بنای ما بر هدایت و وحدت است، نه بر نفرین و تفرقه

چکیده :اگر افرادی به بنده اهانت کرده‌اند، دنبال این نیستم که آنها را نفرین کنم یا پناه بر خدا از افتادن آنها در زحمات و سختی‌ها حالت تشفّی و دل‌خنکی داشته باشم! ما آنها را نصیحت می‌کنیم و هدایت آنها را از خدای تعالی خواستاریم و امیدواریم ان شاء الله متوجّه حق شده و اصلاح شوند نه اینکه بخواهیم خدا آنها را نابود کند یا در زحمت...

اگر اهانت یا بازداشت کردند، ما هدایت و اصلاح آنها را از خدا خواستاریم

حضرت آیت الله دستغیب، امروز همزمان با شروع درس خارج فقه در سال تحصیلی جدید که بیش صد نفر از روحانیون در آن شرکت داشتند، در سخنانی از طلاب و روحانیون خواست که در اعمال و رفتار خود فقط خدا را در نظر داشته باشند، امر به معروف را فراموش نکنند و از پیروی هواس نفس برحذر باشند. این مرجع تقلید همچنین با اشاره به ضرورت وحدت با محوریت قرآن و سنت، تاکید کرد: معنای «محوریت قرآن و سنت برای وحدت» این است که ما فقط خدا را بندگی کنیم و شخص دیگری صلاحیت برای عبادت و بندگی ندارد.

به گزارش کلمه به نقل از حدیث سرو، ایشان ضمن بیان اینکه “ما اسلام را دوست داریم؛ ما کشورمان که کشور قرآن و سنت است را دوست داریم؛ و تبعیّت از قانون اساسی را می‌خواهیم و نباید طوری شود که علما، فقها و مراجع تقلید آبرویشان برود و ذلیل بشوند یا اسیر شوند”، خاطرنشان کرد: بنده در پی خورد کردن و کوبیدن اشخاص هم – پناه بر خدا – نبوده و نیستم. اگر افرادی هم به بنده اهانت کرده‌اند، دنبال این نیستم که آنها را نفرین کنم یا پناه بر خدا از افتادن آنها در زحمات و سختی‌ها حالت تشفّی و دل‌خنکی داشته باشم!

آیت‌الله دستغیب همچنین با ابراز امیدواری نسبت به اینکه “جمهوری اسلامی بر همان محور قرآن و سنت بماند و بر محور قرآن و سنت حرکت کند”، هشدار داد: در ذهنتان این نباشد (و در ذهن دوستان ما نیست) که آرزو کنید تغییر و تحولّی – پناه بر خدا – در این جمهوری اسلامی به وسیله آمریکا یا سایر مستکبران صورت گیرد! این درست نیست… لذا همان طور که در داخل کشور موعظه و نصیحت می‌کنیم، در برابر تهدیدات خارج هم ایستاده‌ایم. این گونه نیست که بگوییم ما دیگر در گوشه‌ای نشسته‌ایم و از این وضع خسته شدیم و آمریکا یا کشور دیگری بیاید و تغییر ایجاد کند!

متن کامل سخنان ایشان را در ادامه می‌خوانید:

بسم الله الرحمن الرحیم

خدای تعالی در سوره آل عمران می فرماید: «یا أیها الذین آمنوا، اصبروا و صابروا و رابطوا و اتقوا الله لعلّکم تفلحون».

بنده و جنابعالی ان‌ شاء الله همیشه دنبال این مطلب بوده‌ایم و باید باشیم که کاملاً متوجه شویم خدای تعالی همه کاره ما است؛ و این معنی را متوجه شویم که چیزی در برابر خدای تعالی نداریم و ان ‌شاء الله روزی بیاید که بفهمیم در مقابل خدا ما هیچ از خودمان نداریم و خودمان هم چیزی نیستیم. اگر اعمال خوبی داریم باید ملتفت شویم که این اعمال نفعی برای خدای تعالی ندارد بلکه نفعش متوجه خودمان است؛ بفهمیم که اگر عمل بد و خلافی از کسی سر می‌زند و از خدا کنار می‌گیرد، این اعمال هم ضرری برای خدا ندارد؛ چرا که خدای تعالی غنی و بی‌نیاز است و ما هستیم که به او احتیاج داریم.

بنابر این اگر آنچه خدا فرموده است، انجام دهیم نفعش برای خودمان است و به این جهت، طلاب عزیز باید مراقب درس و تحقیقشان باشند. همان طور که اشخاص دیگر، بیشتر وقت خود را به شغل و کارشان می‌پردازند ما هم که عهد بسته‌ایم با امام زمان (عج) برای شاگردی و تبلیغ احکام اسلام، باید اوقاتمان را در علوم دینی قرار دهیم و آن را به بطالت نگذرانیم. اگر این گونه باشیم نفعش هم برای خودمان است هم برای دیگران مفید است. همان طور که پیش از ما بودند افرادی که این گونه بودند و هم برای خودشان نفع داشتند و هم برای دیگران نافع بودند. بنابراین ما ضمن اینکه به درسها اهمیت می‌دهیم، به عنوان شاگرد امام زمان (عج) باید مبلغ احکام اسلام باشیم و دیگران را هم به همین مسیر هدایت کنیم. البته وقتی بنده صحبت از «احکام اسلام» می‌کنم، این منحصر در طهارت و نجاست نیست؛ بلکه احکام اسلام دائره وسیعی دارد که امر به معروف و نهی از منکر هم بخشی از آن است. یعنی هر کس به نوبه خود وقتی خلاف شرع‌هایی می‌بیند باید نهی از منکر کند. هر فردی به اندازه خودش، اول از خانواده و دوستان شروع می‌شود تا برسد به اجتماع و غیره. هر چند این تکلیف شرایطی دارد (از جمله اثر داشتن و یا در بعضی موارد عدم ضرر به مال و آبرو و جان انسان) اما این طور نیست که فکر کنیم این فریضه مهم از ما ساقط می‌شود.

همه شما متوجه هستید که احکام اسلام مندرس نمی‌شود و باید تکلیف خود را انجام دهید چه عده کمی اطراف شما باشند یا عده زیادی. پیامبر اکرم (ص) با آن زحمات زیادی که در راه اسلام متحمل شدند مع ذلک تکلیفشان این بود که حق را ظاهر کنند خوب متقابلا یک عده زیادی تحمل این سخنان حضرت را نداشتند و مقابل ایشان می‌ایستادند. بنده و جنابعالی هم باید دنبال حق باشیم و اموری را که مطابق با قرآن و سنت است، تایید کنیم؛ و بعد از اینکه خودمان دنبال حق بودیم دیگران را هم باید متوجه حق کنیم. این یک امر حقی است و شما متوجه هستید که باید دنبال حق باشیم و نمی‌شود که حق را کنار گذاشت. باید طوری باشد که جانمان (بدون توجیه) برای حق باشد. یعنی وقتی به درونمان نگاه کنیم متوجه شویم واقعاً دنبال قدرت و ریاست نیستیم؛ بلکه فقط دنبال حق باشیم. حق یک امر ثابت است و تغییری ندارد. نباید هر روز انسان دنبال یک چیز باشد. بنده و جنابعالی از برکت امام زمان (عج) توجه داریم که به دنبال پول و ریاست نیستیم و این مسجد و حوزه برای ما وسیله کسب نمی‌باشد. ما بنا نداریم دنبال قدرت و ریاست باشیم. این حوزه و این مسجد ان‌شاءالله فقط وسیله‌ای است برای اینکه حق را به گوش مردم برسانیم. حال می‌خواهد کسی از ما تعریف کند یا نکند.

وقتی می‌گوییم: «حق»، درونمان را که نگاه می‌کنیم می‌بینیم حرف‌هایی که امروز می‌زنیم الحمد لله همان حرف‌هایی است که سال‌ها پیش می‌زدیم. حرف‌ها فرقی نکرده است. نگاه می‌کردم به تفسیر سوره حدید که سال‌ها پیش گفته شده است (دو دهه پیش) خدا را شکر، حرف‌هایی که آن موقع می‌زدیم، الآن هم همان حرف‌ها است. آن موقع می‌گفتیم همه کارهٔ ما فقط و فقط خدا است، مدیر و مدبّر ما، ضارّ و نافع ما فقط خدا است، الآن هم همین را می‌گوییم. نباید هم دو تا بشود چون «حق» ثابت است. آن موقع سخن از قرآن و سنت بوده است، امروز هم اصرارمان همان رعایت قرآن و سنت است. و سعی بنده همواره بر این بوده است که به عنوان خودیّت و هوای نفس سخنی نگویم؛ نه از خودمان به عنوان خودیّت تعریفی کنم (سعی کرده‌ام) و نه تا به حال به کسی اهانت کرده باشم.

در پی خورد کردن و کوبیدن اشخاص هم – پناه بر خدا – نبوده و نیستم. اگر افرادی هم به بنده اهانت کرده‌اند، دنبال این نیستم که آنها را نفرین کنم یا پناه بر خدا از افتادن آنها در زحمات و سختی‌ها حالت تشفّی و دل‌خنکی داشته باشم! برای اینکه این رویّه ائمه اطهار (ع) نمی‌باشد. یا مثلا عده ای به مسجد حمله کردند و آماده شدند مقداری از کتابها را به آتش بکشند که قرآن و آیات قرآن هم در لا به لای این کتب بوده است؛ خوب فرقی نمی‌کند که قرآن را در کشورهای دیگر به آتش بکشند یا در کشور خودمان. هر دو اهانت به قرآن کریم است و کسانیکه در اینجا در پی این اقدام بودند، با آنها در یک راستا هستند. اما ما آنها را نصیحت می‌کنیم و هدایت آنها را از خدای تعالی خواستاریم و امیدواریم انشاء الله متوجّه حق شده و اصلاح شوند نه اینکه بخواهیم خدا آنها را نابود کند یا در زحمت بیفتند.

طلبه‌های ما را هم که مورد بازداشت قرار دادند، درست است به آنها بی احترامی نکردند اما بالاخره زندان است و سختی های خود را دارد؛ اما الحمدلله این وسیله‌ای شد تا طلبه‌های ما توجّه بیشتری به خدای تعالی پیدا کنند. و برخی از آنها در این مدت بازداشت موفق به خواندن چند ختم قرآن شدند! و این یک نفع بزرگ برای آنها بود و ضرری هم نکردند. البته آنها به کسی ظلم نکردند بلکه از خود دفاع کردند؛ خوب راهی غیر از دفاع نداشتند و ممکن بود جانشان گرفته شود و راه فراری هم نداشتند. مانند چند نفری که می‌خواستند از مسجد بروند، که ضمن تعقیب، آنها را مورد ضرب و شتم قرار دادند و حتی به ماشین‌های آنها هم صدمه زدند. اما با این همه الحمدلله بنده نفرینی نکردم و بعید می‌دانم دوستان ما هم نفرین کرده باشند و فقط دعایشان این است که خدا آنها را هدایت کند. خوب بنای ما بر هدایت است نه بر نفرین و تفرقه. بنای ما بر وحدت است البته وحدت با محوریت قرآن و سنت.

معنای «محوریت قرآن و سنت برای وحدت» این است که ما فقط خدا را بندگی کنیم و شخص دیگری صلاحیت برای عبادت و بندگی ندارد. پیامبر(ص) و علی(ع) و ائمه اطهار (ع) هم معبود ما نیستند. هیچ وقت ما سجده کننده برای ائمه(ع) نیستیم؛ ما خاک پای ایشان هستیم اما معبود ما فقط خدای تعالی است. این حضرات، هادی ما به سوی خدای تعالی هستند نه اینکه آنها – نعوذ بالله – خدا باشند. تقلید هم معنایش عبودیّت نیست. تقلید از فقیه عادل باسواد هم در جهت پیروی از خدا است. چون شخصی که احکام خدا را نمی‌داند (به درجه اجتهاد نرسیده است) باید به عنوان حرف شنوی از خدا و پیامبر و ائمه، از فقیه عادل خداترس، در احکام فرعی تقلید کند. آن هم که خودش باسواد است که تقلید برای او حرام است.

در پایان همه شما دوستان عزیز را به این نکته تذکّر می‌دهم که متوجه خدایتعالی باشید و از هیچ کس غیر از خدای تعالی هراس نداشته باشید و از اینکه سر افرادی مصیبت بیاید و مبتلا شوند، هیچ وقت خوشحال نباشید. همچنین در ذهنتان این نباشد (و در ذهن دوستان ما نیست) که آرزو کنید تغییر و تحولّی – پناه بر خدا – در این جمهوری اسلامی به وسیله آمریکا یا سایر مستکبران صورت گیرد! این درست نیست، و خدا کند جمهوری اسلامی بر همان محور قرآن و سنت بماند و بر محور قرآن و سنت حرکت کند. به همان نحوه‌ای که بنا بود باشد. چکیده قرآن و سنت هم تا حدودی همین قانون اساسی است؛ هر چند ممکن است نقص‌هایی داشته باشد امّا اگر واقعا به قرآن و سنت (و همین قانون اساسی) عمل شود، ما همه خود مدافع اسلام هستیم و دفاع می‌کنیم از اینکه به کشورمان آسیبی نرسد.

لذا همان طور که در داخل کشور موعظه و نصیحت می‌کنیم، در برابر تهدیدات خارج هم ایستاده‌ایم. این گونه نیست که بگوییم ما دیگر در گوشه‌ای نشسته‌ایم و از این وضع خسته شدیم و آمریکا یا کشور دیگری بیاید و تغییر ایجاد کند! ما اسلام را دوست داریم؛ ما کشورمان که کشور قرآن و سنت است را دوست داریم؛ و تبعیت از قانون اساسی را می‌خواهیم و نباید طوری شود که علما، فقها و مراجع تقلید آبرویشان برود و ذلیل بشوند یا حصر شوند؛ نظر ما این است و ان ‌شاء الله امیدواریم که همه ما در همین راه حرکت کنیم.