پیروزی مردم‎

چکیده : با تمام سختی ها، حق نداریم ناامید باشیم. و باید زیرک باشیم. باید هوشیار باشیم و در کمین اندک فرصت ها بنشینیم. قدرت اصلی حضور زنده ی ما است که در بطن جامعه در جریان است. تنها باید هوشمند باشیم و مترصد روزنه های پیش رو، تا قدرت و حضور خود را از مفر آنها به قدرت های ظاهری بی پایه نشان دهیم. هر چه قدر آنها سخت تر بگیرند، ما در یافتن راه ها و مفرها هوشمندتر و صبورتر خواهیم شد. ما نشان داده ایم که با صبر و هوشمندی خود از هیچ حماسه می سازیم. ...

کلمه- سینا حق‌جو

۱) اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و نفر اول در قید حیاتِ انقلاب اسلامی، رد صلاحیت شد. این سرنوشتی سوگناک برای جمهوری اسلامی در میانه دهه چهارم آن بود. روی اول سکه این رد صلاحیت بر باد رفتن ته مانده مشروعیت نظام است: سندی روشن و نهایی بر گذار قطعی نظام از انتخابات به انتصابات. نظامی که قدیمی ترین استوانه و یار دیرین خویش را دیگر محرم نمیداند. نظامی که دایره ی خودی ها و محرم های اش روز به روز کوچک تر و آستانه ی تحمل اش روز به روز کمتر میشود، تا جایی که تنها معدودی از نزدیکان به حریم دربار را دارای صلاحیت به دست گیری پست های اجرایی می داند.

از سوی دیگر، محدودتر شدن این دایره نشانه ای خطرناک از پایان اندک امیدها به اصلاح پذیری نظام است. اینک عده ای معدود تصمیم خود را برای انداختن کشور به سراشیبی بی بازگشت اصلاح ناپذیری قطعی کرده اند. تصمیمی که نتیجه نهایی آن چیزی نخواهد بود جز ویرانی ایران و فقر و جنگ. نسخه ای که مستبدان برای ایران فردا دارند در سیاست خارجی، سیاست داخلی و اقتصاد روشن است و تصویری جز کشوری تنها و منزوی و ویران و قطحی زده را پیش چشم نمی آورد. اینک نظام با مهندسی و مدیریت آشکار انتخابات زمینه را برای کاندیدایی که سیاست مقاومتی و اقتصاد ریاضتی را در دستور کار خود قرار داده است فراهم میکند و با این کار سیاست کره شمالی کردن ایران را به وضوح و جدیتی بیشتر از پیش در دستور کار قرار می دهد.

۲) هر چه قدر روی اول این سکه -روی حکومت- تاریک است، روی دیگر آن روشن است: روی مردم. ما به ظاهر چیزی در دست نداشتیم و حکومت همه چیز را پیشتر از ما گرفته بود و عزیزان مان را کشته و فعالان و همراهان مان را در حبس و حصر کرده بود و هر روز بر سر منبرها برای قوت قلب خود روضه مرگ ما را تکرار میکرد. مرده که ترسی نداشت، با این حال حضور این مرده از هر به ظاهر زنده ای در سیاست و جامعه زنده تر بود، تا آن جا که اولین ملاک کاندیداها برای نشان دادن موضع و صلاحیت خود مرزبندی با این به اصطلاح مرده بود.

با تمام این احوال، ما باز روزنی به تغییر و نقش آفرینی یافتیم و این بار تنها با بضاعت، موج و انرژی ساختیم و نگذاشتیم بازی مهندسی انتخابات بی پرداخت هزینه تمام و به کام حاکمان شیرین شود. دستاوردی که چهار سال پیش با تلاشی چند ماهه و با رنج و زجر بسیار حاصل شد را حکومت یک ماه مانده به انتخابات خود به ما تقدیم کرد: این بار با دلیلی چنان روشن و آفتابی سالم نبودن فرآیند انتخابات و ترس خود از رای مردم را فریاد کرد که به هیچ خدعه و فریبی توان پوشاندن آن را نخواهد داشت. و چه چیزی بیشتر از این دلیل حقانیت آنها که چهار سال پیش رای خود را طلب میکردند و از سرنوشت شوم استبداد مطلقه برای کشور حذر می دادند.

در روزهایی که گذشت، نظام و شورای نگهبان تصمیمی بسیار سخت پیش رو داشت. باید میان رد صلاحیت تاریخ و بنیاد خود از یک سو و تن دادن به موج و جنبشی دیگر چون چهار سال قبل یکی را انتخاب میکرد. و از ترس مرگ خودکشی را انتخاب کرد. باید ادعای چهارساله ی خود را که رای مردم را دارد و مردم از «فتنه گران» دل بریده اند به محک واقعیت میزد. اما طاقت مقابله با واقعیت را نداشت و زیر ادعای خود زد. این که شورای نگهبان هزینه های بسیار گزاف رد صلاحیت هاشمی رفسنجانی را در نهایت به جان خرید -هزینه ای که روز به روز بیشتر معنا و تبعات خود را نشان خواهد داد- تنها نشان از یک چیز دارد: اطمینان مستبدین به «زنده» بودن مردم، و ترس آنها از فعال کردن قدرت پنهان آن.

در این واقعه و دستاورد همان قدر که نقش مشهود و عملکرد مسئولانه رهبران اصلاحات و اعتدال -خاتمی و هاشمی- کلیدی و آشکار بود، نقش پنهان عامل «مردم» نیز حیاتی و اساسی بود. در واقع نقش آفرینی امروز رهبران اصلاحات و اعتدال به رغم بسته بودن تمام روزنه ها مرهون حضور سبز و حق طلبانه مردم در چهار سال پیش است. این حضور بود که سرمایه ای پنهان برای شخصیتی همچون هاشمی رفسنجانی فراهم آورد تا با همراهی با مردم پشت مستبدین و خودکامگان را بلرزاند، تا آن جا که چاره کار را جز حذف زودهنگام او نیابند. چنین است که این حذف، با تمام سویه های تاریک آن، تا همین جا نیز بسیار درخشان است، چرا که نشانه های قدرت پنهان مردم و شدت ترس واقعی مستبدین در آن آشکار است. سیاست ورزی با این اعتبار به سود منافع کشور در روزهای سخت کنونی ممکن نمیشد اگر حساب ملت از این اعتبار به واسطه حضور و پایمردی اش پر نمی بود. به این اعتبار، میوه ی سیاست ورزی ای که امروز سیاست مداران هوشمند جبهه ی مردم می چینند محصول پایمردی های رهبران سبزی است که پا به پای ملت ایستادند و از حقوق مردم عقب ننشستند و علیرغم سرکوبها و تحدیدها، به جان در غرس نهال اصلاح طلبی مردم محور کوشیدند، تا دچار حصر و حبس شدند. و این هنوز از نتایج سحر است، این نهال بار و بری بیشتر در راه دارد.

۳) روزهای سختی در راه است. باید به این سرمایه باور و امید داشت. با آن که دست های مان بسته و نفس های مان گرفته است، هنوز نقش اصلی در سیاست از آن ماست. هنوز با اندک روزنه ها راهی به سوی تاثیرگذاری می یابیم و خواب مستبدین را می آشوبیم و نقشه های شان را بر هم می زنیم. این به همراه خود مسئولیت نیز می آورد: با تمام سختی ها، حق نداریم ناامید باشیم. و باید زیرک باشیم. باید هوشیار باشیم و در کمین اندک فرصت ها بنشینیم. قدرت اصلی حضور زنده ی ما است که در بطن جامعه در جریان است. تنها باید هوشمند باشیم و مترصد روزنه های پیش رو، تا قدرت و حضور خود را از مفر آنها به قدرت های ظاهری بی پایه نشان دهیم. هر چه قدر آنها سخت تر بگیرند، ما در یافتن راه ها و مفرها هوشمندتر و صبورتر خواهیم شد. ما نشان داده ایم که با صبر و هوشمندی خود از هیچ حماسه می سازیم.