درخواست دانشجویان مشهدی از خاتمی: با شعار آزادی زندانیان سیاسی و رفع حصر وارد انتخابات شوید

چکیده :در شرایطی که کوچکترین صدای منتقدی را خفه می‌کنند، اهمیت شرکت در انتخابات با محوریت فردی که از اقبال عمومی بالایی برخوردار است، فزونی می‌یابد و فارغ از نتیجه‌ی آن، قطعا این‌بار، انتخابات صدای انتقاد و اعتراض خواهد بود. از این‌رو خواهان ورود شما به این کارزار، با شعار آزادی زندانیان سیاسی، رفع حصر میرحسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی، دلجویی از خانواده‌های جان‌باختگان پس از انتخابات و برگزاری انتخابات آزاد هستیم. ما دانشجویان نیز به عنوان بخشی از جامعه مدنی ایران و همچون گذشته پا به پای شما خواهیم آمد و تا برقراری آزادی و آبادانی سرزمینمان از پای نخواهیم نشست....

انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه خیام مشهد با انتشار نامه‌ای خطاب به سید محمد خاتمی از وی خواستند با شعار آزادی زندانیان سیاسی، رفع حصر میرحسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی، دلجویی از خانواده‌های جان‌باختگان پس از انتخابات و برگزاری انتخابات آزاد، در یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اعلام کاندیداتوری کند.

در بخشی از این نامه که در جرس منتشر شده، آمده است: در شرایطی که کوچکترین صدای منتقدی را خفه می‌کنند، اهمیت شرکت در انتخابات با محوریت فردی که از اقبال عمومی بالایی برخوردار است، فزونی می‌یابد و فارغ از نتیجه‌ی آن، قطعا این‌بار، انتخابات صدای انتقاد و اعتراض خواهد بود.

متن کامل این نامه به شرح زیر است:

به‌نام‌خدا

… اعتلای ملک و ملت سرخط ایمان ایشان بود
و به عزم آهنین خود
دفتر ایمان به‌خون امضا و با خون شستشو کردند
سرفرازان و گران‌قدران و جان‌بازان
سبز خطانی که الواح سر را، سرخ رو کردند …

مردم ایران، همیشه در طول تاریخ خواهان آزادی و آزادگی بوده و در این راه چه خون‌دل‌ها که نخورده‌اند و چه تنگدستی، آوارگی و اسارت‌ها که نکشیده‌اند. در پس عبور از گردنه‌ی پر‌فراز و نشیب گذشته، امروز دریای متلاطمی را پیش‌رو دارند و سر از بزنگاهی در آورده‌اند که نه‌تنها بزرگترین آرمانشان‌ درطول تاریخ، “آزادی” را به ‌سخره گرفته‌اند، ابتدایی‌ترین حقوق انسانیشان را نیز سلب نموده که نسبت به آینده، مایوس و دردمند گشته‌اند. این دردمندی زمانی فزونی می‌یابد که باور و اعتقاداتشان را نیز بازیچه دست قدرت طلبان و زورگویان می‌یابند.

پس از برگزاری انتخابات!!! که نه، انتصابات ننگین ۸۸ و در پس آن کشتار، ضرب و شتم، اسارت و سرکوب، اخراج از دانشگاه، محرومیت از تحصیل، وضعیت وخیم اقتصادی، وضعیت وقیح شهروندی، به‌دست فنا سپردن مناسبات و روابط خوب خارجی، ضایع و منفور نمودن چهره‌ی ایران و ایرانی و …، امروز نا‌بخردی و بی‌کفایتی حاکمانمان میهنمان را درآستانه‌ی جنگ، رو در رو با جهانیان و مخاطرات عدیده دیگر قرار داده است.

انگار مناظره‌های انتخاباتی ۸۸ همین دیروز بود:

“بنده صحبت نکردم در رابطه با شما، چهار سال. وقتی کارد به استخوان می‌رسه، از نظر وظیفه؛ بنده اصلا هیچ انگیزه‌ای نداشتم، دیدم کشور رو شما به خطر میندازید. … بنده یه فرد انقلابی هستم. براساس اعتراض به این وضعیتی که ایشون بوجود آورده دارم صحبت می‌کنم؛ اگه این نبود که بنده نمی‌خواستم در این مملکت بیام کار کنم، همون کار فرهنگی خودمو می‌کردم.”

می‌دهم خود را نوید سال بهتر سالهاست
گرچه هرسالم بَتَر، از پار می‌آید فرود

سید محمد خاتمی

در شرایطی که کوچکترین صدای منتقدی را خفه می‌کنند، اهمیت شرکت در انتخابات با محوریت فردی که از اقبال عمومی بالایی برخوردار است، فزونی می‌یابد و فارغ از نتیجه‌ی آن، قطعا این‌بار، انتخابات صدای انتقاد و اعتراض خواهد بود. از این‌رو خواهان ورود شما به این کارزار، با شعار آزادی زندانیان سیاسی، رفع حصر میرحسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی، دلجویی از خانواده‌های جان‌باختگان پس از انتخابات و برگزاری انتخابات آزاد هستیم. ما دانشجویان نیز به عنوان بخشی از جامعه مدنی ایران و همچون گذشته پا به پای شما خواهیم آمد و تا برقراری آزادی و آبادانی سرزمینمان از پای نخواهیم نشست.

خاتمی عزیز

به‌هیچ رو ترس از رد صلاحیت و مهندسی انتخابات به دل راه مده، چرا که خود روشنگر بروز تخلفات و تقلبات انتخابات ۸۸ و حقانیت جنبش سبز و رهبران در حصرمان خواهد بود.

گرچه گلچین نگذارد که گلی باز شود
تو بخوان مرغ چمن، بلکه دلی باز شود

و نگران اعتبار خود نزد مردم مباش، چرا که اگر روز مبادایی می‌بایست، امروز است؛ فرصت دیگری در پیش نیست، خرجش کن، که هرچه کنی در راه نجات و استیلای میهن است. و یقین‌دار هرآنچه براعتبار میرِ دربندمان رفته است، بر اعتبار شما نیز خواهد رفت.

شبهای تیره، بِه که چراغان به می‌کنی
اسراف نیست هرچه کنی خرج روشنی

همان‌طور که شما نیز گفته‌ای، نظر دوستان دربندمان شرط است، لیکن یقین‌دار که اگر راهی برای آزادی شان باشد، قطعا از مسیر انتخابات می‌گذرد، که از تحریم و دست روی دست گذاردن‌های مکرر چیزی بر نیاید.

در عـــاشقی گریز نبـــاشد ز سوز و ســاز
استــاده‌ام چــو شــمع، مترســـان زآتشـم
عشق دردانه‌ست و من غـواص و دریا میـکده
سر فــروبردم در آنجــا تا کجــا سر برکنـم
عاشـقان را گر در آتش می‌پسندد لطف دوست
تنــگ چشمم گر نــظر در چشمه کـوثر کنم
یا علی مدد

انجمن اسلامی دانشجویان خیام

مشهد- فروردین ۱۳۹۲