حمایت «دانشگاهیان همراه جنبش سبز» از بیانیه فرزندان موسوی و کروبی؛ این صدای تظلم خواهی همه ماست

چکیده :همه ی گناه رهبران دربند ما که در حبس خانگی یا در زندان ها هستند، مگر به غیر از این است که چهار سال پیش نسبت به بلای خانمان براندازی که امروزه به جان تمامی سرمایه های ملی ما افتاده هشدار دادند و خواهان بازگشت عقلانیت و درایت به اداره ی کشور بودند؟ مگر جز این می خواستند که منافع و حقوق مردم نادیده گرفته نشود تا صاحبان اصلی این آب و خاک اینگونه بر داشتن لقمه نانی بر سر سفره ی فرزندانشان و امنیتی که در سایه ی آن زندگی کنند حسرت نخورند؟ ...

جمعی از دانشگاهیان همراه جنبش سبز با صدور اطلاعیه ای به حمایت از بیانیه اخیر فرزندان موسوی و کروبی پرداختند و با تاکید بر اینکه آنها “مهر سکوت دوساله را شکستند و بار دیگر، همچون رهبران در بند جنبش سبز، دروغ پردازی های اقتدارگرایان را برملا کردند”، این بیانیه را صدای تظلم خواهی همه دانستند که بر زبان خانواده موسوی و کروبی جاری شده است.

به گزارش کلمه، امضاکنندگان این اطلاعیه تصریح کردند: بر این باوریم که آزادی هر چه سریع تر آنان و همه ی خدمتگزاران واقعی این کشور، و تسلیم در برابر خواست بر حق مردم برای انجام انتخاباتی آزاد و نه نمایشی مهندسی شده، می تواند زمینه ی بازگشت نظام از کج راهه ای که در پیش گرفته را هموار ساخته و کشور را از بن بستی که در آن گرفتار شده نجات دهد.

فرزندان کروبی، موسوی و رهنورد هفته پیش در بیانیه ای خطاب به ملت ایران با بیان مظالمی که بر والدینشان می رود، از حاکمیت خواسته بودند به والدین آنها فرصتی داده شود تا بتوانند از ظلم رفته بر آنها و حجم انبوه اتهام ها، دستگیری بی مورد و خشونت رفته برخود، خانواده و تمام دوستدارانشان به پیشگاه مردم شریف و دلیر ایران شکایت کنند.

آنها با اشاره به حصر غیرقانونی و غیرشرعی والدین خود تصریح کرده بودند: اصرار بر نقض آشکار حقوق اولیه انسانی و قوانین و مقرارت جاری کشوری در مورد نخست وزیر هشت سال دفاع مقدس، رییس دو دوره مجلس شورای اسلامی و هنرمندی قرآن پژوه و فعال حقوق زنان، که تنها گناه آنها دفاع از حق تعیین سرنوشت مردم و مطالبه اجرای عادلانه قانون اساسی و حقوق اولیه انسانی ایرانیان می باشد، نمی تواند بدون تایید یا اطلاع مقامات عالی کشور باشد. اما بعد از گذشت نزدیک به دو سال از زندان خانگی، هنوز هیچ مقام رسمی شجاعت پذیرش مسولیت رسمی برای تعیین وضعیت قضایی عزیزان ما که مورد مهر بخش عظیمی از مردم ایران هستند، نیافته است. پر واضح است که فقدان شجاعت لازم در پذیرش مسئولیت بازداشت و حبس غیر قانونی رافع مسئولیت مقامات ارشد نظام نیست.

اکنون دانشگاهیان همراه جنبش سبز در اطلاعیه خود یادآور شده اند: همه ی گناه رهبران دربند ما که در حبس خانگی یا در زندان ها هستند، مگر به غیر از این است که چهار سال پیش نسبت به بلای خانمان براندازی که امروزه به جان تمامی سرمایه های ملی ما افتاده هشدار دادند و خواهان بازگشت عقلانیت و درایت به اداره ی کشور بودند؟ مگر جز این می خواستند که منافع و حقوق مردم نادیده گرفته نشود تا صاحبان اصلی این آب و خاک اینگونه بر داشتن لقمه نانی بر سر سفره ی فرزندانشان و امنیتی که در سایه ی آن زندگی کنند حسرت نخورند؟

متن کامل بیانیه این دانشگاهیان سبز که برای انتشار در اختیار کلمه قرار گرفته، به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم
لا یحب الله الجهر بالسوء الا من ظلم

سرانجام خانواده های سرافراز کروبی و موسوی و رهنورد، این همراهان سربلند و افتخارآفرین مردم شریف این مرز و بوم، مهر سکوت دوساله را شکستند و بار دیگر، همچون رهبران در بند جنبش سبز، دروغ پردازی های اقتدارگرایان را برملا کردند.

شاهدیم آنها که عمری در راه مبارزه با استبداد داخلی و استعمار خارجی سپری کرده و با جان و دل برای نظامی که برای تحقق آزادی، استقلال، عدالت و پیشرفت برپاشد تلاش کرده اند، این روزها در معرض زشت ترین تهاجم های غیراخلاقی قرار گرفته اند و ناعادلانه و غیرمنصفانه، در حالی که امکان دفاع از خود ندارند، آماج اتهامات و افترائات بی پایه و اساس هستند.

همه ی گناه رهبران دربند ما که در حبس خانگی یا در زندان ها هستند، مگر به غیر از این است که چهار سال پیش نسبت به بلای خانمان براندازی که امروزه به جان تمامی سرمایه های ملی ما افتاده هشدار دادند و خواهان بازگشت عقلانیت و درایت به اداره ی کشور بودند؟ مگر جز این می خواستند که منافع و حقوق مردم نادیده گرفته نشود تا صاحبان اصلی این آب و خاک اینگونه بر داشتن لقمه نانی بر سر سفره ی فرزندانشان و امنیتی که در سایه ی آن زندگی کنند حسرت نخورند؟ مگر مطالبات همراهان بی شمار جنبش سبز جز عزت ایران و ایرانی در عرصه های بین المللی بود تا این روزها شاهد اجماعی جهانی علیه کشورشان نباشند و توافق های پشت پرده ای که معلوم نیست تا چه اندازه منافع ملی شان را تأمین می کند به دور از چشم مردم به جریان نیفتد؟

امواج تهاجم تبلیغاتی که این روزها علیه سرافرازان دربندمان شکل گرفته، خود نشان از حقانیت آنان، و سرافکندگی کسانی دارد که دیروز با مهندسی انتخابات، آرای میلیون ها ایرانی را نادیده گرفتند و رئیس دولتی را بر کشیدند که امروز در شرمندگی انتصاب او و پیامدهای سوء مدیریت وی دچار عذاب وجدان هستند.

دانشگاه ها در چنبره ی مدیریت پادگانی گرفتار شده اند، خلاقیت به محاق رفته، شور و نشاط دانشجویان به خمودی و دلسردی مبدل گشته و احساس مسئولیت در قبال سرنوشت جامعه، جای خود را به بی تفاوتی یا محدود شدن دل نگرانی ها نسبت به دغدغه های فردی داده است.

با این همه، نهضت آگاهی بخشی جنبش سبز عرصه را بر کامیابی سیاست های مبتنی بر زر و زور و تزویر تنگ کرده و ظهور چنین هجمه هایی پس از گذشت بیش از چهل ماه از انتخابات ۸۸، خود نشانگر زنده و زاینده بودن جنبشی است که راه امید به آینده ای بهتر را در برابر چشمان نگران مردم ایران قرار داده است.

درخواست خانواده های کروبی و موسوی جز دعوت حاکمان به پایبندی به عدالت نیست و صدای تظلم خواهی همه ی ماست که بر زبان آنها جاری شده است و بر این باوریم که آزادی هر چه سریع تر آنان و همه ی خدمتگزاران واقعی این کشور، و تسلیم در برابر خواست بر حق مردم برای انجام انتخاباتی آزاد و نه نمایشی مهندسی شده، می تواند زمینه ی بازگشت نظام از کج راهه ای که در پیش گرفته را هموار ساخته و کشور را از بن بستی که در آن گرفتار شده نجات دهد.

دانشگاهیان همراه جنبش سبز