مرتضی مبلغ: گزارش وزارت کشور از اعتراضات باید به اطلاع مردم برسد

چکیده :دولت به سهم خود و کل حاکمیت باید وارد فضای گفت‌وگو با مردم شوند و مشکلات و مطالبات مردم را بشنود؛ دسته‌بندی کنند تا مطالباتی که ضرورت زمانی جدی‌تری دارند، مشخص شود. در مرحله بعد باید راه‌حل‌ها و چاره‌اندیشی‌های‌شان را هم به اطلاع مردم برسانند. تنها دریافت گزارش و اطلاع از وضعیت مساله را حل نمی‌کند....

دستور ویژه روحانی برای تهیه گزارشی از حوادث و اعتراضات اخیر کشور در روز بیستم دی ماه به وزیر کشور ابلاغ شد. حالا اما چهار روز پس از زمانبندی تعیین شده توسط روحانی هنوز نتیجه‌ای از این گزارش به گوش مردم نرسیده است.

مرتضی مبلغ، معاون سیاسی وزیر کشور در دولت اصلاحات و عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت ایران اسلامی معتقد است محتوای گزارشات باید به اطلاع مردم برسد و حتی اقدامات پسینی دولت در راستای اطلاعات به دست آمده باید برای مردم بازگو شود.

متن مصاحبه روزنامه اعتماد با مرتضی مبلغ به شرح زیر است:

طبق دستور رییس‌جمهور قرار بود تا گزارشی از حوادث و اعتراضات اخیر از سوی وزارت کشور اعلام شود. چهار روز از مهلتی که تعیین شده بود، می‌گذرد و نتیجه این گزارش هنوز در فضای رسانه‌ای نمودی نداشته است. چقدر اهمیت دارد که لااقل بخش‌هایی از این گزارش به گوش مردم برسد؟

اگر قرار بود که لااقل کلیات این گزارش به سمع و نظر مردم نرسد، آقای رییس‌جمهور به صورت علنی به وزیر کشور دستور نمی‌داد. همین که علنی گفته شده به این معنا است که باید گزارش به مردم داده شود. علاوه بر این مساله ضرورت و اقتضای زمان و شرایط است. وزارت کشور باید گزارشی واقع بینانه و درست از وقایع به رییس‌جمهور و سایر دستگاه‌ها ارایه کند و آن را به اطلاع مردم برساند. بعد از این اعتراضات اجماع همگانی به وجود آمد که نارضایتی‌های گسترده‌ای در زمینه‌های مختلف وجود داشته که ریشه و بستر تحرکات و حوادث اخیر بوده است. همه به این مساله اجماع دارند. بنابراین اینکه ابعاد نارضایتی‌ها چه بوده و چه کاری در قبال آن لازم است، باید مورد توجه قرار بگیرد. باید به طور جدی به مردم گفته شود که چگونه حاکمیت می‌خواهد با محورهای اصلی نارضایتی‌ها مواجه شده و راه‌حل‌شان برای آن چیست. تبیین درست و شفافی باید از این مسائل ارایه شود تا آرامش بیشتری در جامعه به وجود بیاید و سطح اعتماد مردم بالا برود. باید به مردم نشان دادکه تمام دستگاه‌های حاکمیتی به دنبال حل مسائل و مشکلات مردم هستند. همچنین مسوولان بر سر این مساله اجماع داشتند که باید حق اعتراض مردم به رسمیت شناخته شود. ما به بسترهایی که مردم بتوانند اعتراض‌شان را به گوش مسوولان برسانند، نیازمندیم. راه‌ها و شیوه‌های بیان مطالبات در کشور تبیین نشده است. اکنون که اجماع بر سر این مساله وجود دارد باید اقدامات جدی برای تبیین سازوکار‌ها انجام داد. بنابراین آقای روحانی اقدمات مهمی باید با دریافت گزارش‌ها انجام دهد.

پس از دریافت این گزارشات، دولت باید اقداماتی در راستای اطلاعات، انجام دهد. چقدر اهمیت دارد که دولت لیستی از اقداماتش در این راستا را به گوش مردم برساند؟ اقدامات دولت در مورد مسائلی چون تعیین تکلیف وضعیت بازداشتی‌ها و ریشه‌های بروز این اعتراضات چقدر نیاز به شفاف‌سازی دارد؟

باید حساب معترضان را از افرادی که طی فرآیند تشکیلاتی براندازانه در اعتراضات شرکت کرده‌اند، جدا کرد. افراد را باید به سرعت و با مماشات آزاد کنند. کما اینکه تا الان هم قریب به اتفاق‌شان آزاد شده‌اند. بقیه این افراد هم باید به سرعت آزاد شوند.

دولت به سهم خود و کل حاکمیت باید وارد فضای گفت‌وگو با مردم شوند و مشکلات و مطالبات مردم را بشنود؛ دسته‌بندی کنند تا مطالباتی که ضرورت زمانی جدی‌تری دارند، مشخص شود. در مرحله بعد باید راه‌حل‌ها و چاره‌اندیشی‌های‌شان را هم به اطلاع مردم برسانند. تنها دریافت گزارش و اطلاع از وضعیت مساله را حل نمی‌کند. آنچه اهمیت دارد این است که دولت بتواند اقداماتش در راستای حل مشکلات و مسائل پیش آمده در جریان اعتراضات را به مردم اطلاع‌رسانی کند. اگر مردم ببینند که راه‌حل‌های واقع‌بینانه‌ای ارایه شده است، می‌پذیرند و اعتماد می‌کنند. آنچه برای مردم مهم است شفافیت و صداقت مسوولان در حل مشکلات کشور است. دولت به سهم خود باید در این امر پیشتاز باشد و آن را به اطلاع مردم برساند.

روال و روند تهیه چنین گزارش‌هایی در وزارت کشور چگونه است؟

برای تهیه این گزارش‌ها دو فرآیند باید تفکیک شود. یکی گزارش تحلیلی و کلان از ماوقع است که سریع‌تر می‌توان آن را تهیه کرد. در این راستا فرمانداران، بخشداران و دستگاه‌های امنیتی و انتظامی در تمام کشور که در متن صحنه بوده‌اند، باید حقایق و تحلیل‌های خود را بیان کنند تا این دست اطلاعات جمع‌آوری شود. جمع‌بندی اصلی و کلان باید انجام بگیرد و عوامل اصلی از یکدیگر تفکیک شود. چنین گزارشی اهمیت زیادی هم دارد و فرصت یک هفته‌ای برای تهیه آن کفایت می‌کند. فرآیند پیچیده‌ای هم ندارد. اگرچه بسیار مهم است اما انجام آن سهل است. بخش دوم گزارشی از جزییات ماجرا است. برخی در این میان کشته شده‌اند. باید مشخص شود که که عامل این مرگ‌ها چه کسانی بوده‌اند. تقصیرکاران باید شناسایی و دستگیر شوند. کوتاهی و قصور در برخورد با معترضان باید مشخص شود. اینها کمی زمانبر است و شناسایی مقصران نیازمند زمان است چون نباید در حق کسی اجحاف شود. گزارشی که برای جامعه مهم است، همان گزارش نوع اول است که باید هرچه سریع‌تر آماده و ارایه شده و نهایتا به اطلاع مردم باید برسد.

چقدر مهم است که گزارش دولت به لحاظ زمانی در مورد بازداشتی‌ها سریع‌تر ارایه و پیگیری شود؟ به هر حال هر چه زمان بیشتری می‌گذرد وضعیت زندان‌ها بیشتر مورد سوال قرار می‌گیرد و شبهاتی به وجود می‌آید.

بحث سرعت بخشیدن به آزادی زندانیان از همان ابتدا مطرح بود. مسوولان و دولت نیز در این مساله تردیدی نداشته‌اند و اگر هم تعللی شده اشتباه است. اگر واقعا کسانی عامدانه تعلل کردند باید با آنها برخورد شود. افرادی که در راستای اهداف براندازانه در اعتراضات شرکت کردند و تعدادشان هم کم بوده است، حساب‌شان جدا است. بقیه افراد باید به سرعت آزاد شوند. در رابطه با چند موردی که در زندان فوت کرده‌اند باید توضیح واقع‌بینانه و قانع‌کننده‌ای به جامعه داده شود. اگر توضیح شفاف نباشد، سطح نگرانی‌ها و شایعه‌ها بالا می‌رود که به صلاح کشور نیست. اگر کسی و مسوولی کوتاهی کرده باید برخورد شود. فضای ابهام‌آمیز به نفع کشور نیست.