آقای رفیق دوست! میرحسین قبل از حصر پاسخ شما را داده بود

چکیده :بنیانگذار جمهوری اسلامی می دانست که روزی عده ای که حتی توانایی اداره کردن یک نانوانی را هم ندارند، در صدد تخریب خدمات نخست وزیر مردمی دوران دفاع مقدس برمی آیند. از این رو در نامه ای از خدمات بی شائبه میرحسین در طول هشت سال دفاع مقدس تقدیر کرده و نوشته بود: ممکن است افرادی بخواهند القائاتی در اذهان عامه به وجود آورند و زحمات طاقت فرسای شما را خصوصاً در "مسئله جنگ" خدشه دار نمایند ولی من زحمات شما را در دوران جنگ و تجهیز سپاهیان اسلام فراموش نمی کنم....

کلمه – گروه سیاسی:

محسن رفیق دوست در آخرین اظهار نظر رسانه ای خود، بار دیگر با تحریف واقعیت هشت سال دفاع مقدس، بدون اشاره به انتقادات و کارشکنی هایی که در زمان جنگ علیه دولت انجام می داد، مدعی شده است: دولت شعار “جنگ” می داد اما تماما وارد موضوع نمی شد! این ادعا در حالی مطرح می شود که میرحسین موسوی طی هشت سال نخست وزیری حداکثر امکان قابل استفاده در کشور را در خدمت جبهه و رزمندگان قرار داده بود.

این اولین بار نیست که رفیق دوست در زمان حصر میرحسین موسوی، نخست وزیر هشت سال دفاع مقدس، در تریبونی یک جانبه به اظهار نظر در مورد جنگ پرداخته است. وی در توضیح این ادعا گفته است که دولت سه قسمت بود، یک قسمت موافق جنگ، یک قسمت مخالف جنگ، یک قسمت هم بی تفاوت. جمع بی تفاوت و مخالف بیشتر از موافقین جنگ بود!

رفیق دوست که در آن زمان وزارت سپاه را برعهده داشت، مدعی شده است که ما هیچ وقت معتقد نبودیم دولت با تمام قدرت به جبهه و جنگ ورود می‌کند.

خوشبختانه میرحسین موسوی در ماه های منتهی به حصر به بخشی از تحریف های آشکار تاریخ جنگ و دفاع مقدس توسط آقای رفیق دوست و شرکای تجاری ایشان در نهادهای خاص پاسخ داده و حتی گفته بود که اگر لب به سخن بگشاید خیلی از مسائل افشا خواهد شد و نقش خیلی از افرادی که این روزها تریبون ها را به تصرف خود در آورده اند، روشن می شود.

اظهارات رفیق دوست، رییس سابق بنیاد مستضعان پیش از این از سوی میرحسین موسوی پاسخ داده شده بود. وقتی که وی مدعی شده بود اگر دولت امکانات در اختیار آنان قرار می داد، بغداد را فتح می کرد! نخست وزیر هشت سال دفاع مقدس به صراحت در مقام پاسخگویی برآمد و خطاب به وی گفت: اگر زمان جنگ دولت را در اختیار می گرفتید بر سر کشور همان می آوردید که بر سر اموال مستضعفان و یتیمان در بنیاد مستضعفان آوردید.

موسوی در سال ۸۹ همزمان با سالگرد پذیرش قطعنامه، خطاب به فرد منصوب رهبری در بنیاد مستضعفان گفته بود: ”آن وزیر سابقی که خود می داند چگونه به اینجانب تحمیل شد در عین آنکه بیش از همه در جریان سر ریزشدن همه جانبه امکانات دولت به جبهه ها بود حالا می گوید که اگر امکانات دولت در اختیار جبهه ها قرار می گرفت ما بغداد را فتح می کردیم. شما باید جمله ایشان را این گونه معنی کنید که اگر دولت در اختیار بنده و دوستان مان قرار می گرفت ما چه فتوحاتی داشتیم. بنده می گویم شما که نمی دانم به تحریک چه کسانی در عرض یک هفته چندین مصاحبه علیه دولتی که در آن کار می کردید انجام دادید، اگر دولت را در اختیار می گرفتید بر سر کشور همان می آوردید که در طول مدیریت خود بر سر بیت المال و اموال مستضعفان و یتیمان در بنیاد مستضعفان آوردید.”

در همین باره بخوانید:
آقای رفیق دوست! مخاطب آن روز میرحسین درباره تحریف گران جنگ شما بودید

واقعیت این است که به گفته مخالفان و موافقات نخست وزیری میرحسین موسوی با درایت و کاردانی توانست با بودجه محدود و با بیشترین مخالفت ها و کارشکنی ها و سنگ اندازی ها در دولتش کشور را بدان سان اداره کند که بار گرانی، کمر مردمی را که در اثر سال ها جنگ همه داشته های خود را از دست داده بودند، خرد نکند و کشور را سربلند از میانه میدانی که برای تخریبش کمر بسته بودند بیرون بیاورد.

با گذشت بیش از دو دهه از جنگ تحمیلی بارها اقتصاددانان و دست اندرکاران در مقایسه درآمدهای عظیم روان شده به خزانه دولت به مقایسه با بودجه شش میلیارد دلاری زمان جنگ پرداخته اند که چگونه مدیری لایق توانسته بود با چنین بودجه اندکی کشور را از گردنه های خطرناک عبور دهد، شش میلیارد دلاری که درباره اش سال ها بعد میرحسین خطاب به آنان که به تحریف تاریخ جنگ کمر بسته اند، گفته بود: “من باور نمی کنم که شما فراموش کرده باشید که چهار میلیارد دلار از شش میلیارد دلار در آمد نفتی کشور هزینه جبهه ها و جنگ می شد و آن دو میلیارد مابقی نیز در حقیقت برای حفظ کیان کشور بود که آن هم می تواند در خدمت دفاع مقدس تعبیر شود.”

برای مهندس موسوی اداره جنگ صرفا از منظر یک رییس دولت نبود که پایتخت نشین باشد و برای اداره امور در دفتری در پاستور بنشیند، بلکه او آن دوران را حیات طیبه ای می داند که با تمام وجودش در خدمت جبهه، رزمندگان و خانواده هایشان بود. همه می دانند که بازدید از مناطق جنگی جزء لاینفک برنامه های کاری اش بود و به هر مناسبتی به دیدار رزمندگان و بازدید از جبهه های جنگ می پرداخت و “میرحسین” نامی آشنا برای رزمندگان و خانواده های آنان است که از همان ابتدا او را به نام کوچکشان می شناختند.

میرحسین موسوی که سینه اش مخزن اسراری از ناگفته های جنگ است، پیش از آنکه در حصر قرار گیرد، به بخشی از تحریف هایی که از این قطعه از تاریخ می شود، انتقاد کرده و هشدار داده بود که “در صورت ادامه این تحریف ها برای دفاع از رزمندگان سلحشور و مدیران برجسته ای که در این میان سهم عمده داشتند، ناگفته های خود را بگویم و نیز بگویم که استعفای سال ۶۷ بر سر چه بود.”

اما او را مجالی ندادند که ناگفته های خود را به گوش مردم برساند و فرصت دیگری در اختیار نخست وزیر جنگ قرار نگرفت که رازهای دل خود را بازگو کند و شاید در همان روزهای اولی که از حصر میرحسین گذشته بود، اسناد و مدارکی که از خانه او بردند، دست نوشته ها و خاطراتی بود که نشان از بزدلی کسانی داشت که امروز سینه های خود را شایسته ی نشان های سرداری و فرماندهی جنگ می دانند. همان ها که در تمام این یک ربع قرنی که از جنگ و دفاع گذشت، بر سر سفره های پهن شده نشسته و میراث خوار یک انقلاب و جنگ شده اند.

بهزاد نبوی، وزیر صنایع دولت میرحسین موسوی ماه گذشته در یک سخنرانی با توصیف وضعیت اقتصادی دوران جنگ تشریح کرده بود: ما سالی ۷ میلیارد دلار در آمد ارزی و نفتی داشتیم. سه میلیارد دلار از این ۷ میلیارد مستقیما و تحت نظر شورای عالی دفاع به بخش دفاع منتقل می شد. آن هایی که می گویند در دوران جنگ به دفاع توجه نشد، با عدد و رقم بیایند بگویند که من دروغ می گویم. سه میلیارد دلار صرف کالاهای اساسی و حساس می شد. یک میلیارد دلار هم ماند برای “و غیره” که با آن باید کشور اداره می شد.

رسم اقتدارگرایان طی سال های گذشته همیشه این بوده که به جای یک نقد منصفانه و تقدیر از مجاهدت های نخست وزیر هشت سال دفاع مقدس نه تنها او را به طور غیرقانونی و غیر شرعی در حصر کنند، بلکه با بی انصافی و با در دست داشتن تریبون های تبلیغاتی با فراغ بال برای امیال شخصی و تسویه حساب های سیاسی خود به تحریف تاریخ بپردازند و به کسانی که از نزدیک شاهد کارشکنی آنان بودند، اجازه ندهند حتی در این مورد اظهار نظری داشته باشند.

کسانی که امروز سفره دار انقلاب و جنگ شده اند و آن روزها خون ها به دل امام و نخست وزیر امام کرده بودند و نفر صدم گروه نود و نه نفره ی مخالفان موسوی و امام می شدند و در برابر آنان که بی هیچ چشمداشتی در خدمت رزمندگان بودند، سنگ اندازی می کردند. همان ها که امام در وصفشان بارها گفته بودند “کسانی که با شما مخالفت می کنند، حتی توانایی اداره کردن یک نانوانی را هم ندارند.”

گویی بنیانگذار جمهوری اسلامی با درایت می دانست که روزی عده ای در صدد تخریب خدمات این نخست وزیر مردمی برمی آیند که با درایت در نامه ای خطاب به میرحسین با تاکید مجدد بر تقوا، درایت و تعهد نخست وزیر دولت دفاع مقدس از خدمات بی شائبه وی در طول هشت سال دفاع مقدس تقدیر کرده و نوشته بود: “ممکن است افرادی بخواهند القائاتی در اذهان عامه به وجود آورند و زحمات طاقت فرسای شما را خصوصاً در “مسئله جنگ” خدشه دار نمایند ولی من زحمات شما را در دوران جنگ و تجهیز سپاهیان اسلام فراموش نمی کنم؛ افراد مغرض و مخالف با انقلاب که از هیچ راهی نتوانسته اند به اسلام و انقلاب لطمه ای وارد نمایند امروز در قالب شعارها و بالابردن سطح توقعات در مردم می خواهند به هدفهای شوم خود نایل شوند.”

چه خوب است رفیق دوست ها اگر خود حافظه تاریخی ندارند، پیش از انجام مصاحبه و اظهار نظر در باره تاریخ جنگ که هنوز در یاد خیلی از مردم هست، به مکتوبات موجود مراجعه کنند که نخواهند با تحریف بخشی از تاریخ پرافتخار کشور، برای خود امتیازی کسب کنند. ای کاش امثال رفیق دوست ها که این روزها متکلم وحده شده اند به توصیه میرحسین موسوی گوش می دادند وقتی دردمندانه گفت “اگر شما واقعا به خون شهدا و تلاش جهاد گران و مقاومت همه جانبه همه ملت و دولت در این جنگ سر نوشت ساز احترام می گذارید و نمی خواهید از حماسه دفاع مقدس برای خود قبایی بدوزید، تن به خواسته های تحریف گران تاریخ و سیاست بازهای تاریخ ندهید.”

و مکروا و مکرالله والله خیرالماکرین