سردار! حالا وقت دلواپسی است

چکیده :اکنون وقت آن است که یک بار دیگر سپاه به جایگاه اصلی خود برگردد. این بار مساله نه دلواپسی برای مذاکرات هسته ای است که همگان می دانند سیاسی بودن این دلواپسی بیش از ماهیت اصلی اش است، و نه دلواپسی برای تعدادی بدحجاب است. این بار دوباره مرزهای میهن نشانه رفته است. ناامنی در کشور همسایه، ناامنی در خانه است....

کلمه – نرگس نامدار:

داعش در حال پیشروی است، نینوا را گرفته است. موصل سقوط کرده است، تکریت را هم گرفتند. می خواهند امارت اسلامی تشکیل دهند. پیش از این تحرکاتی در سوریه داشتند و امروز عراق را زیر چکمه دارند و گفته اند نیم نگاهی به ایران دارند. برای آنان که می گویند کشتن هر شیعه راه بهشت را هموار می کند، ایران درهای بهشت است برای این تکفیریان. وقت آن است که دلواپسان بر سر وظیفه اصلی خود برگردند. وظیفه ذاتی که از روز اول برای سپاه پاسداران تعیین شد.

روزهای جنگ که تمام شد، سپاه به شهر برگشت. بر سر بنگاه های اقتصادی نشست و مشغول چرتکه انداختن شد. منتقدان اعتراض کردند ولی حرف شان راه به جایی نبرد. سخنان امام را یادآوری کردند ولی گوشی برای شنیدن نبود.

آرام آرام بر سر مسندهای سیاسی و حکومتی هم راه سپاهیان باز شد. جایی که بنیانگذار این نظام تاکید داشت که جای سپاه نیست. کار به جایی رسید که انتخابات را هم مهندسی کردند و شد آن چه نباید می شد.

سپاه چنان از وظیفه اصلی خود که همان برقراری امنیت در مرزهای کشور و دفاع از آن بود، دور ماند که گروهکی تروریستی در روز روشن به منطقه ای تحت پوشش و محافظت سپاه و به ویژه تحت نفوذ سپاه قدس وارد شد و سربازانمان را به گروگان گرفت.

اما اکنون وقت آن است که یک بار دیگر سپاه به جایگاه اصلی خود برگردد. این بار مساله نه دلواپسی برای مذاکرات هسته ای است که همگان می دانند سیاسی بودن این دلواپسی بیش از ماهیت اصلی اش است، و نه دلواپسی برای تعدادی بدحجاب است. این بار دوباره مرزهای میهن نشانه رفته است. ناامنی در کشور همسایه، ناامنی در خانه است.

گروه داعش که تا دیروز در سوریه می جنگید و امروز داعیه حکومت بر عراق را در سر دارد و از اسلام می گوید و جهاد، خطری به مراتب بیش از آن چیزی دارند که سپاهیان امروز برای آن در شهرها هستند و ابراز دلواپسی می کنند. هیچ کس خطر این تکفیریان را جدی نگرفت، حتا کسانی که در سوریه فقط سرکوب های بشار را دیدند و آه کشیدند. آنها هم ندیدند که این گروه ریشه می دواند و بزرگ می شود و آنچنان که رهبرش مدعی است، اعضایی دارد از سراسر دنیا؛ از عراق و سوریه بگیر تا فرانسه و انگلیس و آمریکا. حالا این گروه به گفته خود اسلامگرایان افراطی از کنترل خارج شده است. می سوزاند و می کشد و پیش می آید.

به طور قطع می توان گفت در جایی از سیاست های پیش گرفته شده راه به خطا رفته ایم. شاید آن جایی باشد که بی توجه به مصالح کشور دخالت هایی در کشورهای منطقه می کنیم. آن جایی که سیاست درستی برای بعد از این دخالت ها نداریم. برنامه ای تنظیم شده در دست نداریم. کینه های قدیمی راه را بر درایت می بندند. القاعده در دیگر همسایه شرقی هر روز حمله تروریستی می کند و اکنون همسایه غربی دچار مصیبتی است که تا همین الان بیش از نیم میلیون نفر آواره و صدها کشته و زخمی به جا گذاشته است.

و این می شود که داعش، گروه بی شناسنامه، قدرتی دارد که حالا سودای مرزهای ایران را در سر می پروراند. حالا سپاه پاسداران یک بار دیگر باید نشان دهد که وظیفه خود را فراموش نکرده است. باید نشان دهد که دلواپس واقعی کشور و تمامیت ارضی این مرز و بوم است. دلواپسی یعنی اینکه یک وجب از خاک میهن را کسی تهدید کند و تو سکوت اختیار نکنی.

و اما یک روی سخن هم باید متوجه سیاستمداران بی سیاستی باشد که دانسته یا ندانسته حرف هایی می زنند که کسی به خود اجازه دهد فکر پاره کردن کشور، چه به لحاظ تمامیت ارضی و چه قومیتی، به سر دیگری راه پیدا کند. حرف های نسنجیده ای که باعث می شود دیروز از مرزهای شرقی عده ای وارد شوند و به تلافی سرباز گروگان بگیرند و امروز سودای شیعه کشی در سر داشته باشند و ایران را بعد از عراق نشانه بروند. ما باید برای ایجاد امنیت در منطقه، دست به دست ملت های منطقه دهیم و برای خود متحدینی با منافع مشترک ایجاد کنیم، نه آنکه در رسانه هایمان از تنها بودن در برابر تمام دنیا بگوییم و به آن فخر بفروشیم و به آن افتخار کنیم.