آیت‌الله العظمی دستغیب: عالمِ عامل است که صادق و امانتدار باشد/ مردم حواسشان است و بیدار هستند

چکیده :آیت‌الله العظمی علی‌محمد دستغیب در سخنرانی خود در شب هشتم محرم با تاکید بر اینکه ریاست‌طلبی برای همه، بخصوص برای طلّاب بسیار خطرناک است، هشدار می‌دهد: طلّابِ عزیز توجه داشته باشند که سیره و روشِ علمای بزرگِ ما از گذشته چنین بوده که از ریاست فرار می‌کردند؛ چراکه هم خود را هلاک می‌کند و هم دیگران را....

آیت‌الله العظمی علی‌محمد دستغیب در سخنرانی خود در شب هشتم محرم با تاکید بر اینکه ریاست‌طلبی برای همه، بخصوص برای طلّاب بسیار خطرناک است، هشدار می‌دهد: طلّابِ عزیز توجه داشته باشند که سیره و روشِ علمای بزرگِ ما از گذشته چنین بوده که از ریاست فرار می‌کردند؛ چراکه هم خود را هلاک می‌کند و هم دیگران را.

به گزارش کلمه، این مرجع شجاع و آزاده مقیم شیراز از خدا می‌خواهد: از خدای تعالی می‌‌خواهیم کمک کند تا این شیطانِ درون یعنی نفسمان ما را نگیرد، مخصوصاً طلّاب عزیز مراقب باشند دنبالِ ریاست و ثروت نروند. نمی‌‌گوییم نباید برای ادارۀ خانواده‌ کار کنند، ولی توجه داشته باشند که نباید مثل بعضی، سعی کنند فقط برای آیندۀ مادی‌شان کار کنند! چه فایده‌ای در این درس خواندن و طلبگی است؟ طلبه یعنی طالبِ خدا بودن.

آیت‌الله العظمی دستغیب در بخش دیگری از سخنان خود تصریح می‌کند که مردم حواسشان است و بیدار هستند، او می‌گوید: مثل آیت‌اللّه‌العظمی منتظری رحمه‌اللّه با وجود آنکه تبلیغات چندانی برایش نشد، ولی بعد از مرگش تشییع‌جنازۀ باشکوهی برایش شد. مردم این افراد را می‌شناسند و می‌‌دانند آن که برای جامعه مفید است و می‌تواند جامعه را تکان بدهد، عالمِ عامل است که صادق و امانتدار باشد؛ از نفس خود بترسد و بداند «نفس اژدرهاست کو کی مرده است» و بداند که سعادتِ شخصِ متدین، مخصوصاً عالمِ عامل این است که بفهمد هیچ است و در مقابل خدای تعالی چیزی ندارد؛ هرچه هست از خداست. چنین شخصی جلودار شهداست و باید برایش ارزش قائل شد. افرادی مثل امام خمینی، مثل آیت‌اللّه منتظری، آیت الله شهید سیدعبدالحسین دستغیب و این اواخر مثل آیت‌اللّه رفسنجانی سعی داشتند چنین وضعی داشته باشد و مردم هم متوجه بودند.

متن کامل این سخنان را به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی مسجد قبا، در ادامه بخوانید:

گریه بر امام حسین علیه‌السلام در روایات بسیاری -ازجمله روایاتی که حضرت آیت‌اللّه‌العظمی نجابت آنها را جمع‌آوری کرده‌اند و در کتاب «کلمۀ طیبه» در دسترس قرار دارد- موجبِ آمرزشِ گناهان است؛ بکیٰ (بگرید) ابکیٰ (بگریاند) او تباکیٰ (خود را به گریه بزند) حتی کسانی که در مجالسِ حضرت وارد می‌شوند، آمرزیده می‌‌شوند.

این یک واقعیت است که از زمان حضرت زین‌العابدین، امام باقر و امام صادق و سایر ائمۀ اطهار علیهم‌السلام بر آن تأکید شده و در کتاب‌های روایی ما آمده است و چیزی نیست که به‌تازگی ایجاد شده باشد. حتی از پیامبر اکرم، امیرالمؤمنین و فاطمۀ زهرا علیهم‌السلام نقل شده و یک واقعیت است. حکمت آن را نیز قبلاً گفتیم و باز هم خواهند گفت ان‌شاءاللّه.

امّا آنچه از دوستانِ عزیز توقع داریم این است که در این جلسات از امام حسین علیه‌السلام معرفتِ حضرت، معرفتِ جدشان و معرفتِ خدای تعالی را بخواهید، البته این چیز آسانی نیست و انسان باید مراحلی را طی کند و زحماتی بکشد تا خدای تعالی برایش فراهم کند. یقیناً اگر جدیت داشته باشد و واقعاً بخواهد، می‌‌شود.

حیف است آقایی مثل امام حسین علیه‌السلام داشته باشیم؛ چنین وسیلۀ بزرگی که می‌تواند شخص و جامعه را از فساد بیرون بیاورد و به اصلاح بکشاند؛ تمام مرض‌های درونی را از بین ببرد و انسان را وارد عالَمِ جدید، بلکه عوالَمِ جدیدی بکند، ولی هدف و تقاضامان منحصر باشد به اینکه گناهانمان بخشیده شود، البته آنها بخشیده می‌شود و این چیزِ کمی نیست، امّا با قدرتی که حضرت دارند و هدفی که به‌خاطرِ آن قیام کردند؛ یعنی طلبِ اصلاح در امّتِ پیامبر و امر به معروف و نهی از منکر، رها کردن این مهم حیف است. اصلاح مراتبِ مهمی برای فرد و جامعه دارد. پس هدفِ خود؛ یعنی معرفتِ خویش و اولیای دین را فراموش نکنید!

نکتۀ دیگر اینکه آنچه از این مجالس و عزاداری‌ها برخاسته می‌شود؛ ازجمله شهدای عزیز، از برکتِ زحماتِ علمای بزرگ است. روایاتی که نقل می‌‌کردند و زحماتی که در طولِ عمرشان متحمل می‌‌شدند ]برکاتِ فراوانی داشته است.[ به‌راستی می‌توان گفت ریشۀ شهید در علمای بزرگ بوده که از گذشته، از زمانِ غیبت امام زمان عجّل‌اللّه‌تعالی‌فرجه تا به‌حال بوده‌اند؛ امثالِ جناب کلینی، شیخ صدوق، شیخ طوسی تا متأخرین یعنی میرزای شیرازی، آیت‌اللّه قاضی، امام خمینی و… رحمه‌اللّه‌علیهم‌. حضرت امام شهدای بسیاری تربیت کرد و این نبود جز به‌خاطرِ علم و عملش؛ به‌خاطرِ صدقی که داشت؛ اهمیتی که به تزکیۀ خود می‌داد و تا آخرِ عمر از تعریفِ مردم می‌‌ترسید؛ از نفسِ خودش می‌ترسید که مبادا خودبین شود و فکر کند کاره‌ای است. می‌خواست ملتفت شود که من کاره‌ای نیستم و خدا همه‌کاره است. چنین شخصِ عالمِ عاملی -که از قدیم امثالِ ایشان زیاد بودند و پس‌از این هم یقیناً خدای تعالی زمینه را فراهم می‌سازد- توانست افرادی را تربیت کند که جانشان را فدای دین کنند و از همه‌چیزشان برای خدا بگذرند. به‌راستی عالمِ ربّانی که باعمل باشد، سازندۀ شهید است؛ لذا احترامِ علمای عامل در جامعه مهم‌ترین چیز است. رحمتِ خدا به علمای گذشته.

وقتی امام خمینی از دنیا رفت عده‌ای از شدت اندوه، جانِ خود را از دست دادند. بعد از ایشان هم علمای دیگر ازجمله استادِ معظمِ ما حضرت آیت‌اللّه‌العظمی نجابت رحمه‌اللّه و حضرت آیت الله شهید سید عبدالحسین دستغیب رحمه‌اللّه زحمات زیادی در تربیتِ افراد کشید تا متوجه‌شان کند که دشمن‌ترین دشمنانِ شما، نفسِ شماست. به مردم می‌‌فهماندند که مبادا دنبالِ ریاست بروید! اگر ریاست آمد و شخص دنبالش نبود، اشکالی ندارد، ولی مواظب باشید دنبال ریاست نروید، حتی در روایت است که هرکس پشتِ‌سرش صدای کفش بلند شد، در معرض هلاک است.

عن الصّادقُ علیه السلام: «ایّاکُم و هؤلاءِ الرؤساءَ الذینَ یَتَرأّسُونَ، فَوَاللّهِ ما خَفَقَتِ النِّعالُ خَلفَ رَجُلٍ إلاّ هَلَکَ و أهلَکَ» (کافی، ۲، ۲۹۷)

امام صادق علیه السلام فرمود: از این سران ریاست‌طلب بپرهیزید؛ زیرا به‌خدا سوگند که کفش‌ها درپىِ مردى به صدا درنیاید، مگر آنکه هلاک شود و دیگران (پیروانش) را به هلاکت اندازد.

ریاست‌طلبی برای همه، بخصوص برای طلّاب بسیار خطرناک است. طلّابِ عزیز توجه داشته باشند که سیره و روشِ علمای بزرگِ ما از گذشته چنین بوده که از ریاست فرار می‌کردند؛ چراکه هم خود را هلاک می‌کند و هم دیگران را.

به هر حال علمای عامل، شهیدپرورند؛ یعنی در حقیقت شهید، شاگردِ کلاسِ چنین عالمانی است. رحمتِ خدا به بزرگانِ ما آیت‌اللّه قاضی، آیت‌اللّه انصاری، شهید آیت‌اللّه دستغیب و… افرادی را تربیت کردند که واقعاً برای جامعه مفید بودند. لذا از روایتی که از امام صادق علیه السلام نقل شده استفاده می شود؛ «مداد العلماء افضل من دماء الشهداء.»

البته مردم حواسشان است. بیدار هستند. مثل آیت‌اللّه‌العظمی منتظری رحمه‌اللّه با وجود آنکه تبلیغات چندانی برایش نشد، ولی بعد از مرگش تشییع‌جنازۀ باشکوهی برایش شد. مردم این افراد را می‌شناسند و می‌‌دانند آن که برای جامعه مفید است و می‌تواند جامعه را تکان بدهد، عالمِ عامل است که صادق و امانتدار باشد؛ از نفس خود بترسد و بداند «نفس اژدرهاست کو کی مرده است» و بداند که سعادتِ شخصِ متدین، مخصوصاً عالمِ عامل این است که بفهمد هیچ است و در مقابل خدای تعالی چیزی ندارد؛ هرچه هست از خداست. چنین شخصی جلودار شهداست و باید برایش ارزش قائل شد. افرادی مثل امام خمینی، مثل آیت‌اللّه منتظری، آیت الله شهید سید عبدالحسین دستغیب و این اواخر مثل آیت‌اللّه رفسنجانی سعی داشتند چنین وضعی داشته باشد و مردم هم متوجه بودند.

از خدای تعالی می‌‌خواهیم کمک کند تا این شیطانِ درون یعنی نفسمان ما را نگیرد، مخصوصاً طلّاب عزیز مراقب باشند دنبالِ ریاست و ثروت نروند. نمی‌‌گوییم نباید برای ادارۀ خانواده‌ کار کنند، ولی توجه داشته باشند که نباید مثل بعضی، سعی کنند فقط برای آیندۀ مادی‌شان کار کنند! چه فایده‌ای در این درس خواندن و طلبگی است؟ طلبه یعنی طالبِ خدا بودن.