روحانی، مخاطب روحانی

چکیده :رییس‌جمهوری اگر وزیری را موفق نمی‌داند باید تغییراتی ایجاد کند. در واقع روحانی باید از خود سوال کند که چرا وزرا بی‌انگیزه هستند. به باور من وزیری که سال‌ها در این سمت بوده‌ و بالای ۶۵ سال سن دارد قطعا انگیزه وزیری جوان را نخواهد داشت. هر کس سال‌های متمادی در یک سمت قرار بگیرد ابتکار عمل و خلاقیتش را از دست می‌دهد. این موضوع در مورد برخی وزرای کابینه به وضوح به چشم می‌خورد تا جایی که تعدادی از سوی نمایندگان به مجلس فراخوانده شدند، مورد سوال قرار گرفتند یا حتی استیضاح شدند. شاید در دولت اول و بعد از ناهماهنگی‌ها و بی‌نظمی‌های دولت نهم و دهم لازم بود فرد باتجربه‌ای بر مسند یک وزارتخانه بنشیند و بی‌انضباطی‌ها را سامان داده و تجربیاتش را انتقال دهد اما در دولت دوم چنین توجیهی قابل پذیرش نیست. روحانی حق را ادا...

اسماعیل گرامی‌مقدم

١- حسن روحانی بعد از انتخابات، اصلاح‌طلبان را فراموش کرد و متاسفانه حق مردم را ادا نکرد. مردم بنا بر اعتماد به اصلاح‌طلبی و برنامه‌های اصلاحی روحانی رای دادند. در واقع مردم به برنامه اصلاح‌طلبان پاسخ مثبت دادند.

بدین‌ترتیب انتظار می‌رفت که کابینه متشکل از نیروهای اصلاح‌طلبی باشد که چنین اتفاقی رخ نداد. از همین روی ما شاهد فاصله میان دولت و ملت بودیم. مردمی که به حسن روحانی رای دادند در یک رقابت تنگاتنگ و رویارویی جدی با رقیب بار دیگر به دعوت اصلاح‌طلبان پاسخ گفتند. روحانی اما به جای اینکه فرمان را به چپ بچرخاند به راست تمایل بیشتری نشان داد. در نتیجه این چرخش فاصله میان او و بدنه اجتماعی هم افزایش یافت تاجایی که کمپین‌های فضای مجازی مبنی بر پشیمانی از رای به روحانی به راه افتاد. این شرایط را شخص روحانی رقم زد و این نقدها به دولت وارد است. در واقع باید گفت که مخاطب این نقدها شخص روحانی است. اگر قرار است رییس‌جمهوری نقدی داشته باشد باید به دستگاه‌ها و نهادهای دیگر انتقاد کند نه زیر‌مجموعه‌ای که مسوولیتش با خود او است را نقد کند و دایما از بی‌انگیزگی وزرا صحبت کند.

٢- علاوه بر موضوعات ذکرشده رییس‌جمهوری اگر وزیری را موفق نمی‌داند باید تغییراتی ایجاد کند. در واقع روحانی باید از خود سوال کند که چرا وزرا بی‌انگیزه هستند. به باور من وزیری که سال‌ها در این سمت بوده‌ و بالای ۶۵ سال سن دارد قطعا انگیزه وزیری جوان را نخواهد داشت. هر کس سال‌های متمادی در یک سمت قرار بگیرد ابتکار عمل و خلاقیتش را از دست می‌دهد. این موضوع در مورد برخی وزرای کابینه به وضوح به چشم می‌خورد تا جایی که تعدادی از سوی نمایندگان به مجلس فراخوانده شدند، مورد سوال قرار گرفتند یا حتی استیضاح شدند. شاید در دولت اول و بعد از ناهماهنگی‌ها و بی‌نظمی‌های دولت نهم و دهم لازم بود فرد باتجربه‌ای بر مسند یک وزارتخانه بنشیند و بی‌انضباطی‌ها را سامان داده و تجربیاتش را انتقال دهد اما در دولت دوم چنین توجیهی قابل پذیرش نیست. روحانی حق را ادا نکرد.

٣- برخی کاهش کارایی وزرا را به دلیل فشارهای خارجی می‌دانند. حتما موانعی بر سر راه عملکرد وزرا وجود دارد اما اینکه برنامه‌های دولت در دستگاه‌های ذی‌ربط اجرایی نمی‌شود را نباید تنها به حساب موانع گذاشت. حتما وزرای چابک و پرانگیزه می‌توانند بر موانع غلبه کنند. ضمن اینکه اگر وزرا تحت فشارهایی قرار دارند چرا دهان‌ها را بسته‌اند و از موانع سخن نمی‌گویند؟ چرا می‌ترسند؟ برای مثال در ماجرای افزایش نرخ ارز که بخشی از آن ناشی از عدم برنامه‌ریزی تیم اقتصادی دولت بود و بخش دیگر موضوعات دیگر که باید در مورد آن صحبت شود. البته باز هم تاکید دارم انگیزه در مدیران اجرایی بسیار اهمیت دارد. کسانی که انگیزه آنها مستهلک شده حرکت دولت را کند می‌کنند. بنابراین باید تغییرات و تحولاتی جدی در کابینه رخ دهد و مدیران بی‌انگیزه به خانه برگردند.

منبع: اعتماد