روزی برای پاسداشت منادی صلح، آزادی و حقوق بشر

چکیده : کوروش و کردارش اﻣﺮوز در ﻣﺘﻦ ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﻫﺎ نمود پیدا می کند و اﺳﺒﺎب ﻓﺨﺮ و ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ اﯾﺮان و ایرانیان می شود! اما تاسف‌آور این است که ﻧﺎﻣﺶ ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﯽ در ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﮥ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻧﺪارد. فکر نمی‌کنید اﯾﻦ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ است در قبال مشی اعتدال و مشی صلح و آنچه که درست می‌پنداریم؟ ...

عارف درویش:

ﺟﻨﺎب آقای دکتر حسن روحانی رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﮔﺮاﻣﯽ
ﺑﺎ درود و اﺣﺘﺮام

رئیس جمهور محترم آنچه مرا مجاب کرد تا بار دیگر قلم بدست گرفته و حرفها و دردهای خود را برای حضرتعالی بنویسم این است که ازﺳﻮی ﺷﻬﺮوﻧﺪان و ﻫﻤﻮﻧﺪان، ﺷﻨﯿﺪه و دﯾﺪه ام ﮐﻪ اﯾﻦ رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر اﻣﯿﺪﻫﺎ و آرﻣﺎن ﻫﺎی ﻣﻠّﯽ را ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ. ﺷﻤﺎ اﻧﺘﻘﺎد ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ و ﺻﺤﺒﺖ از ﺗَﮑﺮار ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ، ﺷﻬﺎﻣﺖ دارﯾﺪ و زﺑﺎﻧﯽ ﺳﺮخ و ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺗﺸﻮﯾﻖ و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﺮدﻣ‌ﺘﺎن ﻫﺴﺘﯿﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ برخی از ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎ و ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻫﺎ از ﺧﻮد ﮔﺬﺷﺘﮕﯽ ﻧﺪارﯾﺪ؟ !ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﺎر درﺑﺮاﺑﺮ ﻟﺸﮑﺮ ﺳﻠﻢ و ﺗﻮر ﻧﻤﯽ اﯾﺴﺘﯿﺪ ﺗﺎ دﻟﺨﻮﺷﮑﻨﮑﯽ ﺑﻪ دوﺳﺘﺪاران و ﯾﺎوران و اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮد دﻫﯿﺪ؟ که ﻣﺒﺎدا از ﮐﺮده ﭘﺸﯿﻤﺎن ﺷﻮﻧﺪ.

در ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ همچون بسیاری از مردم ایران درﺧﻮاﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﺗﺎ روزی ﺑﻪ ﻧﺎم ﮐﻮرش ﺑﺰرگ در ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﮥ اﯾﺮان ﺑﯿﻔﺰاﯾﯿﺪ. که آنچنان که اطلاع دارید اﯾﻦ درﺧﻮاﺳﺖ ﯾﮏ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻣﻠّﯽ و ﮐﺸﻮری اﺳﺖ. ما خواهان نامگذاری روزی به نام کوروش هستیم روزی برای پاسداشت منادی صلح، آزادی و حقوق بشر. ما نمی خواهیم روزی ﺑﺮای دشمنی و کینه‌توزی نامگذاری شود ﮐﻪ اﯾﻦ‌گونه و همچنان ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯿﺪ.

رئیس جمهور محترم در ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﺧﻮد در ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ﮔﻔﺘﯿﺪ ((ایران از گذشته، پرچم‌دار تسامح در حق ادیان و اقوام مختلف بوده است. ما همان ملتی هستیم که یهودیان را از رنج اسارت بابلی نجات دادیم؛ ارمنیان مسیحی را با آغوش باز در میان خویش پذیرفتیم و در میان خود یک “قارۀ فرهنگی” و تنوعی کم نظیر از اقوام و ادیان را جای داده‌­ایم.)) اما از ﺑﺎﻧﯽ اﯾﻦ اﻣﻮر ﻧﺎم ﻧﺒﺮدﯾﺪ! ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻓﻌﻞِ ﺑﯽ ﻓﺎﻋﻞ ﺻﺮف ﮐﻨﯿﻢ؟ آﯾﺎ ﻓﺎﻋﻞِ اﯾﻦ ﻓﻌﻞ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺻﺮف ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻮرش ﻧﺒﻮد؟ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻓﺨﺮ ﮐَﺮدار ﮐﻮرش دارﯾﻢ اﻣّا ﻧﺎﻣﺶ را ﻣﮕﻮ ﻣﯽ داﻧﯿﻢ؟ !اﯾﻦ ﭼﻪ دﯾﺪﮔﺎهِ ﯾﮏ ﺑﻮم و دوﻫﻮاﯾﯽ اﺳﺖ؟

کوروش و کردارش اﻣﺮوز در ﻣﺘﻦ ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﻫﺎ نمود پیدا می کند و اﺳﺒﺎب ﻓﺨﺮ و ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ اﯾﺮان و ایرانیان می شود! اما تاسف‌آور این است که ﻧﺎﻣﺶ ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﯽ در ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﮥ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻧﺪارد. فکر نمی‌کنید اﯾﻦ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ است در قبال مشی اعتدال و مشی صلح و آنچه که درست می‌پنداریم؟ من نیز همچون بسیاری از هموطنانم نگرانم که ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻫﻮﯾّﺖ ﺟﻌﻠﯽ ﺑﺮای ﻣﻮﻻﻧﺎ و ﭘﻮرِ ﺳﯿﻨﺎ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻧﺎم ﺧﻠﯿﺞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻓﺎرس را ﺟﻌﻞ ﻣﯽ کنند همان بلاها را بر سر کوروش و تاریخ ایران بیاورند!

ﺟﻨﺎب رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر اکنون که ﻫﻔﺘﻢ آﺑﺎن در میان مردم روز ﮐﻮرش ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﻧﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ نباید در ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ رﺳﻤﯽ همچنان که در دل و اﻧﺪﯾﺸﮥ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ثبت شده است روز کورش را ثبت کنیم؟ ﮔﺮﭼﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﺸﮑﻼت و دﻏﺪه ﻫﺎی ﺑﯽ‌ﺷﻤﺎر زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮدم ﭼﻨﯿﻦ درﺧﻮاستی، بی‌موقع ﺑﻪ ﻧﻈﺮ آﯾﺪ اما آنگونه که خودتان در بازدید از تخت جمشید عنوان کردید ما باید از تاریخ و فرهنگ کشورمان صیانت کنیم بخصوص وقتی که ﻫﺮ روز ﺧﺒﺮی از فساد و ﺧﯿﺎﻧﺖ و اﺧﺘﻼس منتشر می شود که این‌ها آفت جان این کشور شده ‌اند.

۵ ﺳﺎل از رﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮری ﺷﻤﺎ می‌گذرد و آنگونه که خود می دانید ﻫر ﭼﯿﺰ را ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﻗﺪرت، زﻧﺪﮔﯽ، ﺷﻬﺮت، ﺟﻮاﻧﯽ، ﺛﺮوت و ﻫﻤﻪ و ﻫﻤﻪ، ﻣﮕﺮ ﻧﺎم ﻧﯿﮏ. ﻧﺎم ﺧﻮد را اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ در اﻧﺪﯾﺸﮥ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺑﻪ ﻧﯿﮑﯽ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر ﮐﻨﯿﺪ. که ﻣﺮدِ ﻧﮑﻮﻧﺎم ﻧﻤﯿﺮد ﻫﺮﮔﺰ ! آنگونه که ﻫﺎﺷﻤﯽ رﻓﺴﻨﺠﺎﻧﯽ در ﺟﺎن‌ﻫﺎ ﺟﺎی ﮔﺮﻓﺖ و رﻓﺖ .ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺰ ﯾﺎدﮔﺎر از ﺧﻮد ﺑﮕﺬارﯾﺪ. ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﮥ اﯾﺮاﻧﯽ را ﺷﻤﺎ رﻗﻢ زﻧﯿﺪ .ﮐﺎری را ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﮑﺮد و از ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺮوردﮔﺎر ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻋﻄﺎ ﻧﻤﻮده اﻧﺪ ﺑﻬﺮه ﺑَﺮﯾﺪ و ﺑﻬﺮه رﺳﺎﻧﯿﺪ. آنچه مسلم است ﺷﺮاﯾﻂ ﺣﺴﺎس اﻗﺘﺼﺎدی، ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﮐﺸﻮر را ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﺎ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ راﺳﺘﯿﻦ ﻣﻠﯽ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻧﻬﺎد و ﺑﺎ دﺳﺘﺎن ﭘﺮ ﻣﻬﺮ ﺑﻪ ﻣﺮزﻫﺎی ﭘﺮﮔﻬﺮ اﯾﺮان ﺧﯿﺮی رﺳﺎﻧﺪ.

از ﺷﻤﺎ ﮐﻪ رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر وﻗﺖ اﯾﺮان ﻫﺴﺘﯿﺪ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ اﮐﻨﻮن ﮐﻪ دوﺑﺎره از ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﺮدم اﯾﺮان درﺑﺮاﺑﺮ ﮔﻔﺘﺎر ﺑﯽارزش و ﮐﺎﺳﺐ ﮔﻮﻧﮥ رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﺪه‌اﯾﺪ زﻣﺎن غنیمت شمرید و ﺑﻪ اﯾﻦ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﻣﻠّﯽ ﺑﺎ ﺑﻪ ﺛﺒﺖ رﺳﺎﻧﺪن «روز ﮐﻮرش ﺑﺰرگ» در سالنامه ایران ﭘﺎﺳﺨﯽ ﮔﺮم دﻫﯿﺪ.

ﺑﺎ اﺣﺘﺮام دوﺑﺎره
ﻋﺎرف دروﯾﺶ