صدا و سیمای کدام اسلام؟

چکیده :بر فرض کسی از اصلاح طلبان بر اساس سلیقه شخصی در زندگی خود تصمیم خلافی گرفته باشد. اولا این چه ربطی به کل جریان به قول آقایان، مرده ی اصلاحات! داشته و دارد؟ اگر صدا و سیما پخش اینگونه اخبار! را نوعی اطلاع رسانی و خدمت به مردم می داند چرا در مورد خلافهای افراد منتسب به جناح و صحاب مورد علاقه ضرغامی و تابعین او! هم همین رویه را در پیش نمی گیرد؟...

غلامعلی رجایی

نمی دانم چه تعداد از خوانندگان این نوشته، برنامه شنبه بیست و سی شبکه دو را دیده اند که مجری برنامه با خوشحالی زایدالوصفی در ادامه سیاست های عزت الله ضرغامی – که در اینجا و آنجا در سخنرانیهای خود در خط عرفانهای از نوع شمشیری آن !! شعرهای معنوی می خواند! اما رسانه تحت امرش که شورایی از سه قوه! هم بر آن ساکت و سهل نظاره می کند! مثل آب خوردن خلاف شرع می کند و او و دیگرانی که این رسانه قبلا ملی! و حالا کاملا میلی! مسولیتی برعهده دارند عین خیالشان نیست – در خیال خود به ادامه مچ گیری از بعضی اصلاح طلبان می پرداخت.

این برنامه که غالبا انتقادها را برنمی تابد و از همین جهت ممکن است به دلیل این نوشته عنایتی هم به راقم این سطور بکند و او را بنوازد! با نشان دادن عکسی که اخیرا رمضانپور معاون فرهنگی دولت اصلاحات با خانم بدون حجابش در فیس بوک گذاشته است – که البته کار بسیار بدی است و من از تغییر روند زندگی وسلوک بعضی مثلا دولتمردان قبل که از قضا در دو طیف چپ و راست وجود دارند در شگفتم – سعی در معرکه گیری تازه ای علیه جریان اصلاحات نمود. من نه سخنگوی اصلاحاتم و نه مدافع کار غلط امثال رمضانپور، اما از دست اندر کاران اینگونه سناریوهای سخیف چند سوال دارم:

۱- اگر کسی، حتی اگر در زمانی مسئولی بوده است، در گوشه ای از عالم خلاف شرعی بکند مثلا، برهنه شود، حجابش را بردارد، مشروب بخورد و … آیا صدا و سیمایی که داعیه اسلامی بودن دارد، می تواند در جهت مقابله با کار اشتباه او، عمل خلاف شرعش را عمومی و رسانه ای کند؟ و در این صورت آیا این از مصادیق اشاعه فحشا نیست که قرآن کریم به صراحت در نهی آن سخن گفته است؟

چرا رسانه ای که وامدار و ثمره مبارزه امام است، امامی که هرگاه می شنید کسی به هر دلیل راه خود را از نهضت و انقلاب جدا کرده است با حسرت اشک می ریخت، اینگونه از زمین خوردن شهروندان این مملکت تنها به این دلیل و جرم! که با آنها در سیاست اختلاف سلیقه دارد، احساس شادمانی می کند؟

۲- آیا صداوسیمایی که متاسفانه مستمرا آبرو و وجاهت ملی خود را صرف سلیقه های سیاسی خاصی کرده و می کند و خواهد کرد! حق دارد جواب اشتباه فردی از جناح رقیب را که به قول او لندن نشین هم شده است! خود با اشتباهی دیگر، آن هم اینگونه با نادیده گرفتن احکام مسلم شرع بدهد؟

مگر کاربران فیس بوک چندهزار نفرند و بینندگان بیست وسی چند میلیون نفر؟ کار چه کسی زشت تر است؟ صدا وسیمای یک نظام که عنوان اسلامی دارد یا اشتباه یک فرد در گوشه ای از این دنیای پهناور که از کار او پیداست لابد برخلاف زندگی گذشته اش، کشف حجاب همسرش را کار زشتی نمی دان ! والا چه کسی حاضر به بردن آبروی خود با دست خود است؟

۳- آیا صدا وسیما منکر این برداشت معکوس است که با نشان دادن بی حجاب شدن همسر کسی که روزگاری نه چندان دور در این نظام مظلوم، دولتمردی بوده است که ار بیت المال حقوق می گرفته است! این برداشت معکوس به ذهن بسیاری متبادر خواهد شد که از کجا معلوم دولتمردهای فعلی هم که این همه داعیه دینداری و شریعتمداری! دارند، روزی و روزگاری کار خلاف رمضانپور و همسرش را تکرار نکنند؟ در این صورت گناه پدید آمدن این برداشت و تصور نادرست در ذهن مردم که به وجاهت نظام آسیبی جدی می رساند برعهده صدا وسیما نیست؟

۴- بر فرض کسی از اصلاح طلبان بر اساس سلیقه شخصی در زندگی خود تصمیم خلافی گرفته باشد. اولا این چه ربطی به کل جریان به قول آقایان، مرده ی اصلاحات! داشته و دارد؟ مگر سران جریان اصلاحات که اکثرا – اگر نگویم تماما – زنان و دخترانشان چادری اند، ترغیب کننده دیگران به بی حجابی بوده و هستند که صدا و سیما اینگونه با نشان دادن یک مورد، معرکه گیری می کند؟ کینه چقدر این روزها عرصه را بر دین تنگ کرده است!

۵- امکان انجام اعمال خلاف و اشتباه مخصوص افراد منتسب به یک جریان نیست. گاه خبر محکومیت حتی در حد اعدام بعضی روحانیون را در پشت درهای بسته دادگاههای ویژه روحانیت به دلیل اعمال خلاف شرع شنیده ایم. اخیرا خبر پناهنده شدن بعضی افراد که دیپلمات همین دولت کریمه! بوده اند یا درداخل مناصب نظامی مسئولیتی داشته اند به خارج را شنیده ایم که البته امری تقریبا طبیعی است و حتی در زمان حکومت حضرت امیرالمومنین(ع) هم سابقه داشته است.

دیگر از جریان رفتن عقیل به دربار معاویه بالاتر هم سراغ داریم؟ جالب اینکه حتی معاویه مکار که مترصد کمترین فرصتی بود تا از آن علیه علی بهره ببرد، برخلاف رویه دوستان صداوسیما وغیر صدا وسیما! پناهندگی عقیل را دستمایه شماتت و طعنه رقیب خود علی قرار نداد!

اگر صدا و سیما پخش اینگونه اخبار! را نوعی اطلاع رسانی و خدمت به مردم می داند همانگونه که در فیس بوک – که فضایی کمتر عمومی یا لا اقل تخصصی است که شاید عده بسیاری از مردم ما اصلا ندانند چیست – سرمی کشد تا عیب و ایرادی از رقیب ببیند تا شادمانه آن را دربوق کند، چرا در مورد خلافهای افراد منتسب به جناح و صحاب مورد علاقه ضرغامی و تابعین او! هم همین رویه را در پیش نمی گیرد؟ – که البته نباید بگیرد – نکند مرگ برای همسایه خوب است؟

شورای نظارت بر صدا وسیما چه می کند؟

۶ – سخن آخر من با کسانی امثال گنجی و رمضانپور و دیگرانی است که اختیار زندگی شان با خودشان است و به هر دلیل ناچار به کوچ به خارج شده اند. زندگی در خارج اگر بد و عیب و نقص است، که نیست، برای منسوبین و فرزندان مسئولین و دولتمردان قبل و حالا که بعضی دو یا سه فرزندشان در خارج زندگی و تحصیل یا سکونت دارند هم بد است! زمین خدا وسیع است و مهاجرت مثبت مورد سفارش شریعت.

هرچند تنگ نظری به نام دین را باید برای همیشه کنار گذاشت، اما در عین حال با تاسف به بعضی از این آقایان باید گفت از عقل و تدبیر و اخیرا میزان تشرع تان در زندگی شخصیتان سخت باید در شگفت بود.

چرا در دورانی که دوستان سابق شما به قدر کافی در داخل مشکل دارند و دربرابر تبلیغات یکسویه و بمباران رسانه ای که تقریبا همه روزه علیه شان انجام می شود از خود امکان هیچ دفاع و مقابله ای ندارند، شما که روزگاری خود را جزو آنان می دانستید یا می دانید و روزی روزگاری نه چندان دور، از سپاه و وزارت ارشاد و سایر مراکز وابسته به دولت اسلامی حقوق و مواجب می گرفتید و اکنون برای گذران زندگی خود به اختبار و یا از سر ناچاری همکار بی بی سی همیشه معاند با اسلام و ایرانی شده اید – همان رسانه ای که در اوج روزهای مبارزه مردم با شاه به گوش خود از رادیوی آن شنیدم در تحلیلهای مغرضانه اش در مخالفت با شعارهای امام و مردمی که در خیابانها شعار استقلال، آزادی، حکومت اسلامی سر می دادند به مدد رژیم وابسته به امربکای پهلوی می آمد و می گفت حکومت موهومی اسلامی خمینی! – اینقدر نمک به زخم های بیشمار منتقدان صادق حاکمیت که بر خلاف بسیاری از شما هنوز و ان‌شاءالله همیشه دل در گرو نظام دارند می پاشید؟ اگر از گذشته خود پشیمان شده اید و تاب تشرع و مقاومت ندارید برای خدا، آنان را با دردها و غصه ها و اشکها و محدودیتها و دستگیری ها و زندان رفتن هایشان تنها بگذارید. این حداقل کمکی است که می توانید با عدم بازی در میدان رقیب و سوژه دادن به او بکنید. البته اگر این دوستان اصلاح طلب یا منتقد، هنوز شما را از خود بدانند یا شما هنوز خود را از آنان می دانید!

منبع: وبلاگ نویسنده