بازگشت قاتلان دهه ۷۰/ یادداشت محمد جواد اکبرین

چکیده :قتل‌های زنجیره‌ایِ ۷۷، امتداد همان «حذفِ اتوبوسی» بود و اکنون همان‌ها که از وزارت اطلاعاتِ خاتمی پاکسازی شدند و به اطلاعات سپاهِ رهبری کوچ کردند آیا حذفِ جمعی و زنجیره‌ای‌شان را از اتوبوس به هواپیما ارتقاء داده‌اند؟ در این میان تنها یک نماینده مجلس جرأت به خرج داده و به رئیس سازمان اطلاعات سپاه نامه نوشته که «به عنوان نماینده مردم دائما مورد مراجعه‌ی موکّلان خود هستم که از رفتار مأموران سازمان اطلاعات سپاه شکایت می‌کنند/مثلا نحوه عمل سازمان تحت امر شما با فعالان محیط زیست...که باوجود گذشتِ حدود سه ماه از بازداشت، از حق دسترسی به وکیل و ملاقات با خانواده‌های‌شان...

محمدجواد اکبرین در یادداشتی با اشاره  به گزارش پزشک قانونی در خصوص وجود کبودی و تزریق پوستی بر جسد کاووس سید امامی از قتل‌های زنجیره‌ای و انتقال آن تفکر از وزارت اطلاعات به اطلاعات سپاه نوشت.

وی در بخشی از یادداشت خود با یادآوری جریان سقوط اتوبوس نویسندگان به دره نوشت: “هر کدام که باشد سرنوشت‌شان شبیه آن ۲۱ نویسنده و روزنامه‌نگار منتقد و دگراندیشی است که تابستانِ ۲۲سال پیش به «سفری با اتوبوس به ارمنستان» دعوت شدند اما در میانه‌ی راه، راننده وقتی به گردنه‌ی حیران رسید اتوبوس را به سمت دره رها کرد و خود بیرون پرید؛ هرچند اتوبوس معجزه‌آسا سقوط نکرد و آنها زنده ماندند! قتل‌های زنجیره‌ایِ ۷۷، امتداد همان «حذفِ اتوبوسی» بود و اکنون همان‌ها که از وزارت اطلاعاتِ خاتمی پاکسازی شدند و به اطلاعات سپاهِ رهبری کوچ کردند آیا حذفِ جمعی و زنجیره‌ای‌شان را از اتوبوس به هواپیما ارتقاء داده‌اند؟”

متن یادداشت محمد جواد اکبرین به شرح زیر است:

امروز اعلام شد که در گزارش اولیه پزشکی قانونی وجود کبودی و «تزریق پوستی» بر روی جسد «کاووس سیدامامی» استاد و متخصص محیط زیست تایید شده است. دکتر سیدامامی ۴ بهمن پارسال به همراه تعدادی از فعالان محیط زیست به اتهام جاسوسی بازداشت شدند اما همسرش را روز جمعه ۱۹ بهمن به زندان احضار کردند و خبر «خودکشی» شوهرش را به او دادند. تنها ۱۰ روز بعد ۱۶ تن از فعالان محیط زیست «کاملا اتفاقی» سوار هواپیمایی شدند که به سمت یاسوج می‌رفت اما در فاصله ۱۴ مایلی فرودگاه یاسوج پروازشان سقوط کرد و مُردند!

چندی پیش در یادداشتی نوشتم که «قتل‌های زنجیره‌ای ⁩ِ سال۷۷ یک حادثه نبود یک تفکر بود. رهبری آن را به دشمن خارجی نسبت داد تا پرونده بسته شود اما بعدها همان‌ها که دولت خاتمی در حدّ توانش پاکسازی و اخراج و عریان‌شان کرده بود، جامه‌ی “سازمان اطلاعات سپاه⁩” به تن کردند تا “حذف” را زیرکانه‌تر دنبال کنند و قاتلان از آنچه در آینه می‌بینیم به ما نزدیکترند». حالا محیط زیستی‌ها چه چیزی را دریافته‌اند که بودن‌شان خطرناک است؟ کشف آلودگی‌های ناشی از آزمایش‌های اتمی یا آن‌طور که تحقیقات سایت کلمه نشان می‌دهد گناه‌شان این است که «اجازه ندادند تا سپاه از محدوده‌های جغرافیاییِ حفاظت شده محیط زیست برای استقرار سامانه‌های موشکی استفاده کند»؟

هر کدام که باشد سرنوشت‌شان شبیه آن ۲۱ نویسنده و روزنامه‌نگار منتقد و دگراندیشی است که تابستانِ ۲۲سال پیش به «سفری با اتوبوس به ارمنستان» دعوت شدند اما در میانه‌ی راه، راننده وقتی به گردنه‌ی حیران رسید اتوبوس را به سمت دره رها کرد و خود بیرون پرید؛ هرچند اتوبوس معجزه‌آسا سقوط نکرد و آنها زنده ماندند!

قتل‌های زنجیره‌ایِ ۷۷، امتداد همان «حذفِ اتوبوسی» بود و اکنون همان‌ها که از وزارت اطلاعاتِ خاتمی پاکسازی شدند و به اطلاعات سپاهِ رهبری کوچ کردند آیا حذفِ جمعی و زنجیره‌ای‌شان را از اتوبوس به هواپیما ارتقاء داده‌اند؟ در این میان تنها یک نماینده مجلس جرأت به خرج داده و به رئیس سازمان اطلاعات سپاه نامه نوشته که «به عنوان نماینده مردم دائما مورد مراجعه‌ی موکّلان خود هستم که از رفتار مأموران سازمان اطلاعات سپاه شکایت می‌کنند/مثلا نحوه عمل سازمان تحت امر شما با فعالان محیط زیست…که باوجود گذشتِ حدود سه ماه از بازداشت، از حق دسترسی به وکیل و ملاقات با خانواده‌های‌شان محرومند». (محمود صادقی، نماینده تهران)

و سرانجام :
قاتلان دهه ۷۰ در پناه و حمایتِ کدام نهاد به اطلاعات سپاه کوچ کردند تا در دهه ۹۰ دوباره برگردند؟ غده‌ی سرطانی در همان نهاد است؛ همانجا را باید معالجه کرد!