«مهارلو» خشک شد، «نایبند» آلوده…

چکیده :بعد از شوره‌زار شدن بختگان و پریشان، همین مهارلو مانده ‌بود تا میزبان پرندگان باشد. آنهایی كه خانه‌های‌شان كه دریاچه‌ها باشد، یكی پس از دیگری زیرپای‌شان خشك می‌شود. البته چندوقتی بود كه دریاچه، دل فلامینگوها و دیگر پرندگان را زده بود؛ آخر مگر دریاچه‌ای كه فاضلاب كلان‌شهری مثل شیراز به آن می‌ریزد، دیگر جای پرنده می‌شود؟...

زیستگاه ها، جنگل ها و سایر بخش های طبیعت ایران به شکل واقعی به خطر افتاده اند و تلاش موثری نیز برای نجات آنها دیده نمی شود. مسئولان ارگان های مربوطه هم تنها به گفتن برخی کلیات بسنده کرده و برای تداوم نیافتن نابودی محیط زیست ایران ، تنها ابراز امیدواری می کنند.

به نوشته مجلات همشهری؛ هنوز چهار سال نیست که هیات وزیران، دریاچه مهارلو را به عنوان یکی از هفت منطقه نمونه گردشگری ایران معرفی کرده. قرار بود شهرداری شیراز هم اطراف آن را گل و گیاه بکارد تا مسافرانی که از جاده بندرعباس به شیراز می‌آیند، در کنار تماشای پرندگان مهمان از طبیعت اطراف دریاچه هم لذت ببرند.

اما نوبت به اینها نرسید و مهارلو، دریاچه‌ای به وسعت ۶۰۰ کیلومترمربع خشکید. بعد از شوره‌زار شدن بختگان و پریشان، همین مهارلو مانده ‌بود تا میزبان پرندگان باشد. آنهایی که خانه‌های‌شان که دریاچه‌ها باشد، یکی پس از دیگری زیرپای‌شان خشک می‌شود. البته چندوقتی بود که دریاچه، دل فلامینگوها و دیگر پرندگان را زده بود؛ آخر مگر دریاچه‌ای که فاضلاب کلان‌شهری مثل شیراز به آن می‌ریزد، دیگر جای پرنده می‌شود؟

بی‌مهری‌ها به مهارلو، یکی دوتا نبود. سایت‌های غیرمجاز برداشت نمک هم دست از سر دریاچه برنمی‌داشتند. دو کیلومتر آن‌طرف‌تر، فرودگاه، امان پرنده‌ها را بریده بود، علاوه ‌بر صدا شکارچیانی هم بودند که به لطف آمد و شد به فرودگاه جای آنها را خوب یاد گرفته بودند، شهرداری شیراز هم با زدن آب‌بند و فکر ساختن دریاچه‌ای مصنوعی، مانعی برای ورود آب به دریاچه مهارلو شده بود؛ آبی که با دو رود «سلطان آباد» و «خشک شیراز» دریاچه را سیراب می‌کردند.

همه اینها، دست به دست خشکسالی دوسال اخیر هم که بدهند، دیگر دریاچه‌ای نمی‌ماند. اگر فکری برای دل خشکیده مهارلو نشود، دیر نیست که دریاچه طراوت‌بخش دیروز، مردابی از فاضلاب فردا شود.

آلوده شدن پارک ملی نایبند با ۴۰ هزار لیتر روغن سوخته

دومین خبر ناراحت کننده هم دست کمی از اولی نداشت: ماجرای نفت و پارک‌های ملی انگار تمامی ندارد. هنوز پرونده استخراج نفت از دل پارک ملی کویر بسته نشده که در جنوب ایران مواد نفتی سه کیلومتر از جنگل‌های حرا در پارک ملی دریایی نایبند را آلوده کرده ‌است. از سه ماه قبل دو بارج (شناور حمل مواد نفتی) در ساحل پارک ملی نایبند به گل نشستند و ۴۰ هزار لیتر روغن سوخته از آنها به دریا نشت کرد. این حجم روغن سوخته، دهانه خور و جنگل حرای «بیدخون» را آلوده کرد و آلودگی با جزر و مد دریا روی شاخ و برگ درختان حرا و درختان مانگرو که فراوان‌ترین درختان در این جنگل‌ها هستند نشست کرد.

این روزها که فصل جوانه‌زنی نهال‌ها و گرده‌افشانی حراست، روغن‌هایی که بر شاخ و برگ درخت‌ها نشسته، تنفس و تکثیر این درختان را دچار مشکل کرده است. مسؤول واحد سلامت ایمنی و محیط‌زیست وزارت‌نفت به سبزپرس گفته این بارج‌ها چندماهی است در این منطقه به گل نشسته‌اند و نشت روغن یکی از بارج‌ها مهار شده، اما بارج دوم هنوز نشت دارد. این روغن‌های سوخته علاوه بر جنگل‌های حرا عرصه بزرگی از سواحل ماسه‌ای و گلی پارک ملی نایبند را هم آلوده کرده‌ که هنوز هم اقدام خاصی برای پاکسازی این منطقه انجام نشده است.