن می ‌گوید، ضروری است. این اقدامات را می‌توان به طور مشخص در راستای امنیتی [شدن] مسایل اجتماعی، دامن زدن به بحران‌ها در کشور و تهدید امنیت ملی و از همه مهم‌تر اقداماتی فاقد ضرورت و توجیه، حتی توجیه امنیتی ارزیابی کرد. و بر همین مبنا هم آنها را نقد کرد. طبیعتا در این شرایط انتظار پاسخگویی از نهادهایی که با رای مردم به سر کار آمدند بیشتر است و امواج انتقاد به سمت نهادهایی که مسوولیت و نقش بیشتری دارند تندتر …

۴- دوره‌ی بودن برای بودن، به سر آمده است. رییس دانشگاه، وزیر علوم و معاونینی که نمی‌توانند هیچ کار «جدی» و «بزرگی» برای دانشجویان و دانشگاه کشور انجام دهند،(بارها از چهره‌های ذی نفوذ در وزارت علوم شنیده‌ام که انجام هرگونه کار بزرگی در شرایط فعلی منتفی است) بزرگترین و بهترین کارشان «استعفا دادن» خواهد بود. استعفایی برای دفاع از حقوق دانشجویان … دست کم می‌توانند به سنت سلف صالح خود، دکتر معین رجوع کنند که وقتی دید نمی‌تواند کاری برای دانشجویان انجام دهد، استعفا را بر بودن برای بودن ترجیح داد. شاید استعفایشان برخی را از خواب بیدار کند. وقتی هیچ کاری نمی‌توانند بکنند استعفا لااقل سربلند و خوشنامشان خواهد کرد …

آنها باید امروز استعفا دهند وگرنه جریان دانشجویی همین امروز مهر «عافیت طلبی» و «پست دوستی» و «بزدلی» را برای ابد بر پیشانی آنها درج خواهد کرد و معلوم نیست از سیر حوادث سربلند و عافیت پیشه جان به در ببرند … امروز برای آنها روز آزمون بزرگی است … تنها استعفای دسته جمعی آنهاست که شاید بتواند حیثیت از دست رفته‌ی دانشگاه را به آن باز گرداند …