به صورت یکدیگر چنگ نزنیم!

چکیده : بنابر این کاش همه این انرژی، بحث و جدل و گفتگو به سمت و سویی می رفت که ایشان بپذیرند اگر اصلاحات را نپذیرند و به خواست ملت تن در ندهند خاطره خوشی از خود بر جای نخواهد گذاشت. من از سکوت ایشان در این روزها خاطره خوش ندارم. یاد انتخابات ۸۸ می‌افتم که در مناظره‌ها احمدی‌نژاد هر چه خواست گفت و همه را متهم کرد تا به قدرت برسد و مقام عظما حتی کلامی بر زبان نرانده که رعایت ادب کنید. این روزها بعضی از کاندیداها توهین می‌کنند. دروغ می‌گویند و متهم می‌کنند دیگری را اما مقام عظما که خود را پدر معنوی ملت هم می‌خواند سکوت کرده‌اند...

رضا رئیسی:

همه دم از اصلاحات می زنند. اما تا وقتی یک نفر در راس امور ایستاده است و به ضرب تیغ و طلا و تزویر آنچه را خود و سربازانش نمی‌پذیرند خنثی می‌کند و دولت را موظف می‌کند تا دارایی پس گرفته از آمریکا را بجای آن که برای ملت هزینه نماید مستقیم به حساب ایشان و ارتش سایه‌ها واریز و هزینه نماید، چگونه می‌شود به اصلاح رسید.

شرط اصلاح اعتراف است. آیا رهبر معظم اعتقاد به اعتراف دارند که بشود باور کنیم ایشان هم به دنبال اصلاح هستند؟ هنوز ایشان در باره اشتراک و نزدیکی نظرشان با نظر احمدی‌نژاد حرفی نزده‌اند. هنوز در باره حبس و حصر دیگران که نظرشان با نظر ایشان همخوانی نداشته گناهی را به گردن نگرفته اند. هنوز واژه فتنه بر لبان ایشان می رقصد و باور ندارند که اصل فتنه را نزدیکان ایشان بر پا کردند.

پس چگونه می‌شود اصلاحات داشت در حالی که اعترافی در پذیرش خطاها نیست؟

بعضی اعتقاد دارند کم کم و با حوصله می شود مقام عظما و کسانی را که روزگار اکنون را برای ملت رقم زده‌اند دور زد و آنها را وادار کرد ناگزیر بپذیرند اگر اصلاحات صورت نپذیرد تاج و تخت شان بر باد خواهد رفت. اما تا کی؟

ما بناچار و ناگزیر امروز باید پذیرای دولت روحانی و راه خاتمی باشیم چون با مهره هایی مثل قالیباف و رییسی طرف هستیم. اما مادامی که یک نفر همه امور را تایید یا رد می کند گره از کار گشوده نخواهد شد.

این روزها مردم، گروه‌ها. رجال باصطلاح سیاسی و اقشار مختلفی که خود را صاحب نظر می‌دانند با یکدیگر در حال بحث و گاها ستیز هستند. هر یک به دولتی می‌تازد و یا از او حمایت می‌کند . از دولت روحانی گرفته تا کسانی که بودند اما هنوز نرفته‌اند. حاصل این بحث و جدل به کجا ختم خواهد شد؟ بهترین دولت هم که بیاید سرآخر مقام عظما که در باب اصلاحات تا کنون علاقه‌ای نشان نداده‌اند همچنان صاحب حرف خواهند بود.

بنابر این کاش همه این انرژی، بحث و جدل و گفتگو به سمت و سویی می رفت که ایشان بپذیرند اگر اصلاحات را نپذیرند و به خواست ملت تن در ندهند خاطره خوشی از خود بر جای نخواهد گذاشت. من از سکوت ایشان در این روزها خاطره خوش ندارم. یاد انتخابات ۸۸ می‌افتم که در مناظره‌ها احمدی‌نژاد هر چه خواست گفت و همه را متهم کرد تا به قدرت برسد و مقام عظما حتی کلامی بر زبان نرانده که رعایت ادب کنید.

این روزها بعضی از کاندیداها توهین می‌کنند. دروغ می‌گویند و متهم می‌کنند دیگری را اما مقام عظما که خود را پدر معنوی ملت هم می‌خواند سکوت کرده‌اند.

منبع: حق‌الناس