دلایل استعفای شهردار تهران

چکیده :به نظرم آقای نجفی بیش از هر چیز روی همکاری عموم تهرانی ها برای ادارۀ شهر حساب باز کرده بود و تصور می کرد موج جمعیتی که در انتخابات شوراها بسیج شدند و فهرست انتخاباتی اصلاح طلبان را به پیروزی قاطع رساندند؛ پس از آن هم به کمک خواهند آمد و از طریق پذیرش صمیمانۀ بالا رفتن انواع عوارض، گره از کار فروبستۀ شهرداری خواهند...

احمد زیدآبادی

روزی که محمد علی نجفی پیشنهاد شهرداری تهران را پذیرفت با خود اندیشیدم که او با کدام بودجه می خواهد شهر پرمشکل و پرهزینه‌ای مانند تهران را که راههای درآمدزای مرسوم در مدیریت سابق آن، افزون بر ایجاد هزاران مشکل، عملاً به نقطۀ اشباع و غیر قابل تداوم نیز رسیده است؛ اداره کند؟

از آنجا که به خود او دسترسی نداشتم با برخی از دوستان این پرسش را در میان گذاشتم. سخن آنها عمدتاً این بود که آقای نجفی فردی بسیار با هوش و برنامه ریز است و لابد پیش از پذیرش شهرداری تهران در این باره به دقت فکر کرده و راه حلی برای آن در نظر دارد.

به نظرم آقای نجفی بیش از هر چیز روی همکاری عموم تهرانی ها برای ادارۀ شهر حساب باز کرده بود و تصور می کرد موج جمعیتی که در انتخابات شوراها بسیج شدند و فهرست انتخاباتی اصلاح طلبان را به پیروزی قاطع رساندند؛ پس از آن هم به کمک خواهند آمد و از طریق پذیرش صمیمانۀ بالا رفتن انواع عوارض، گره از کار فروبستۀ شهرداری خواهند گشود.

به دلایل مختلف اما چنین تفسیر و تصوری از انتخابات شوراها قرابتی با واقعیت نداشت و آقای نجفی به مرور متوجه آن شد.

گذشته از این، در شرایط امروز ایران، اغلب گروهها و فعالان سیاسی و غیر سیاسی، مدیران را صرفاً به عنوان ابزاری در جهت به کارگیری نیروهای وابسته یا نزدیک به خود در پست های مختلف می خواهند و از این جهت با اعمال فشارهای مستقیم و غیرمستقیم، استقلال و قدرت تصمیم گیری برای آنها باقی نمی گذارند.

تازه اینها همه بخشی از مشکل است. مشکل دیگر، نیروی قدرتمند و متنفذی است که گویی آرزویی جز زمین خوردن رقیب سیاسی خود ندارد و با جنگ روانی و رسانه ای خود، کمترین آرامش خیالی برای او باقی نمی گذارد.

طبعاً در چنین وضعی، مدیریت، صرفاً به یک بازی اعصاب خرد کن و بی نتیجه و هرز دادن وقت و انرژی خود و دیگران تبدیل می شود و از این جهت به نظرم آقای نجفی حق دارد عطای شهرداری را به لقایش ببخشد!

منبع: کانال نویسنده