محتشمی پور: آیا امروز تدبیر در دروغ گویی فاحش، هتاکی مستمر و برباد دادن همه ارزش ها است؟

چکیده :پرسش اصلی این بود که آیا امروز تدبیر در دروغ گویی فاحش و هتاکی مستمر و برباد دادن همه ارزش هاست و آیا مسئولیت این تدبیر بی خردانه را همه بزرگان مشترکا به عهده گرفته اند که یکی به نمایندگی از یک حکومت اسلامی این بار نه در رسانه میلی و تک صدایی بلکه در رسانه های خارجی و جلوی چشم جهانیانی که تا چندی پیش ما را با ایده گفتگوی تمدن ها می شناختند و باور کرده بودند، لب به دروغ بگشاید و از نداشتن زندانی سیاسی در کشور و آزادی مخالفان و رقبایش سخن بگوید درست در همان زمانی که رقبای انتخاباتی دچار حصر خانگی شده اند و ملاقات کنندگان با آنان دچار آسیب و مشکل و هتک می شوند و درست همان زمان که فعالان سیاسی با احکام فله ای براساس کیفرخواست های جمعی و سرشار از موارد غیرحقوقی در دادگاه های فرمایشی در بند هستند و از حداقل حقوق خود صرفا به دلیل انتقاد و اعتراض محروم مانده اند؟...

فخرالسادات محتشمی پور در نوشته ایی ضمن اشاره به ظلم هایی که در این یک سال بر خانواده زندانیان سیاسی رفته است از اقدامات آنان برای  تظلم خواهی نیز نوشت و تاکید کرد که خانواده زندانیان سیاسی هیچگاه اسیر رعب و تهدید نیروهای امنیتی که می خواستند صدای آنان را خاموش کنند تا صدای اسرای دربندشان را به گوش مردم نرسانند نشدند. او یکی از این اقدامات را دیدار با آیت الله هاشمی رفسنجانی رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام ذکر کرد و در این باره نوشت: ”  سی ام شهریور امسال در چند قدمی مقر قاضی القضات کشور اسلامی مان خانواده های بی پناه زندانیان سیاسی اعتصابی و تبعیدی و قرنطینه ای به مجمع تشخیص مصلحت نظام پناه جسته بودند تا صدایشان را که صدای مظلومیت عزیزان دربندشان بود نه تنها به گوش رئیس مجمع و خبرگان بلکه از آن طریق به همه ایران برسانند؛ صدایی که بیرون آمدنش این روزها جرم است.”

متن این یادداشت که نسخه ای از آن نیز در اختیار کلمه قرار گرفته به شرح زیر است:

موضوع تظلم خواهی خانواده زندانیان سیاسی چیز جدیدی نیست و مسبوق به سابقه بوده است. از همان دوران رژیم سابق که بازداشت و آزار و اذیت مخالفان سیاسی مطرح بود، خانواده ها هم برای رهایی عزیزانشان هر راهی که به نظرشان می رسید، طی می کردند و سراغ هرکسی که فکر می کردند می تواند در این زمینه کمکی بکند، می رفتند. بعد از کودتای انتخاباتی نیز خانواده های آزادگان دربند در هر راه حقوقی و انسانی که  برای رساندن فریاد مظلومیت خودشان و عزیزان دربندشان به نظرشان می رسید، قدم گذاشتند و البته این اقدامات در مواردی بی نتیجه هم نبود از ویژگی های کودتاگران آن است که با ایجاد فضای ارعاب و وحشت و سرکوب قدرت خود را گسترش و تعمیق می بخشند و یکی از روش ها هم بگیر و ببند و بند و حبس است که تا حدی در روزهای اول موفق شدند اما به تدریج در ادامه آن دچار مشکلات جدی شدند. یکی از این مشکلات عدم پیش بینی ظرفیت خانواده های سیاسی بود که فکر می کردند با توپ و تشر و تهدید و ارعاب ارتباط و هم بستگی آن ها را از بین می برند و هرچه دلشان خواست بر آنان فشار و تضییقات شدیده وارد می کنند. در حالی که این خانواده ها عمدتا از فرزندان انقلاب و از خانواده هایی با سابقه زندانی سیاسی در رژیم طاغوت بودند که طعم سلطه جباران را چشیده و راه مقابله با آن را نیز آموخته بودند. باری از مواردی که خانواده ها از آن برحذر داشته می شدند یکی همین ارتباط با یکدیگر و به خصوص ارتباط با خانواده های فعالان سیاسی و نیز دیدارها و ملاقات ها و تظلم خواهی ها و به زبان دیگر افشاگری ها و روشنگری ها بود تا کودتاگران بتوانند در اختفا هر کار غیرقانونی و کثیفی که برای رسیدن به هدفشان قابل توجیه بود را بی دغدغه و ملال خاطر انجام دهند. از ضرب و شتم و توهین و هتک و شکنجه و آزار و بازجویی های سخت و بی تاب کننده و انفرادی های طولانی و تفهیم اتهام های بی اساس و نهایتا گرفتن اقرار و اعترافات کذب علیه دیگران  برای تکمیل سناریوی مخملی آقایان کودتاچی تا ادامه و استمرار پرونده سازی ها و تکمیل قصه پردازی های مضحکشان.

بعد از سپری شدن یک سال و چند ماه و طولانی شدن حبس بی گناهان دربند، خانواده ها تصمیم گرفتند دور جدید  ملاقات ها و گفتگوها را با مسئولین و شخصیت های دلسوز و متدینی که درد جامعه و درد مردم را درک می کنند، آغاز کنند تا مبادا خدای ناکرده مرور زمان موجب  نسیان شود و مشکلات زندانیان سیاسی و خانواده هایشان به محاق فراموشی سپرده شود و واکنش های کودتاچیان و ارگان کودتا به این تصمیم اهمیت کار را برای آنان(خانواده ها)  آشکار کرد. دیدار با آیت الله هاشمی رفسنجانی را گروه های مختلف خانواده ها از روزنامه نگاران و دانشجویان و اساتید و زنان دربند تا فعالان سیاسی و شاکیان از کودتاگران نظامی دنبال می کردند که بالاخره پس از ماه مبارک رمضان و پس از برگزاری مجلس خبرگان این فرصت دست داد و تعدادی از خانواده ها به نمایندگی از دیگران موفق به دیدار و گفتگو با ایشان شدند.

روز سه شنبه  سی ام شهریور ماه امسال در آستانه بازگشایی مدارس و دانشگاه ها خانواده های دانشجویان ستاره دار و محروم از تحصیل که جرمشان اندیشه آزاد و زبان منتقد و توجه به مسائل سیاسی روز بود،براساس تأکیدات امام که دانشجو باید سیاسی باشد، حق تحصیل فرزندان را فراموش کرده  در هراس از مخاطره سلامت روح و جان آنان از رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام می پرسیدند کدامین مصلحت موجب زندانی شدن دانشجویان خردمند و اندیشه ورز این سرزمین، دربند گران شده است و کدامین جرم سخت ترین محکومیت را برای آیشان به ارمغان آورده است و کدامین قانون تن نحیف دخترکان عدالت خواه و آزادی طلب را مستحق ضربات تازیانه ستم کرده است و کدام قانونگزار حکم نوظهور حبس در تبعید را برای بهترین ها و اندیشمند ترین ها و نخبه ترین فرزندان ایران اندیشه کرده است؟ و مادرانی که رفته بودند تا ثبت نام مدارس فرزندانشان را در غیبت پدر در روزهای پایانی تابستان انجام دهند نماینده فرستاده بودند تا مبادا نام همسران مظلوم و آزاده شان از قلم پیگیری مسئولانه بیفتد. نمایندگان جوانی که با دل پرسوز روضه حبس ۱۵ماهه پدرجانباز خود را  بدون مرخصی حتی برای درمان می خواندند و بی تاب می شدند و مستمعان را نیز بی تاب می کردند.

روز سه شنبه  سی ام شهریورماه و در آستانه هفته دفاع مقدس خانواده های رزمندگان و ایثارگران نزد رئیس مجلس خبرگان رفتند تا پرسش کنند در کدام کشور و حکومتی پاداش مرزبانی از وطن در برابر دشمنان خارجی و پاسداری از نظام و انقلاب به جرم فعالیت در ستادهای قانونی یک نامزد تایید شده، حبس و شکنجه و آزار است؟ و آنگاه که همسر شهید مرثیه شهادت دیروز و شکنجه و آزار امروز را توأمان می خواند، تنها صدای خودش نبود که می لرزید بلکه تمام وجود ما را به لرزش انداخته بود و انگار روح شاهد شهیدش به او توان این گفتار زینبی را می داد.

سی ام شهریور امسال در چند قدمی مقر قاضی القضات کشور اسلامی مان خانواده های بی پناه زندانیان سیاسی اعتصابی و تبعیدی و قرنطینه ای به مجمع تشخیص مصلحت نظام پناه جسته بودند تا صدایشان را که صدای مظلومیت عزیزان دربندشان بود نه تنها به گوش رئیس مجمع و خبرگان بلکه از آن طریق به همه ایران برسانند. صدایی که بیرون آمدنش این روزها جرم است چرا که جرایم بزرگ و بعضا جنایت هایی را افشا می کند که برخی انجام آن جرم و جنایت را به مصلحت و افشایش را خلاف مصلحت نظام می دانند. ما در حضور رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام پرسش کردیم که آیا اگر تا دیروز پوشاندن حقیقت یا لااقل بخشی از آن مصلحت بوده امروز مصلحت نظام اسلامی ما دروغ است؟ دروغ هایی که آبروی ما و انقلاب و نظام و ایران را برده است.

سی ام شهریور امسال هم زمان با حضور آقای احمدی نژاد در مقر سازمان ملل متحد تعدادی از خانواده های زندانیان سیاسی از گوشه گوشه پایتخت خود را به منطقه پاستور رساندند، جایی که رؤسای قوم جمعند تا تدبیر اداره کشور کنند و پرسش اصلی شان این بود که آیا امروز تدبیر در دروغ گویی فاحش و هتاکی مستمر و برباد دادن همه ارزش هاست و آیا مسئولیت این تدبیر بی خردانه را همه بزرگان مشترکا به عهده گرفته اند که یکی به نمایندگی از یک حکومت اسلامی  این بار نه در رسانه میلی و تک صدایی بلکه در رسانه های خارجی و جلوی چشم جهانیانی که تا چندی پیش ما را با ایده گفتگوی تمدن ها می شناختند و باور کرده بودند،  لب به دروغ  بگشاید و از نداشتن زندانی سیاسی در کشور و آزادی مخالفان و رقبایش سخن بگوید درست در همان زمانی که  رقبای انتخاباتی دچار حصر خانگی شده اند و ملاقات کنندگان با آنان دچار آسیب و مشکل و هتک می شوند و درست همان زمان که فعالان سیاسی با احکام فله ای براساس کیفرخواست های جمعی و سرشار از موارد غیرحقوقی در دادگاه های فرمایشی در بند هستند و از حداقل حقوق خود صرفا به دلیل انتقاد و اعتراض محروم مانده اند؟

سی ام شهریور امسال دردمندانی از دیار شجاعان برای تظلم خواهی نزد مردی رفتند که خود و خانواده و نزدیکانش نوک پیکان حملات بی شرمانه عوامل کودتا قرار دارد و همه پیشنهادات و اقدامات مصلحت جویانه اش را در پوششی نامرغوب و نامطمئن به هواداران ناآگاه خود عرضه می کنند تا بتوانند در هر زمان ممکن او را تحت ضربات پیاپی ناجوانمردانه شان قرار دهند. وقت تنگ بود اما مصلت نظام اقتضاء می کرد که ایشان با حوصله به همه درددل ها و رنج گویه ها و مصیبت خوانی های خانواده ها گوش فرادهد. خانواده هایی که زندانیانشان اکثرا برای آقای هاشمی آشنا بودند و احساس هم دردی نه فقط به دلیل گذراندن عمری در زندان طاغوت بلکه برای علم به میزان خدمت و صداقت مردان و زنان دربند ستم بود که حالا به جای پاداش با مجازات، خودشان و خانواده های زجرکشیده شان را تقدیر کرده اند.

سی ام شهریور امسال در کتاب تاریخ کشورمان واقعه دیگری ثبت شد، واقعه پیام رسانی کاروان اسرای کودتای انتخاباتی که با خدایشان، خدای ستم دیدگان، میثاق بسته اند که نگذارند آیندگان از همه ظلم و جنایتی که در این مقطع از تاریخ بر یک ملت و بر فرزندان نیک اندیش و نیک کردار آن رفته است، بی خبر بمانند. همان گونه که اجازه نداده اند کودتاگران با تحریف واقعیت ها، کرده های خود را مصلحت و تدبیر بزرگان و عقلای قوم را خلاف آن جلوه دهند. خانواده های زندانیان سیاسی علیرغم فشارها و تهدیدهای خودشان و وکلای آزاده و غیرتمند عزیزانشان تصمیم گرفته اند که صدای مظلومیتشان را به طور مستمر به گوش همه برسانند و دروغ هایی که در روز روشن در برابر چشمان حیرت زده جهانیان به نام ایران و به نام اسلام گفته می شود، افشا کنند. خانواده های زندانیان سیاسی علی رغم تهدیدها و پرونده سازی ها و احضار توسط مقامات امنیتی و اقدامات شرم آوری چون ایجاد محدودیت شغلی و ناامنی های روانی، برای بازپس گیری بزرگترین سرمایه عمرشان که آزادی خود و عزیزانشان است دمی آرام نخواهند گرفت و حالا که دل خودشان و فرزندانشان از این همه بی عدالتی، که در پوشش تزویر عین عدالت تفسیر می شود، خون است، می خواهند همه آنان که به تعبیر هاشمی یکی از شاگردان و یاران  نزدیک امام، معنای زندان برای سیاسیون و معنای احکام جائرانه را می فهمند، با خواندن و شنیدن رنج نامه های آنان به خود آیند و کاری کنند که زندان های جمهوری اسلامی از زندانی سیاسی خالی شود تا آقایان به جای دروغ سرایی و ظلم های بیشتر به دلیل وحشت از افشای دروغ های آشکارشان تقوا پیشه کنند و عبارت النجاه فی الصدق را به جای زینت برگه های بازجویی، نصب العین خود قرار دهند.

وقتی که ما با آرامشی اندک از انجام بخشی از رسالتمان از محوطه دفتر آقای هاشمی خارج می شدیم،  گروه بعدی آماده دیدار می شدند. خانواده های شهیدان والامقام باکری و همت. این حسن تصادف را به فال نیک گرفتیم که راهی که می رویم ادامه راه شهدای ارجمندی است که جان فدای استقلال میهن کرده اند. و از خداوند مدد جستیم که توفیق شناخت مستمر راه آنان و گام گذاشتن در آن و پاسداری پیوسته از آرمان های والای شهدا را به ما عطا کند وچه زود خبر بی حرمتی های تازه به خاندان معظم این دو شهید جاوید در جریان ملاقات با رهبران جنبش سبز آقایان موسوی و کروبی،  بار دیگر کاممان را تلخ کرد.

اللهم اصلح کل فاسد من امورالمسلمین