طرف معاملهی اس۳۰۰ آمریکا بود، نه ایران
چکیده :طي سالهاي گذشته روسيه توانسته از رابطه با ايران براي حل چالشهاي خود با آمريكا استفاده كند و در زماني كه قطعنامه 1929 به تصويب رسيد روسيه براي نشان دادن همكاري بيشتر خود با آمريكا اعلام كرد از تحويل سامانه دفاع موشكي به ايران خودداري ميكند. در حالي كه به نظر ميرسد انعقاد اين قرارداد از قبل به منظور معامله با آمريكا و نه براي واگذاري اس- 300 به ايران بوده...
حسین علایی
سامانه دفاع موشکی اس- ۳۰۰ مجموعهای از سیستمهای راداری و پدافند هوایی موشکی است که قادر است با هواپیماهایی که در ارتفاع بلند پرواز میکنند و با موشکهایی که در سطوح مختلف پروازی میتوانند به سمت هدفی پرتاب شوند، درگیر شود.
این سامانه را روسها در مقابل هواپیماهای آمریکایی طراحی کردند و جزو سامانههای استراتژیک در دفاع هوایی محسوب میشوند. سیستمهای دفاعی دیگری هم مثل پدافند هوایی هاگ، انواع موشکهای سامبو و سایر سیستمهای پدافندی حتی مثل پدافند توپخانهای مثل سیستم اسکای درایو میتوانند یک حلقه مکملی باشند برای هدفهای ثابت و حساس. بنابراین برای کشورهایی که با احتمال درگیرشدن با یک دشمنی که از قدرت آتش بالا در حمله به تاسیسات هستهای برخوردار هست مواجه میشوند استفاده از سیستم دفاع موشکی میتواند مفید باشد.
این سیستم در اختیار روسیه بوده و کمتر در اختیار دیگر کشورها قرار میگرفته است. این یک سیستم پدافند هوایی است که قابلیت مناسبی برای درگیرشدن با حجم انبوهی از موشکهایی که ممکن است به سمت هدف ارسال شوند، چه بهصورت هوایی و چه از ناو را داراست.
این سیستم پدافند هوایی بسیار گرانقیمت است چراکه هم رادارهای جستوجو را داراست و هم مجموعه رادارهایی را در اختیار دارد که رادارهای هدف محسوب میشوند و خود موشکها نیز گرانقیمت هستند. به هر حال کشورهایی که احتمال میدهند یک ابرقدرت با آنها درگیر شود به چنین سامانهای نیاز پیدا میکنند. ایران نیز در چند سال گذشته به دنبال این سامانه دفاع هوایی بود تا بتواند از تاسیسات هستهای خود در برابر یک حمله احتمالی دفاع کند.
در دوران جنگ سرد این سامانه فقط در اختیار شوروی قرار داشت و این کشور در رقابت با آمریکا این سامانه را تولید کرده بود. به همین دلیل ایران در سال ۲۰۰۵ به انعقاد خرید این سامانه موشکی از روسیه اقدام کرد که روسیه پس از چندبار تاخیر درنهایت اعلام کرد این سامانه را در اختیار ایران قرار نمیدهد.
باید به این نکته توجه داشت که نگاه روسیه به ایران متفاوت از نگاه ایران به روسیه است. روسیه از یکسو به دنبال استفاده از برگ ایران برای حل مسائل خود با آمریکا بوده و از سوی دیگر به دنبال انعقاد قراردادهای مختلف در حوزه هستهای و نظامی با ایران. چراکه روسیه نمیخواسته ایران به طرف رابطه با آمریکا گام بردارد و به این دلیل که هر نوع رابطه ایران با آمریکا به ضرر روسیه تلقی میشود. از این رو هرگونه کاهش خصومتها بین ایران و آمریکا برخلاف سیاست روسیه محسوب میشود.
بنابراین به این دو دلیل روسیه تمایل داشت با ایران ارتباطاتی را برقرار کند که هم مطمئن شود ایران در حوزه دوری از آمریکا باقی میماند و هم اینکه از طرف دیگر ظرفیتی را برای خود ایجاد کند که از این ظرفیت برای حل چالشهای روسیه با آمریکا استفاده کند و ما میبینیم که ظرف سالهای گذشته چنین اتفاقی افتاده و روسیه توانسته برخی از مشکلات خود با آمریکا را حل کند. ازجمله روسیه در مورد گسترش ناتو به شرق توانست آمریکا را قانع کند که دست از این سیاست بردارد یا در مورد استقرار سپر موشکی در چک و لهستان هم روسیه موفق شد این برنامه را منتفی کند. همچنین در حوزه افغانستان روسیه توانست از مسیر تقابل به مسیر همکاری با آمریکا برسد.
بنابراین طی سالهای گذشته روسیه توانسته از رابطه با ایران برای حل چالشهای خود با آمریکا استفاده کند و در زمانی که قطعنامه ۱۹۲۹ به تصویب رسید روسیه برای نشان دادن همکاری بیشتر خود با آمریکا اعلام کرد از تحویل سامانه دفاع موشکی به ایران خودداری میکند. در حالی که به نظر میرسد انعقاد این قرارداد از قبل به منظور معامله با آمریکا و نه برای واگذاری اس- ۳۰۰ به ایران بوده است.
بنابراین در چند سال گذشته روسیه تصمیمهایى در راستاى منافعش با آمریکا اتخاذ کرده است. به نظر مىرسد در سالهاى گذشته تلاش شده است روسیه از برگ ایران امتیاز بزرگى براى حل مشکلاتش با آمریکا فراهم کند و تاکنون در مسائل نظامى و هستهاى از این موضوع براى گرفتن امتیاز از آمریکا بهره برده است.
پس از منتفی شدن این قرارداد، ایران اعلام کرده است به دنبال تولید این سامانه دفاع موشکی در داخل خواهد بود. ساخت جنگافزارهای نظامی از دو بعد حائز اهمیت است؛ یکی از بعد فنی و دیگری از بعد اقتصادی. بسیاری از کشورها ممکن است از لحاظ فنی امکان تولید جنگافزاری را داشته باشند، ولی چون برای نیاز داخلی تعداد محدودی از یک جنگافزار مورد استفاده قرار میگیرد بنابراین از نظر اقتصادی به صرفه نیست که هر کشوری هر نوع جنگافزاری را تولید کند، مگر اینکه بازاری برای صادرات آن داشته باشد. پس تولید جنگافزارها ممکن است به لحاظ اقتصادی بهصرفه نباشد ولی این امر به این معنی نیست که قابلیت فنی آن در آن کشور وجود نداشته باشد یا امکان برنامهریزی برای به وجود آوردن آن قابلیت فنی وجود نداشته باشد. به هر حال ساخت چنین جنگافزارهایی از این دو بعد قابل بررسی است.
بنابراین در شرایطی که جنگافزاری در سیستم نظامی کشوری اهمیت خاصی برای آن کشور داشته باشد به تولید این جنگافزارها اقدام میکند و مساله اقتصادی چندان اهمیت پیدا نمیکند. با این حال عموما کشورها به دلیل بحث اقتصادی ترجیح میدهند که به خریداری تجهیزات نظامی مورد نیاز خود اقدام کنند.
اینکه در مجموعه سیاستهای دفاعی و نظامی ایران، ساخت این سامانه دفاعی چه جایگاهی دارد و اینکه آیا تولید آن ضرورت دارد یا خیر بستگی به ارزیابی نیاز ایران به این سامانه از سوی مسوولان دارد که آیا برای ایران بهصرفه است که دست به تولید این جنگافزار بزند یا خیر؟
منبع: فرهیختگان
هر فرد و یا دولت باید عبرت بگیرد دوست ملت و وفادار بگشورش باشد گشور را باید صنعتی کرد نه خرافات دروغ و نیرنگ ودلال بازی
به نظر من تحلیل این نویسنده خیلی درست نیست چون آمریکا هرگز با ایران معامله هسته ای نمی کرد ولی در این قسمت که روسیه فقط به فکر گرفتن امتیازها ی بیشتر از آمریکا است شکی نیست و آمریکا نیز مجبور به دادن این امتیازها شد مانند واگذاری اوکراین حال روسیه همین نوع از بازی را با ونزوئلا دنبال می کند.به نظر من ایران توانایی لازم برای تولید این سامانه را ندارد چون هزینه بسیاری را تحمیل خواهد کرد و در شرایط فعلی این یعنی فشار بیشتر بر مردم.مقامات ایرانی بایستی در نظر بگیرند که سقف تحمل فشار بر مردم زمانی که شکسته شود مانند سیلی خروشان ویرانگر خواهد بود که در تمامی تاریخ همواره به علت عدم درک این رفتار آستانه تحمل باعث در هم شکسته شدن حکومت های خود رای شده چون فضای امنیتی یک فضای کاذب است و تنها تا سطحی از آستانه تحمل عمل می کند و در صورت افزایش بار بیشتر از آن ویرانی که متحمل خواهد شد غیر قابل تصور خواهد بود.امیدوارم که دست اندرکاران خوب به این موضوع توجه کرده باشند چون نیت من کاملاً خیر خواهانه است و فقط خواستم گوشزد کنم که فضای امنیتی یک فضای کاذب و گول زننده است که همواره سیاست مداران را در دام خود فرو برده است.به نظر من هزینه ها را بیشتر از این نکینم چون ایالات متحده یک ابر قدرت است و دست وپنیجه نرم کردن با یک ابر قدرت ابزار خود را می طلبد که ایران فاقد آن است.به نظر من واقع گرایانه با مساله برخورد کنید چون ویرانی ایران به نفع هیچ یک از ما نیست.
همه حکومت هائی که دیکتاتور هستند برای حفظ خود دست به انجام معاملات نظامی میزنند انهم ساده لوحانه وبا حرس و ولع از تاریخ هم درس نمیگیرند که هیچ دیکتاتوری اعم از نظامی و مذهبی نمی توانند خود را در مقابل اراده مردم حفظ کند انچه حکوکت را پایدار میکند پشتیبانی مردم است که اگر مردم در صحنه بطور فعال و مشارکتی حضور داشته باشند حاکمان در حاشیه امن هستند برای کشورهای بیگانه بویژه روسیه بسیار هم خوب است که هم از توبره بخورد و هم از اخور پول مردم مستضعف و بعضا فلاکت زده که اغلی در شبانه روز به اب و اتش میزنند تا شکم فرزندان خودشون رو سیر کنند پس از ماهها بازی شوروی بدون هیچ دیر کردی برگشت داده شود تازه اگه برگشتی در کار باشه