نامه دختر سردار مقدم به پدرش: ایمان دارم راهی که انتخاب کردی، درست است

چکیده :راضیه عزلتی مقدم، فرزند سردار مقدم رئیس کمیته ایثارگران ستاد انتخاباتی مهندس موسوی که بیش از یک ماه است در بازداشت موقت به سر می‌برد، در نامه ای خطاب به پدر در بند خود نوشت: این روزها غربت و تنهایی حقیقت را با تمام وجودم حس می کنم. این روزهای سرد که تو در کنار ما نیستی و ما در غم دوری و بی خبری از تو ، خدایی را می خوانیم که می دانیم جای حق نشسته و آه مظلوم عرش پرشکوه اش را می لرزاند . تو را به او می سپاریم که پیامبر فرمود “به هر که خیری رسد از جانب خدا می رسد و تنها اوست که از وقوع شر جلوگیری می کند ، هر که از شری در امان می ماند خدا در امانش نگه می...

راضیه عزلتی مقدم، فرزند سردار مقدم رئیس کمیته ایثارگران ستاد انتخاباتی مهندس موسوی که بیش از یک ماه است در بازداشت موقت به سر می‌برد، نامه ای خطاب به پدر در بند خود نوشت.

سردار محمد عزلتی مقدم از سرداران دفاع مقدس است که در انتخابات ریاست جمهوری ۸۸ رئیس کمیته ایثارگران ستاد انتخاباتی مهندس موسوی بود. وی روز سه شنبه ۱۸ آبانماه گذشته هنگامی که از دیدار با مهندس میر حسین موسوی برمی گشت در خیابان توسط نیروهای لباس شخصی ربوده شد و تاکنون از محل نگهداری وی و نهاد بازداشت کننده اطلاعی در دست نیست.

به گزارش تحول سبز، در بخشی از نامه راضیه مقدم به پدرش آمده است: جوانی ات را در راهی گذاشتی که ایمان دارم درست است، در جبهه ای ایستادی که مردان بی ادعایش مصداق آیه ” من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظروا و ما بدلوا تبدیلا ” (سوره احزاب آیه۲۳؛ از مومنین مردانی هستند که به آنچه با خدا عهد بستند صادقانه وفا کردند پس بعضی پیمان خود را به انجام رساندند و برخی شان در انتظارند و هرگز پیمان خود را تغییر ندادند) بودند .

متن کامل این نامه که در اختیار تحول سبز قرار گرفته است به شرح زیر میباشد:

بسمه تعالی

بابای خوبم

درچنین ایامی که کاروان حق به صحرای کربلا رسیده ندای “هل من ناصر ینصرنی”شنیده می شود . سپاه باطل در مقابل کاروان کوچک حق صف کشیده و مظلومیت حقیقت دل آسمان را به درد می آورد. یاران حق اندک اند اما دلهای لبریز از ایمانشان از پولاد سخت تر است . آماده اند تا در رکاب امام شان از جان بگذرند و عشق را با سرخی خون شان آبرو بخشند. ندای امام نه تنها در کربلا بلکه در کوچه پس کوچه های این دنیای خاکستری و بیرحم هم طنین انداز می شود.

گویی سالهاست می کوشد انسانیت را جانی دوباره بخشد:”ان لم یکن لکم دین فکونوا احراراً فی دنیاکم ” .

بابای عزیزتر از جانم

این روزها غربت و تنهایی حقیقت را با تمام وجودم حس می کنم. این روزهای سرد که تو در کنار ما نیستی و ما در غم دوری و بی خبری از تو ، خدایی را می خوانیم که می دانیم جای حق نشسته و آه مظلوم عرش پرشکوه اش را می لرزاند . تو را به او می سپاریم که پیامبر فرمود “به هر که خیری رسد از جانب خدا می رسد و تنها اوست که از وقوع شر جلوگیری می کند ، هر که از شری در امان می ماند خدا در امانش نگه می دارد”.

۳۳ روز است که تو در بندی و ما حتی نمی دانیم چه کسانی و به چه جرمی تو را اسیر کرده اند و دلتنگی گاهی طاقت صبوری را از من می گیرد و اشک هایم جاری می شود و فقط باورم به درستی راهی که در آن پا نهادیم ، به من توان پایداری و استقامت می دهد .

بابای مهربانم

تلخی این روزها به من یاد دادند که عاشورا هر روز تکرار می شود. ” کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا “. هر روز آدمها با سنگ عاشورا محک زده می شوند که چقدر فهمیدند پیام حسین (ع) چه بود . پیامی که نه بر سنگی حک شد و نه کاغذ و قلمی توانست آنچه را که در کربلا رخ داد ثبت کند. امام حسین (ع) پیام خودش را بر صفحه لرزان هوا نوشت و چون رنگ خون گرفت بر دلها نشست و هنوز با گذشت صدها سال صدای زنده و رسای حقیقت را می شنویم . ” انی لا اری الموت الا السعاده و الحیاه مع الظالمین الا برما ” . و آنجا که آدمی باید با ننگ زندگی کند ، در هوای مسموم ظلم و ستم نفس بکشد و زندگی برایش فقط نان خوردن و آب نوشیدن و خوابیدن باشد و خبری از اسلام و آزادی و انسانیت نباشد ، پیام حسین را می شنود که مرگ را هزاران بار بر این زندگی ترجیح داد .

بابای عزیزم

جوانی ات را در راهی گذاشتی که ایمان دارم درست است، در جبهه ای ایستادی که مردان بی ادعایش مصداق آیه ” من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظروا و ما بدلوا تبدیلا ” (سوره احزاب آیه۲۳؛ از مومنین مردانی هستند که به آنچه با خدا عهد بستند صادقانه وفا کردند پس بعضی پیمان خود را به انجام رساندند و برخی شان در انتظارند و هرگز پیمان خود را تغییر ندادند) بودند .

اما صد افسوس که کلام امام خمینی که نگذارید این انقلاب به دست نا اهلان و نامحرمان بیفتد به چنگال فراموشی سپرده شد و انقلابی که سند حقانیت اش خون جوانان این آب و خاک بود به دست نامحرمانی افتاد که نه جبهه را دیده اند و نه در هیاهوی انقلاب خبری از آنها بود.

دلواپسی های خمینی رنگ واقعیت گرفت که نگذارید پیشکسوتان دفاع مقدس در کوچه پس کوچه های زندگی به فراموشی سپرده شوند و من نگرانم که تو و یاران دیگر خمینی را نه در کوچه پس کوچه های زندگی بلکه در کنج تاریک زندان بخواهند به فراموشی بکشانند ، حال آنکه شما تنها خواسته اید راه پیشوای تان را پیش گیرید که هر سال محرم از نو طلوع می کند و فریاد بر می آورد ” هیهات من الذله ” .

راضیه عزلتی مقدم
۲۲ آذر ۱۳۸۹