نخستین مصاحبه با خانواده غلامحسین عرشی، پس از ماهها بازداشت و دو بار اعتصاب غذا

چکیده :نحوه بازداشت برادر من بسیار دردناک است. مدتی از عاشورای هشتاد و هشت گذشته بود که متوجه شدیم ماموران امنیتی با مراجعه به محل کار برادرم در مورد او تحقیق کرده اند. برادر من در یک شرکت خصوصی کار می کرد. نهایتا روزی برادرم پس از مراجعه به محل کارش متوجه این موضوع شد که ماموان امنیتی یا پلیس امنیت مدیر شرکت را با بازداشت کرده و به همکاران برادرم گفته اند تا عرشی خودش را معرفی نکند مدیر شرکت را آزاد نمی...

کلمه: غلامحسین عرشی، ۳۱ساله و از شهروندان معترض به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری از یک سال پیش در زندان اوین به سر می برد. او در هفته های اخیر و پس از اعتراض به شرایط نامناسبش در بند ۳۵۰ به سلول انفرادی منتقل شد. او پس از این اقدام مسوولان زندان دست به اعتصاب غذا زد و سه هفته نیز در اعتصاب غذا به سر برد. این دومین باری است که عرشی در مدت بازداشتش دست به اعتصاب غذا می زد. هرچند او دیروز به اعتصاب غذایش پایان داده اما همچنان شرایط جسمانی بسیار نامناسبی دارد.

او بارها از مسوولان زندان خواسته است او را به بهداری زندان اوین انتقال دهند اما هربار آنها از این کار سر باز زده اند. علی عرشی، برادر غلامحسین عرشی بعد از این اعتصاب غذای سه هفته ای در گفت‌وگو با کلمه درباره علت اعتصاب غذای برادرش توضیح می دهد:

آقای عرشی، از آخرین وضعیت برادرتان برایمان بگویید؟

دیروز او را ملاقات کردیم. وضع جسمانی اش خوب نبود ولی از نظر روحی خوب بود. سه هفته در سلول انفرادی و در اعتصاب غذا به سر برده اما پریروز به بند عمومی بازگشته است. برادرم در زندان دچار دیسک کمر شده است. این در حالیست که مرداد ماه گذشته هم اعتصاب غذا کرد و آن هنگام هم به خون ریزی کلیه مبتلا شد. خون ریزی کلیه او درمان نشده و الان هم ادامه دارد. چند هفته پیش هم دچار گرفتگی شدید کمر شده که بعد از مراجعه به بهداری زندان، پزشک تشخیص دیسک کمر داده است ولی مسوولان با درخواست مرخصی یا انتقال وی به بیمارستان موافقت نکرده اند و هیچ اقدامی برای درمان او صورت نگرفته است و نهایتا ازچند هفته پیش هم دوباره اعتصاب غذا کرد. غلامحسین از نظر جسمی بیمار است و با توجه به شرایط زندان و انفرادی از نظر روحی هم تحت فشار است.

تنها ارتباط شما با برادرتان به ملاقاتهای هفتگی کابینی محدود می شود؟

بله. ماه ها است که با برادرم تماس تلفنی نداشته ایم. چون تلفن بند ۳۵۰قطع است و امکان تماس وجود ندارد. پس از دستگیری برادرم هم ماه ها نه تماس تلفنی داشته ایم نه موفق به دیدارش شدیم.ولی پس از چند ماه توانستیم ملاقات کابینی داشته باشیم. در مرداد ماه هم حدود دو ماه ملاقاتهایمان قطع شد اما دوباره اجازه ملاقات پیدا کردیم. آخرین ملاقات ما دیروز بود که برادرم را بعد از سه هفته اعتصاب غذا رنجور و ضعیف دیدیم.

آقای عرشی می خواهم بدانم علت دو دوره اعتصاب غذای برادرتان در این مدت چه بوده است؟

در مردادماه به دلیل برخوردهای بد زندانبانان و وضعیت بهداشتی بند ۳۵۰ و همینطور وضعیت نا مناسب ملاقاتها و مرخصی ها دست به اعتصاب غذا زد. در دوره دوم هم همان برخورد بد زندانبانها و ضرب وشتم او در زندان و اینکه با وجود وضعیت بد جسمی اش اور ا به بیمارستان نبرده اند.

برادر شما دقیقا چه زمانی بازداشت شد و دلیل بازداشت اش چه بود؟

نحوه بازداشت و محکومیت برادر من بسیار دردناک است. مدتی از عاشورای هشتاد و هشت گذشته بود که متوجه شدیم ماموران امنیتی با مراجعه به محل کار برادرم در مورد او تحقیق کرده اند. برادر من در یک شرکت خصوصی کار می کرد. نهایتا روزی برادرم پس از مراجعه به محل کارش متوجه این موضوع شد که ماموان امنیتی یا پلیس امنیت مدیر شرکت را با بازداشت کرده و به همکاران برادرم گفته اند تا عرشی خودش را معرفی نکند مدیر شرکت را آزاد نمی کنیم.

با توجه به اینکه یکی دو روز مدیر شرکت در بازداشت پلیس امنیت ملی به سر برد و برادر من هم اصلا سابقه فعالیت سیاسی نداشت و می دانست خلافی از او سر نزده، نهایتا در تاریخ هفده اسفند ماه سال گذشته خودش را به دفتر پلیس امنیت ملی معرفی کرد. پس از چند روز بی خبری از او و مراجعه های مکرر به ما گفتند به اوین منتقل شده است و در اردیبهشت ماه در دادگاه انقلاب و به قضاوت قاضی صلواتی به جرم اقدام علیه امنیت ملی و با استناد به عکسی که از او در روز عاشورا گرفته اند به چهار سال زندان محکوم شد که این حکم بعد از تجدید نظر به یک سال کاهش پیدا کرد. غلامحسین در حال حاضر در حال گذرندان دوران محکومیت اش است. ولی در تمام این مدت همه ماجرا برای خانواده ما مثل یک کابوس بوده است. نمی دانم آیا یک عکس که او را فقط در حال راه رفتن در خیابان نشان می دهد و نه در حال تخریب یا هر چیز دیگر مستحق چنین حکمی است.

او پیش از این هیچ گونه فعالیتی نداشت؟

خیر. غلامحسین هیچگونه سابقه فعالیت سیاسی نداشته است و در دوران قبل و بعد از انتخابات هم هیچ فعالیتی نکرده است. اویک جوان سی و یک ساله است و مثل هر آدم دیگری در این کشور از صبح تا شب تلاش می کرد که یک لقمه نان در آورد. روز عاشورا هم طبق عادت هر ساله اش برای شرکت در مراسم حسینی راهی خیابان جیحون بوده و ظاهرا در طی مسیر توسط نیروهای امنیتی از او عکسی گرفته می شود عکس او و بقیه عکسها در روزنامه امین الجامعه به عنوان اغتشاشگر چاپ شد و بعد هم محل کارش را پیدا کردند و زندانی اش کردند. در زندان هم چنان شرایط نا مساعدی دارد که مجبور شده دو بار اعتصاب غذا کند و این گونه بیمار شود.

آیا شما در ده ماه گذشته اقدام قانونی جهت بهتر کردن وضعیت برادرتان انجام داده اید؟

پارسال پس از بازداشت غلامحسین و وقتی پی بردیم یک مساله معمولی یعنی حضور در مراسم عاشورا کار غلامحسین را به اوین و دادگاه انقلاب کشانده است برایش وکیل گرفتیم. در جریان چند جلسه دادگاه وکیل به دفاع از غلامحسین پرداخت و برای قبل از تجدید نظر هم لایحه دفاعیه ای تنظیم کرد. متاسفانه پس از صدور حکم وکیل همکاری های لازم را با ما نداشت و حتی تلفنهای ما به دفتر وکالتش هم بی پاسخ می ماند. خودمان هم چند بار برای آقای دولت آبادی دادستان تهران نامه نوشتیم و به دفترش مراجعه کردیم اما از هیچ یک پاسخی نگرفتیم. غلامحسین از اسفند سال گذشته تا کنون نه از مرخصی استفاده کرده، نه حتی توانسته با پدر و مادرم ملاقات حضوری داشته باشد و تمام ملاقاتهایش هم کابینی بوده است. حتی پدرو مادرم شانس تماس تلفنی با او را ندارند چون تلفنهای بند ۳۵۰ اوین ماه هاست که قطع شده است.

و صحبت پایانی تان آقای عرشی؟

من امیدوارم برادرم صحیح و سالم به جمع خانواده بپیوندد. او انسان بی آزار و سر به راهی است. علت اینکه خیلی راحت و با پای خودش به پلیس امنیت مراجعه کرد این بود که می دانست بی گناه است و هیچ عمل خلافی از او سرنزده است. ما وقتی فهمیدیم صرفا به خاطر عبور از یک خیابان و عکسی که از او گرفته شده، بازداشت شده است و سر از اوین در آورده بسیار شوکه شدیم. نمی دانم آیا واقعا شرکت در مراسم امام حسین جرم است و یک انسان بی گناه باید سرنوشتش اینطور تغییر کند؟ و سلامتش به خطر بیفتد. تحمل زجری که غلامحسین در زندان می کشد برای من و دیگر خواهر و برادرانم بسیار سخت است. ولی پدر و مادرم در این ده ماه بسیار تکیده و پیر شده اند و لحظه ای از فکر غلامحسین خارج نمی شوند. و اینکه آرزوی آزادی همه زندانیان سیاسی از جمله غلامحسین را دارم.