آیتالله جوادی آملی: مردان خدا، مردم را بازی نمیدهند
چکیده :مردان الهی از بازیگری بیزارند؛ نه کسی را بازی می دهند و نه کسی می تواند آن ها را بازی دهد. مردان الهی نه به سوی لهو می روند و نه لغو، قدرت آن را دارد که سراغ آنان...
آیتالله جوادی آملی گفت: مردان الهی از بازیگری بیزارند؛ نه کسی را بازی می دهند و نه کسی می تواند آن ها را بازی دهد.
به گزارش مرکز خبر حوزه، این مرجع تقلید ظهر امروز در جلسه درس اخلاق هفتگی خود که با حضور اقشار مختلف از جمله فارغالتحصیلان جامعهالمصطفی در محل سالن اجتماعات مؤسسه علوم وحیانی اسراء برگزار شد، اظهار داشت: مردان الهی نه به سوی لهو می روند و نه لغو، قدرت آن را دارد که سراغ آنان بیاید.
ایشان افزود: تشخیص حق و باطل در بسیاری از امور گرچه دشوار است اما ناممکن نیست، چرا که تشخیص صحیح آن ها معیار علمی دارد و ممکن است کسی با سعی و کوشش بتواند به تشخیص صحیح حق و باطل برسد.
استاد برجسته حوزه علمیه قم اذعان کرد: ائمه(ع) برای ما روشن کرده اند که چه چیزی بازی و چه چیزی جدی است بنابراین مردان الهی از بازیگری بیزارند؛ نه کسی را بازی می دهند و نه کسی می تواند آن ها را بازی دهد.
معظم له با اشاره به آیاتی از قرآن کریم، گفت: از سه اصل این که، دنیا بازیچه است، خداوند آفریدگار دنیاست و خدا بازیگر نیست، می توان نتیجه گرفت که در برخی موارد، به بازی گرفتن دنیا از روی حکمت است.
ایشان با طرح این سؤال که سمت هایی که به هر انسانی داده می شود، بازی است یا خودمان آن را به بازی می گیریم یا چیز دیگری است که ما نمی دانیم، گفت: امام علی(ع) می فرمایند کسی که به جایی می رسد و صاحب پست و مقام میشود خیلی خوشحال می شود اما زمانی که از آن جدا شد، برای او تلخ خواهد بود، آن شخص بازی خورده است.
این استاد برجسته حوزه علمیه قم تأکید کرد: تشخیص این گونه مسائل آسان نیست و نیاز به مدد الهی دارد.
وی گفت: اگر کسی قرآنی فکر کرد به حقیقت خواهد رسید، چرا که قرآن ترازوی حقیقت است و نشان می دهد کار شما بازی یا جِدی بوده است.
آیت الله جوادی آملی در بخش دیگری از سخنان خود خطاب به برخی از فارغ التحصیلان جامعه المصطفی گفت: فارغ التحصیلی به این معنا نیست که علم را تعطیل کرده و اعلام بی نیازی از آن کنیم چرا که اگر کسی روزی بگوید که من از علم بی نیازم آن روز تیرهای جهل به او پرتاب خواهد شد.
وی با تأکید بر این که تا زمانی که زنده ایم، باید درس بخوانیم و بر علم خود بیافزاییم، تصریح کرد: کسانی که بعد از فارغ التحصیلی در سمت هایی چون استاد دانشگاه و استاد حوزه فعالیت می کنند باید بدانند که همه این ها وسیله ای برای آنان است.
این استاد برجسته حوزه علمیه گفت: سخنرانی کردن، امام جمعه، جماعت، استاد حوزه یا استاد دانشگاه شدن آسان است، اما مردم را از جهنم ترساندن سخت است، چرا که افراد از هر کسی حرف شنوی ندارند و بیان همین مسئله از سخت ترین وظایف است.
یکی از راههای تشخیص عمل به “بازی” از غیر آنرا میتوان در نگاه صاحب عمل به ” نتیجه کار” جستجو کرد. به عبارت دیگر کسانی که دغدغه نتیجه سیاستهای خود را ندارند و در آن محاسبه و مراقبت دقیق نمیکنند و با “اصلاحات” دائمی دست به “تطبیق انتظارات با نتیجه کار” نمیزنند در واقع تنها به “بازی بودن عمل خود” اعتراف کرده اند. مثل این افراد مانند مثل کارگری است که در قبال انجام کاری که به عهده گرفته است انتظار دریافت اجرت و دستمزد ندارد. طبیعی است که چنین کارگری از ابتدا کار خود را ” جدی ” نمیگیرد و از نظر صاحب کار برای اصلاح روشها و جبران ناکارمدی خود استفاده نمیکند. برای این کارگر تنها چیزی که مهم نیست نتیجه کار است و آنچه برای او مهم است تنها “مشغول بودن” است و بس. آنانی که متولی امور جامعه اسلامی ما هستند خوب است نگاهی به آنچه بودیم و آنچه اکنون هستیم بیاندازند. اگر همبستگی ملی بین اقوام جای خود را به تشتت ملی داده است – اگر دارائی و ایجاد کار و پیشرفت اقتصادی جای خود را به نداری و بیکاری و هرج و مرج داده است – اگر ایمان جای خود را به دین گریزی و بی اعتنائی به باورها داده است- اگر فضای سلامتی تن و نفس و اخلاق را اعتیاد و طلاق و ناهنجاریهای روزافزون تنگ کرده است – یک جائی باید اشکال عمده ای وجود داشته باشد. اگر رهبری به جای ریشه یابی این اشکالات راهبردی و افزایش کارآمدی در عرصه اداره جامعه در عوض هزینه اصلاح طلبی و حق گوئی را زیاد کنند و بدتر از آن آنرا به ” دشمن ” نسبت بدهند و با حبس و … و … راه را بر تغییر و اصلاح اوضاع ببندند نشان میدهد که تنها به ” بازی ” و ” سر کار بودن ” خود فکر میکنند. این عمل منطقا نمیتواند عمل حق باشد و به گمان ما نه مرضی پروردگار عالم است و نه مورد تایید و قبول ملت ایران …
با تمامی ارادتی که به ایشان دارم بایستی بگویم که خودشان هم در این صحبتها بازی را مورد پیشه خود قرار داده اند. چرا که همین دین اسلام بیان حقیقت را تاکید کرده است نه اینکه سخنرانی ها در لفافه بیان شود. یعنی ایشان هم از ترس مشکلات بعدی که حکومت دینی می تواند یرای هرکسی چه فر عادی و چه روحانی بخوبی آگاه است.
حاج آقا این فرمایش شما درست است و لازم است اما کافی نیست. مردان خدا علاوه برآن باید صدای خود را به نفع مردم نیز صریحا بلند کنند. البته اگر وابسته به حکومت نیستند و وابستگی هایی به حکومتی ندارند که در برابر مردم ایستاده است.
این درست! پس اگر مردان خدا قانونی را به عنوان میثاق ملی تصویب کردند، بعدش روی آن نمیزنند، و خلاف آن عمل نمیکنند. حالا ببینیم چقدر از اصول قانون اساسی در خصوص آزادیها ی فردی عمل شده، تا پی ببریم که آقایان چقدر بازیگر بوده اند و …تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!
«وجعلناهم ائمه یدعون الی النار و یوم القیامه لاینصرون و اتبعناهم فی هذه الدنیا لعنه ویوم القیامه هم من المقبوحین »
قصص (۲۸): ۴۱- ۴۲.
کسانی که رای مردم را جدی نگرفتند و آنرا بازی انگاشتند درواقع قرآنی فکر نکردند زیرا مردم برای رای خود ارزش قائل هستند و آیه کریمه قرآن ” کلکم رای و کللکم مسئول ” نیز بازیچه نیست .
انشاالله که ان مردان خدا که در ان هشت سال جوانی خود را در بیابنها وجنگیدان کردان بازی نبوده باشه وما که الان هستیم از چه میترسیم ونر روز به بازی کردان تو این دنیای …ادامه میدهیم اگه کشته شودیم که همه میگن شهید واگه زنده بمانیم میگن که ادم ازاده خوب کدام بهتره حاج آقا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
درود بر تو ای مرد خدا
دوستان این را بدانید که در این شرایطی که در فضای نقادی جامعه ایجاد کرده اند همین نکات ظریفی که علمایی با مشی سیاسی ایشان بین درسهای خود مطرح میکنند بعضا چیزی از سخنان صریح آیات عظامی چون بیات و دستغیب کم ندارد البته برای آنان که می اندیشند!