تلاش‌‌های جدی دیپلمات‌ها برای رسیدن به توافق؛ احتمال تمدید چندروزه مذاکرات

چکیده : وزیر امور خارجه ایران محمدجواد ظریف به تهران بازگشت تا مانند همتایان دیگرش بتواند خود را برای مذاکرات سخت امروز آماده کند. اما آنگونه که از شواهد پیدا است، مذاکرات تا مهلت تعیین شده‌، یعنی فردا، به سرانجام نخواهد رسید و برای نتیجه گرفتن از آن یا باید آن را تمدید کنند و یا چند روزی را بیشتر در وین بمانند...

وزیر امور خارجه ایران محمدجواد ظریف به تهران بازگشت تا مانند همتایان دیگرش بتواند خود را برای مذاکرات سخت امروز آماده کند. اما آنگونه که از شواهد پیدا است، مذاکرات تا مهلت تعیین شده‌، یعنی فردا، به سرانجام نخواهد رسید و برای نتیجه گرفتن از آن یا باید آن را تمدید کنند و یا چند روزی را بیشتر در وین بمانند.

در حالی که وزرای امور خارجه کشورهای ۱+۵ در پایتخت اتریش گرد هم آمده‌اند تا درباره برنامه هسته‌ای ایران به توافق برسند، روز گذشته به کشورهای خود بازگشتند؛ اما جان کری وزیر امور خارجه آمریکا به دلیل شکستگی پایش در وین ماند. بازگشت وزرای امور خارجه این کشورها در حالی صورت می‌گیرد که برخی رسانه‌ها بازگشت ظریف را دستاویزی برای جریان‌سازی علیه مذاکرات قرار داده‌اند.

به گزارش «آفتاب» به نقل از گاردین، ظریف پیش از این در دیدار با همتایان آمریکایی، بریتانیایی، فرانسوی و آلمانی‌اش تصمیم خود را مبنی بر بازگشت چند ساعته به تهران مطرح کرده بود. وزرای اروپائی نیز به دنبال آن تصمیم گرفتند تا به کشورهای خود باز گردند.

با صرف‌نظر از حواشی بازگشت ظریف به تهران، فدریکا موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا با خوشبینی زیاد نسبت به روند مذاکرات به خبرنگاران حاضر در وین گفت: همه چیز درست سر جای خود است تا طی این هفته بتوان به توافق نهائی رسید.

در ماه آوریل، توافقی ابتدایی بر سر چارچوب مذاکرات توسط طرفین گفت‌وگو بدست آمد که ایران پذیرفت در ازای اعمال برخی محدودیت‌ها در برنامه هسته‌ایش، تحریم‌ها را از سر بگذراند. اما واضح است که پس از آن همچنان مسائل مورد اختلافی میان دو طرف وجود دارد که باید تا فردا حل شود.

علی واعظ وزنامه‌نگار و تحلیلگر ارشد گروه بین‌المللی بحران در امور ایران درباره این دور از مذاکرات می‌گوید: فرصتی تاریخی پیدا شده تا طرفین مذاکرات بتوانند درباره بحران هسته‌ای وارد گفت‌و‌گو شوند و آن را حل کنند. دو طرف از سمت تندروهای داخلی و منطقه‌ای تحت فشار هستند.

او با اشاره به اثرات منفی فشارهای داخلی بر روی مذاکرات می‌گوید: خطر بزرگ این است که مذاکره‌کنندگان بیشتر از آنکه نگران ضروریات واقعی منافع ملی باشند، نگران محدودیت‌های اعمال‌شده از سیاست داخلی خود هستند.