روزنامه‌نگاران ایرانی، عامل رسوایی کودتاگران

چکیده :بدترین فشارها به روزنامه نگاران ایرانی در تابستان و پاییز ۸۸ و پس از پخش دادگاههای نمایشی وارد آمد، همان زمانی که دفاتر نمایندگی رسانه های خارجی در تهران نیز، مجاز به انتشار اخبار برخوردهای خونین دولت کودتا با معترضان نبودند و این زمان مصادف است با ورود هزاران شهروند- خبرنگار به عرصه اطلاع رسانی. و اینگونه شد که سال ۸۸ و سالهای پس از آن، زندانهای سراسر ایران مملو شد از فعالان حرفه ای و غیر حرفه ای عرصه خبر و و فعالان حقوق بشر که در غیاب رسانه های مستقل ، در نقش صدای معترضان حاضر شدند....

سیامک قادری *

خانم ها ، آقایان ، درود بر شما

سپاسگزارم که به نمایندگی از روزنامه نگاران شجاع و پر تلاش ایرانی ، مفتخر به دریافت جایزه معتبر آزادی مطبوعات کمیته حمایت از روزنامه نگاران شدم .

مایلم به اطلاع برسانم ؛ اختصاص این جایزه به یک روزنامه نگار ایرانی ، اقدامی هوشمندانه و حمایت گرایانه از روزنامه نگارانی است که در تاریخ پر فراز و نشیب ایران ، سخت ترین و سیاه ترین دوران فعالیت خود را تجربه می کنند.

در حوادث مرتبط با انتخابات بهار ۸۸ ایران ، دهها روزنامه و روزنامه نگار در برخی شعب وابسته به نهادهای امنیتی دستگاه قضایی ایران ، محکومیت یافته و برخی از آنها باید سالهای آینده را نیز در زندان سپری کنند.

نزدیک به یک دهه است که با مزاحمت نهادهای امنیتی ، انجمن صنفی روزنامه نگاران در تعلیق قرار گرفته و منتخبان آن به زندان افتاده و یا تن به تبعید داده اند.

تاریخ پر مرارت روزنامه نگاری ایران در دوره هایی که حکومتهای استبدادی دچار بی ثباتی شده و مشروعیت خود را از دست داده اند ، رنگ خون نیز گرفته است و این نشان می دهد روزنامه نگاری حرفه یی در همه کشورهایی که حکومتهای ان درگیر در فساد ، ناکارامدی و عدم مشروعیت هستند ، تا چه میزان شکننده و نیازمند توجه است.

بدترین فشارها به روزنامه نگاران ایرانی در تابستان و پاییز ۸۸ و پس از پخش دادگاههای نمایشی وارد آمد ، همان زمانی که دفاتر نمایندگی رسانه های خارجی در تهران نیز ، مجاز به انتشار اخبار برخوردهای خونین دولت کودتا با معترضان نبودند و این زمان مصادف است با ورود هزاران شهروند- خبرنگار به عرصه اطلاع رسانی .

و اینگونه شد که سال ۸۸ و سالهای پس از آن ، زندانهای سراسر ایران مملو شد از فعالان حرفه ای و غیر حرفه ای عرصه خبر و و فعالان حقوق بشر که در غیاب رسانه های مستقل ، در نقش صدای معترضان حاضر شدند.

تجربه حبس روزنامه نگاران اگرچه برای خود انان و خانواده های آنان توام با رنج و شکنجه و محدودیت بود ، اما حضور این تعداد روزنامه نگار و وب نگار در زندان موجب شد تا پشت دیوارهای پر رمز و راز زندان جمهوری اسلامی در این دوران ، بر خلاف دهه ۶۰ ، نوری از روشنی افکنده شود و فراموش نکنیم که اگر نبودند روزنامه نگاران و وب نگاران زندانی ، مرگ غم انگیز ستار بهشتی و حمله به بند زندانیان سیاسی بازتاب نمی یافت.

آری ، روزنامه نگاران ایرانی ، در زندان امنیتی جمهوری اسلامی راههایی به روشنی و اطلاع رسانی باز کردند و ناقوس رسوایی عده ای کودتاچی را که روزنامه نگاری مستقل را مقابل ثروت اندوزی و فساد اقتصادی و سیاسی خود می دیدند ، به صدا در آوردند.

خانم ها ، آقایان

لازم است یاد آوری کنم که حکومت ایران ، بندهای مربوط به حقوق ملت در قانون اساسی کشور را که میثاق مشترک دولت و ملت محسوب شده، نقض کرده است و اعتراض آرام اما مداوم و مسالمت آمیز ایرانیان در چارچوب جنبش سبز را سرکوب کرده و این خیانت ادامه دارد و به همین دلیل است که حکومت از آزادی رهبران جنبش سبز ، فعالان سیاسی و حقوق بشر و فعالان قومی ، دانشجویی و عقیدتی می هراسد.

حکومت ایران به دلیل درگیر بودن در بحرانهای مشروعیت ، کارامدی و اقناع شهروندان ، فعالیت آزاد رسانه ها را دشمنی با خود تلقی کرده ، آن را سیاه نمایی و تبلیغ علیه نظام تلقی می کند و اختصاص این جایزه ، نشانه عزم جامعه جهانی برای حمایت از فعالیت آزاد روزنامه نگاران و اعتراضات مردم تلقی خواهد شد.

سپاسگزارم

* متن سخنرانی در مراسم اهدای جایزه «آزادی مطبوعات»
منبع: جرس