برگزاری مراسم سالگرد سید علی موسوی حبیبی، شهید عاشورای ۸۸

چکیده :مراسم پنجمین سالگرد شهادت سید علی موسوی حبیبی، خواهرزاده میرحسین موسوی و شهید ظهر عاشورای سال 88، به رغم محدودیت ها و فشارهای امنیتی، با حضور اعضای خانواده و بستگان مهندس موسوی، عده ای از فعالان سیاسی و فرهنگی و مدنی و جمعی از خانواده زندانیان سیاسی برگزار شد. حاضران در این مراسم، برای ظهور امام زمان (عج) و پایان ظلم و ستم ها و نیز برای آزادی زندانیان سیاسی به خصوص محصورین دعا کردند و برای شادی روح شهیدان دین و میهن، از جمله سید علی موسوی و برادرش سید ابراهیم که از شهدای جنگ تحمیلی است، به قرائت فاتحه پرداختند....

مراسم پنجمین سالگرد شهادت سید علی موسوی حبیبی، خواهرزاده میرحسین موسوی و شهید ظهر عاشورای سال ۸۸، در خانه پدر این شهید برگزار شد.

به گزارش کلمه، در این مراسم که علاوه بر اعضای خانواده و بستگان مهندس موسوی، عده ای از فعالان سیاسی و فرهنگی و مدنی و جمعی از خانواده زندانیان سیاسی نیز حضور داشتند، قاری قرآن و سخنرانان به بازخوانی وقایع عاشورا و اهداف اصلاح گرانه این قیام تاریخی پرداختند و برای ظهور امام زمان (عج) و پایان ظلم و ستم ها و نیز برای آزادی زندانیان سیاسی به خصوص محصورین دعا کردند.

حاضران در این مراسم، همچنین برای شادی روح شهیدان دین و میهن، از جمله سید علی موسوی شهید مظلوم عاشورای ۸۸ و برادرش سید ابراهیم موسوی از شهدای جنگ تحمیلی، به قرائت فاتحه پرداختند. این مراسم که امسال هم از محدودیت ها و فشارهای امنیتی بی نصیب نبود، در نهایت با عزاداری برای سالار شهیدان(ع) و قرائت زیارت عاشورا پایان یافت.

براساس این گزارش، هفته گذشته ماموران امنیتی با مراجعه به منزل پدر شهید موسوی، از چند و چون برگزاری مراسم سالگرد وی و برنامه های آن سوال کرده و توضیح خواسته بودند.

همچنین در ادامه فشارها بر این خانواده، در شب برگزاری مراسم نیز با عکس گرفتن از مهمانان و نیز کندن تنها پلاکاردی که برای مشخص کردن محل برگزاری مراسم در ورودی خانه نصب شده بود، به آزار خانواده و ایجاد زحمت برای میهمانان پرداختند.

در پلاکاردی که بر سردر خانه در انتهای بن بستی باریک در محله منیریه تهران نصب شده بود، آمده بود: “سالگرد شهادت مظلومانه شهید سبز ظهر عاشورای ۸۸، شهید سید علی موسوی را گرامی می داریم؛ جمعی از پیروان راه سبزش”. اما این پلاکارد توسط ماموران کنده شد و حتی پس از پایان مراسم هم به خانواده پس داده نشد.

این در حالی است که خانواده موسوی در تمامی این سالها درباره ظلمی که به آنها شد، سکوت کرده اند و حتی این مراسم هم به صورت عمومی اعلام نشده بود و تنها نزدیکان و آشنایان طبق روال هر سال در خانه پدر شهید گرد هم آمده بودند.

شهید سید علی موسوی حبیبی در میانه روز ششم دی ۸۸ و همزمان با ظهر عاشورا، توسط افرادی که هیچ گاه معرفی نشدند، از ناحیه قلب مورد اصابت گلوله قرار گرفت و به شهادت رسید. فیلم لحظات جان باختن او، در حالی که زخمی و تشنه لب بود، بعدها توسط حاضران در صحنه منتشر شد که باعث تاثر فراوان افکار عمومی شد.

مهندس موسوی غیر از اولین سالگرد شهادت سید علی، سال های بعد را در حصر خانگی بوده و هست و امکان حضور در مراسم خواهرزاده شهیدش را نیافته است. وی در اولین محرم بعد از عاشورای خونین ۸۸ که هشت شهید و چندین جانباز و مجروح داشت، در بیانیه ای نوشت: “به یاد دارید که در عاشورای سال گذشته با عزاداران معترض چه کردند: آنها را از پل‌ها به پایین انداختند، با ماشین از روی پیکر بی‌دفاع آنان گذشتند، سینه‌ی مالامال از عشقشان را هدف گلوله قرار دادند، و آنگاه بی‌شرمانه عکس‌العمل مردم خشمگین را با نمایش ناقص و گزینشی در رسانه‌هایشان، شورش دست‌نشانده‌های استکبار نامیدند و فریاد وا اسلاما سر دادند! آیا آن کس که ماشین پلیس دوبار از روی او رد شد، آمریکایی بود یا کسانی که از روی پل به پایین پرتاب شدند دست‌نشانده‌ی آمریکا و اسرائیل؟ یا کسانی که در ظهر عاشورا حسین حسین گویان مورد تیر مستقیم گرفتند از لشگر یزید و عمروعاص و ابن‌زیاد؟ پس از آن هم به دستگیری تعداد زیادی زن و مرد از بهترین فرزندان این انقلاب و آّب و خاک پرداختند تا فریادها را در گلو خفه کنند. غافل از آنکه خشم فروخورده‌ی مردم آگاه و مظلوم بسیار خطرناک‌تر از فریادهای تظلم‌خواهی آنها خواهد بود.”

وی در بخش دیگری از آن بیانیه تاکید کرد: “بر ماست که در این دوران بحران‌زده، کاری زینبی کنیم و پیام راستین دین را با چهره‌ی فطرت‌پسندانه‌ی آن به تشنگان حقیقت برسانیم. بر ماست که یاد بگیریم و به دیگران نیز یاد بدهیم که عمل نادرست مدعیان دینداری به حساب دین گذاشته نشود. بر ماست که ماجرای راستین انقلابی را که در این دیار به نام دین برپا شد، برای نسلی که آنچه می‌داند یا از طریق رسانه‌های تحریف‌گر رسمی و یا از طریق روایت‌گران ناهمدل با آن است، بازگو کنیم و در این بازگویی، از نقد منصفانه‌ی گذشته نهراسیم و در عین حال، از نفی دستاوردهای بزرگ آن پرهیز کنیم. بر ماست که همچون زینب (س) با بازگویی حقیقت، ملات کاخ دروغ را زائل کنیم. بر ماست که همچون تمامی خاندان حسین (ع)، زنده نگه داشتن یاد شهدای گران‌قدر انقلاب، جنگ و حوادث پس از انتخابات و آزادزنان و آزادمردان دربندمان را وظیفه‌ی همیشگی خود بدانیم، و بر ماست که در این ماه پرخاطره، با برپایی مراسم و شرکت در مجالس بزرگداشت حماسه‌ی حسینی، به حفظ نهادهای مدنی سنتی کمک کنیم.”