انسان موحد دنبال این نیست که سلطنت و حکومت خود را حفظ کند

چکیده :امنیت علی (ع) در این بود که مردم را متوجه خدای‌تعالی کنند، اما در مقابل معاویه یک چنین رویه‌ای نداشت؛ لذا در هر کجا که می‌دید مردم از او تبعیت نمی‌کردند، عده‌ای را می فرستاد تا اغتشاش کنند و وضع را تغییر...

آیت الله دستغیب در سخنرانی روز نوزدهم ماه مبارک رمضان، گفت: انسان موحد، صداقت دارد و می‌خواهد مردم را با خدا آشنا کند، دنبال قدرت و حکومت بر مردم نیست، دنبال این نیست که سلطنت و حکومتش را حفظ کند و دوست ندارد مردم از او تعریف کنند.

به گزارش خبرنگار کلمه، این مرجع تقلید ساکن شیراز در مراسم احیای شب نوزدهم ماه مبارک رمضان که در مسجد قبا برگزار شد، در تبیین خصوصیات شخص موحد و جامعه توحیدی، با اشاره به اینکه شخص موحّد مانند حضرت ابراهیم (ع) تکیه‌اش به خدای‌تعالی است، اضافه کرد: در مقابل هم شخص ظالم تکیه‌اش به غیر خداست؛ همانطور که نمرود، فرعون، و سایر ظالمین اینطور بودند. فرعون بر اثر غروری که داشت، خود را ربّ اعلای مردم قلمداد می‌کرد. معاویه هم یک چنین وضعی داشت و می‌گفت: من کاری به دین مردم ندارم، فقط می‌خواهم بر مردم حکومت کنم.

آیت الله دستغیب خاطرنشان کرد: حضرت ابراهیم (ع) دنبال امنیت واقعی بود، برای مردم و اغتشاش را نمی پسندید؛ منظور حضرت ابراهیم از امنیت واقعی این نبود که هیچ کس نتواند حرف خود را بزند. بنده به یاد دارم که در زمان شاه، نخست‌وزیر آن وقت دستور داده بود که هیچ کس حق بوق زدن در خیابان را ندارد! ولی باطنا در جامعه وحشت بود و امنیتی واقعی وجود نداشت. اما حضرت ابراهیم اینطور نبود، اهل امنیت واقعی بود. اگر وارد بتخانه شد و بت‌ها را شکست، چون می‌فهمید که این امنیت واقعی نیست و نمرود این کار را کرده تا مردم را جیره‌خوار خودش کند. ولی نمرود اینطور نبود و دنبال امنیت ظاهری بود و آن امنیت ظاهری را هم بخاطر حفظ خودش می خواست، نه به خاطر مردم.

وی افزود: امنیت علی (ع) در این بود که مردم را متوجه خدای‌تعالی کنند، اما در مقابل معاویه یک چنین رویه‌ای نداشت؛ لذا در هر کجا که می‌دید مردم از او تبعیت نمی‌کردند، عده‌ای را می فرستاد تا اغتشاش کنند و وضع را تغییر دهند.

شخص موحّد اهل راستگویی و منطق است

آیت‌الهّ دستغیب همچنین گفت: شخص موحّد اهل صدق و راستگویی است و با دلیل و منطق حرف می‌زند. حضرت ابراهیم ع یک شخص صادقی بود و اهل دروغ و اینکه در صدد توجیه باشد، نبود. بر عکس، نمرود، یک شخصی بود اهل دروغ و با وجودی که این را می‌دانست، باز هم همین رویه را در پیش می‌گرفت. علی (ع) آنقدر راستگو بود که جزء صدّیقین شمرده می‌شد.

بر اساس متن کامل سخنان این مرجع تقلید که در سایت «حدیث سرو» شده، وی بیان دیگر خصوصیت انسان موحد، اضافه کرد: شخص موحّد با دلیل و منطق حرف می زند. حضرت ابراهیم (ع) اهل دلیل و منطق بود و نسبت به راهی که انتخاب کرده بود، با دلیل صحبت می‌کرد. در مقابل نمرود اینطور نبود. در محاجه‌ای که بین حضرت ابراهیم و نمرود صورت گرفت، وقتی که نمرود از حضرت ابراهیم راجع به خالق و پروردگارش سئوال کرد، حضرت در پاسخ گفت: پروردگار من کسی است که زنده می‌کند و می‌میراند. نمرود در جواب گفت: خوب من هم زنده می‌کنم و می‌میرانم، و این یکی از دروغهای نمرود بود. از این رو حضرت ابراهیم در استدلال دیگری گفت: پروردگار من کسی است که خورشید را از مشرق به طرف مغرب می‌آورد. تو اگر خدا هستی خورشید از از طرف مغرب به مشرق بیاور! نامه‌هایی که علی (ع) به معاویه می‌نوشت، به حساب دلیل و منطق بود و حضرت فسادهای معاویه را با دلیل می‌گفت.

شخص موحّد اهل حیله و مکر نیست

آیت‌الله دستغیب خاطرنشان کرد: حضرت ابراهیم (ع) اهل حیله و مکر نبود؛ اما در مقابل، نمرود و فرعون اینطور بودند. نمونه‌ای از مکر فرعون زمانی بود که موسی به همراه برادرش هارون مردم را دعودت به خداپرستی می‌کردند که فرعون برای جلوگیری از این امر با مکر و حیله و روباه‌صفتی اینطور در جامعه القاء کرده بود که موسی و برادرش می خواهند شما را از شهر و دیارتان بیرون کنند و خودشان ریاست کنند.

وی در ادامه گفت: معاویه از این دغل بازیها زیاد داشت که حضرت علی ع فرمود: این چیزی که در معاویه است، شیطنت است و اگر من بخواهم سیاست‌مداری کنم، خیلی بهتر از معاویه در این امر موفق هستم. اما حضرت دنبال رضای خدایتعالی بود و موقعی که بر حسب ظاهر به حکومت رسید و مردم با او بیعت کردند، اول چیزی که به حضرت گفتند این بود که یا علی! کاری به معاویه نداشته باش و پس از اینکه حکومت خود را تقویت کردی، شرّ او را از سر مردم کوتاه کن؛ که حضرت در پاسخ گفت: نه، من راضی نیستم که استاندار یک کشور اسلامی شخصی مثل معاویه باشد.

این مرجع تقلید تصریح کرد: سیاست یعنی سیاست علی (ع)؛ وقتی می‌گوییم سیاست ما عین دیانت ماست، بدین معنی است که باید ببینیم رضای خدا در انجام چه کاری است و قرآن و سنت چه می‌گوید.

شخص موحّد به دنبال قدرت و حکومت نیست

آیت‌الله دستغیب در ادامه اظهار داشت: شخص موحد دنبال خدایتعالی است و به او عشق می ورزد و حاضراست جان و مال و آبروی خود را در این راه بدهد. شخص موحد به دنبال قدرت و حکومت بر مردم نیست. شخص موحد عاشق این نیست که مردم تعریفش کنند. اما بر عکس، شخص غیر موحد همواره در پی حکومت بر مردم است و دوست دارد که مردم از او تعریف کنند و عاشق کسانی است که سلطنت و حکومتش را حفظ می‌کنند.

وی افزود: شخص موحد، عاشق این است که مردم را به خدایتعالی سوق دهد و آنها را با خالق خود آشنا کند. اما شخص غیر موحد کاری به این مسائل ندارد و فقط در پی این است که حکومت خود را حفظ کند، ولو اینکه مردم آن جامعه بی‌دین باشند. شخص موحد می‌خواهد مردم را از تبعیت شیطان ونفس اماره آزاد کند و آنها را به راه بندگی خدایتعالی سوق دهد، همانطور که حضرت علی (ع) اینطور بود. آن حضرت، مردم را با دلیل و عمل خود به فطرتشان سوق می داد؛ بدین معنی که با سیره‌ای که داشت، طرف مقابل را متوجه بدی خود می‌کرد و توجه به حق می‌داد. شخص موحد به وسیله نورانیتی که درونش دارد، راه رشد و گمراهی را نشان می‌دهد.

آیت الله دستغیب با اشاره به مجموعه خصوصیات شخص موحد و جامعه توحیدی فرمود: شخص موحّد به دنبال این نیست که بر مردم حکومت کند، بلکه به دنبال این است که مردم را با خالق خود آشنا و آنها را از غل و زنجیرهای شیطان و نفس اماره نجات دهد.

وی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به اینکه شخص موحّد به دنبال امنیت واقعی است، نه اغتشاش، اضافه کرد: امنیت واقعی علی (ع) این بود که مردم را متوجه خدایتعالی کنند. اما در مقابل معاویه یک همچین رویه ای نداشت؛ لذا در هر کجا که می دید مردم از او تبعیت نمی کردند، عده‌ای را می فرست تا اغتشاش کنند و وضع را تغییر دهند.