اندیمشک به روایت خون و آتش

چکیده : این جهنم در چهارم آذرماه ۱۳۶۵ در اندیمشک ایران رقم خورد. ۵۴ فروند هواپیمای عراقی بین یک ساعت و چهل دقیقه تا چهار ساعت به صورت مستمر شهر را بمباران کردند. تنها به بمب هم اکتفا نکردند. با گلوله زن و بچه و پیر و جوانی که در خیابان می‌دویدند تا سرپناهی پیدا کنند به گلوله بستند...

کلمه – گروه دفاع مقدس: «صدای گریه و شیون از گوشه و کنار خیابان بلند بود. بازار روز شهر قابل دیدن نبود. مغازه‌ها ویران شده بودند. بوی خون و باروت و دود خانه‌ها و مغازه‌هایی که در آتش می‌سوختند، مشام را می‌آزرد. حمام نبش بازار روز هم از بمب‌ها در امان نمانده بود و منهدم شده بود. لوله‌های آب ترکیده بود و آب با فشار زیاد از میان آجرها و خاک‌ها بیرون می‌زد. کف خیابان، وجب به وجب جای گلوله‌های کالیبر هواپیما به چشم می‌خورد. کیف مدرسه، کتاب درسی ورق ورق شده، دمپایی زنانه و مردانه و بچه‌گانه و … در گوشه و کنار به چشم می‌خورد.

در میدان راه‌آهن، کنار محل فروش بلیط، آن‌جا که روزانه تعداد زیادی از رزمندگان برای خرید بلیط صف می‌بستند، خون کف پیاده‌رو را سرخ کرده بود. شاخه‌های شکستهٔ درخت‌ها زیر پا خرد می‌شدند. تکه‌های بدن شهدا در بالای درخت‌ها و دیوارها به چشم می‌خورد. در جوی آب، خون سرخ لخته شده بود. آن‌طور که بچه‌های شهر تعریف می‌کردند، هواپیماها اول راه‌آهن را بمباران کردند و همین‌طور محل تجمع مقابل بلیط فروشی را. مردم سراسیمه برای کمک به مجروح‌ها، به طرف میدان راه‌آهن رفتند که هواپیمای دیگر مجدداً آن‌جا را بمباران کرد. هواپیمای دیگری هم بازار روز را منهدم کرد که پشت جمعیت قرار داشت. مردم در میان خون و آتش افتاده بودند که چند هواپیما، با مسلسل کالیبر خود خیابان را به گلوله بستند. صحنهٔ بسیار وحشتناکی بود. شهر هر لحظه از سکنه خالی‌تر می‌شد. هر کس که در حال دویدن بود، سراغ عزیزش را می‌گرفت.» این را حمید داودآبادی یکی از کسانی که آن روز در شهر بوده روایت کرده است.

این جهنم در چهارم آذرماه ۱۳۶۵ در اندیمشک ایران رقم خورد. ۵۴ فروند هواپیمای عراقی بین یک ساعت و چهل دقیقه تا چهار ساعت به صورت مستمر شهر را بمباران کردند. تنها به بمب هم اکتفا نکردند. با گلوله زن و بچه و پیر و جوانی که در خیابان می‌دویدند تا سرپناهی پیدا کنند به گلوله بستند.

از این بمباران به عنوان طولانی‌ترین بمباران یک شهر پس از جنگ جهانی دوم و طولانی‌ترین بمباران تاریخ ایران یاد می‌شود.
شاهدان عینی روایت می‌کنند که هنوز دو فروند جنگنده بیرون نرفته بودند دوتا هواپیمای دیگر وارد شهر می‌شدند. می‌گویند دوتا هواپیما می‌آمدند یک نقطه را می‌زدند، دوتا هواپیمای بعدی هم همان نقطه را می‌زدند، دقیقاً شش هواپیما یک نقطه را می‌زدند و می‌رفتند.

از جمله مناطقی که در این روز مورد حمله هوایی نیروهای عراقی قرار گرفتند ایستگاه راه‌آهن اندیمشک ، میدان راه‌آهن و مناطق مسکونی، بازار روز کالا و تره بار، پادگان دوکوهه، دبیرستان شریعتی، سد و نیروگاه دز، رادار موشکی سددز، پادگان سفینه النجاه، ایستگاه بالارود، اداره پست و مخابرات، بیمارستان شهید بهشتی و … بودند.

پایان روز چهارم آذر ۱۳۶۵ بیش از ۳۰۰ شهید و ۷۰۰ مجروح بر زمین مانده بودند.