تنها زن محصور، محروم از حقوق ابتدایی یک زندانی

چکیده :اهمال و بی توجهی به مشکلات به وجود آمده برای دکتر زهرا رهنورد در حصر همچنان ادامه دارد و وی از بیماری های جسمی که عمدتا پس از حصر عارض شده است رنج می برد، در حالی که پیگیری جدی برای درمان وی وجود ندارد... پس از دیدار اتفاقی جمعی از بانوان با مادر زهرا رهنورد که با ملاقات ایشان با مادرش همزمان شده بود، مادر کهنسال وی تا هفته ها ممنوع الملاقات! شده بود و پس از آن نیز این ملاقات ها همراه با اخلال و کاهش مدت زمان آن رو به رو بوده است....

میرحسین موسوی و زهرا رهنورد روز گذشته با دختران خود دیدار کردند.

به گزارش کلمه، دو همراه محصور جنبش سبز روز گذشته با خانواده ی خود به مدت یک و نیم ساعت در ساختمان مجاور زندان خانگی ملاقات کردند.

بر اساس گزارش رسیده، فرایند درمان میرحسین ادامه دارد، هرچند شرایط حصر چون گذشته برقرار است.

تنها راه ارتباطی میرحسین و رهنورد با خانواده، همین ملاقات های کوتاه هفتگی است و در طول هفته آنها اجازه تماس با نزدیکان خود را ندارند.

در همین حال اهمال و بی توجهی به مشکلات به وجود آمده برای دکتر زهرا رهنورد در حصر همچنان ادامه دارد و وی از بیماری های جسمی که عمدتا پس از حصر عارض شده است رنج می برد، در حالی که پیگیری جدی برای درمان وی وجود ندارد.

اگر چه بررسی های تاریخی و مستند نشان می دهد شیوه حصر میرحسین و رهنورد در مقایسه با شیوه های حصر منتقدان در تاریخ دیکتاتوری های جهان و نیز از زمان استبداد خلفای اموی تاکنون از سختگیرانه ترین و بی سابقه ترین انواع حصر و محدودیت بوده است و دستگاه های حاکمیتی نیز پروایی از بیان آن ندارند اما قبح زندانی کردن یک زن قرآن پژوه، یک مدیر توانا و یکی از موفق ترین اساتید دانشگاه های کشور، آن هم در سخت ترین شرایط و فشارها از جمله مواردی بوده است که رسانه های وابسته به حکومت همواره تلاش کرده اند تا با کمرنگ کردن آن یا نام نبردن از ایشان در بین نام محصورین، از زشتی این مساله بکاهند.

همچنین باند مجری حصر در حالی تلاش کرده است حصر زهرا رهنورد را کتمان کند و یا نادیده بگیرد و یا با القای مواضعی به فعالان سیاسی، آن را بی اهمیت جلوه دهد که این بانوی روشنفکر مسلمان حتی اجازه حاضر شدن بر سر جسد پدر خود و شرکت در مراسم ختم را نیز نیافت و از ملاقات با خانواده خود در آن ایام محروم شد.

بی توجهی به مشکلات پزشکی، قطع کلیه ارتباطات و حتی کارشکنی و اخلال در وضعیت شغلی زهرا رهنورد در سال ۸۸ از ابتدایی ترین محدودیت های اعمال شده بر وی بوده است.

در یکی از آخرین اقدامات نیز پس از دیدار اتفاقی جمعی از بانوان با مادر زهرا رهنورد که با ملاقات ایشان با مادرش همزمان شده بود، مادر کهنسال وی تا هفته ها ممنوع الملاقات! شده بود و پس از آن نیز این ملاقات ها همراه با اخلال و کاهش مدت زمان آن رو به رو بوده است.

پیش از این در نیمه اول حصر، رییس زندان خانگی در گفت و گوی تهدید آمیزی به یکی از دختران رهنورد گفته بود: گمان نکنید که ایشان را هرگز آزاد خواهید دید و اگر ایشان را از حصر خارج کنیم، به زندانی می فرستیم که هیچ کس از آن باخبر نباشد.

اکنون این قرآن پژوه برجسته و مبارز سال های ستمشاهی در حالی همراه با همسرش در شرایط ظالمانه زندان خانگی به سر می برد که جامعه هنوز از مواهب تلاش های بی شمار ایشان در جهت بهبود وضعیت تحصیلی زنان و رفع سهمیه بندی ها و تبعیض های تحصیلی برای بانوان و نیز ارتقا و درخشش دانشگاه الزهرا و موارد متعدد دیگر علمی و فرهنگی بهره مند است.

وی حتی پیش از آغاز حصر نیز تحت فشارهای نهادهای امنیتی قرار داشت و بارها اذعان کرده بود که برای خروج از خانه و حضور در جمع خانواده های زندانیان سیاسی و دیدار با خانواده های شهدای سبز، ناچار است با مامورانی که به طور غیررسمی فضای خانه و رفت و آمد را بر این خانواده تنگ کرده بودند، درگیر شود.