خاطره سبز/ فراموشی از اعدام تلخ تر است
چکیده :اگر از من بپرسید و بگوئید بزرگ ترین کمک به فردی که در بازداشت است چیست؟ می گویم بعد از تنها نگذاشتن خانواده اش، نگذارید فراموش شود. حتی از تلاش برای رهایی اش هم اولویت دارد. اصلا بنظرم اینها حداقل وظیفه ما در قبال دوستانی است که به نیابت از ماها در بند هستد: خانواده شان را تنها نگذاریم؛ نگذاریم فراموش...
کلمه-حمزه غالبی: مثل همیشه از پشت سر بازجویی می کرد. یک دفعه موبایلش زنگ خورد. بعد از چند جمله ای بلند گفت: نه بابا! هنوز سالم جلو من نشسته. بعد چند جمله ای رو رد و بدل کردند. تماسش که قطع شد، پرسید فلانی را می شناسی؛ گفتم بله؛ چندتا دیگه اسم هم آورد گفتم نمی شناسم. گفت اینها جایی داشتند صحبت می کردند و گفتند حمزه غالبی اعدام شده است. گفت دوستش می خواسته با او چک کند. نمی دانم قضیه چه بود؟ آیا این مکالمات واقعی بود یا یک نمایش دیگر برای ایجاد فشار روحی بیشتر، اما نکته مهم این بود که این حرف بر عکس بیشتر به من روحیه داد.
یکی از روشهای بازجو که فشار ایجاد می کرد تلقین این بود که همه چیز تمام شده است و همه تو را فراموش کرده اند. مردم پی زندگی شان، دوستانت هم دنبال کارشان هستند. حتی می گفتند خانواده ات هم دیر یا زود خسته خواهند شد. می روند. نمی دانم چه جوری توضیح بدهم احساس فراموش شدن چقدر سخت است، اصلا بگذارید بگویم خیلی تلخ است. یک چیزی آنطرف تر از سختی.
او گفت چند نفر در مورد اعدام تو صحبت کرده اند. نمی دانم انگیزه اش دقیق چه بود اما برای من نشان این بود که آنطور که آنها می گفتند هم فراموش نشده ام. با خودم گفتم حداقل چند نفر بخاطر خبر اعدام ناراحت بودند. فوری لبخندم را دزدیدم تا آقای بازجو متوجه نشود.
پی نوشت ۱: اگر از من بپرسید و بگوئید بزرگ ترین کمک به فردی که در بازداشت است چیست؟ می گویم بعد از تنها نگذاشتن خانواده اش، نگذارید فراموش شود. حتی از تلاش برای رهایی اش هم اولویت دارد. اصلا بنظرم اینها حداقل وظیفه ما در قبال دوستانی است که به نیابت از ماها در بند هستد: خانواده شان را تنها نگذاریم؛ نگذاریم فراموش شوند.
پی نوشت ۲: زنده نگه داشتن خاطره انسانی که به خاطر عقاید یا سیاست در بند است فقط ادای یک تکلیف اخلاقی فردی نیست. بلکه پیامد های جدی اجتماعی و سیاسی دارد. با زنده نگه داشتن خاطره مقاومت فرد در ذهن جمعی مان، کنش او معنی اجتماعی پیدا می کند. هر نماد، نشانه، جمله یا پیامی که این کار رو بکند می شود پای بیرون از زندان. بدین ترتیب مقاومت در مقابل سرکوب رو دو پای خودش می ایستد؛ هر چه یادگاری های او بیشتر،این پا بلند تر و صدای آن رساتر. اینجوری است که الان نوشتن از دوستان، گفتن و به هرنحوه زنده نگه داشتن یاد دوستان در بندمان یکی از راههای مقاومت است.
پی نوشت ۳: زنده نگاه داشتن خاطرات رنج ها در آگاهی جمعی مان موجب انباشت تجربه ای می شود که امکان حذف خطا ها را برای ما فراهم می کند. فراموش نکردن سختی و نگهداشتن آن در آگاهی و حتی یادآوری مداومش، زنگ خطری می شود که همیشه پیش گوشمان باشد تا بخاطر فراموشی مجبور به تکرار خطاهایمان نشویم.
آره درسته, همینطوره!
زنده نگهداشتن یاد زندانیان سیاسی به نظر من یک جور دفاع از حق است.
چرا؟
چون زندانی کردن انسانها به جرم ابراز عقیده ، تا جایی که من می دانم ، هیچ مجوز شرعی ندارد. یک رسم شرم آور حکومتهای طاغوتی است.
یک ناحق است. یک “منکر” است.
من کاری به عقیده آن زندانی ندارم. اما زندانی شدنش را ناحق و منکر می دانم و کمترین وظیفه ام در قبال این منکر آن است که خودم از آن منزجر باشم.
یکی از وظایف مؤمنان نهی از منکر است. به راستی اگر تنها از همین یک منکر در جامعه نهی می شد چقدر وضعمان با حالا فرق داشت.
آهنگها و سرودهای خرداد سال گذشته را دوباره روی اینترنت پخش کنیم تا به آن حال و هوا برگردیم.
ولی ما فکر نمیکنم زندانیان عزیزمون رو فراموش کنیم اونها به جای تک تک ما تو زندانن.دارن به جای ما باز جویی میشن ،کتک میخورن هر چند راست میگی ممکنه ما هم فراموشکار بشیم .خدایا نیار اون روز رو که ما عزیزانمون رو یادمون بره .
خدایا عزیزان دربند ما را از شر ظالمان و شیادان دروغگو در امان دار.
الهی آمین
امکان نداره زندانی ها فراموش بشن.خیلی ها هستن که اصلا سیاسی نیستن و اصلا حرفی نمی زنن ولی وقتی اسم زندانی ها میاد یواش می گن : وای ، من که همیشه دعا می کنم همشون ازاد شن.
روی زمینی که خدایی داره ، هیچ چیز چندش آور از خدایی کردن انسانها نیست ! چون هیچ چیزی بیشتر از این نقش حماقت انسانها را نشان نمیدهد … تواضع را از مرغی یاد بگیریم که وقتی قطره آبی را فرو می برد ، سر به آسمان برمی دارد و آدمی را به یاد کسی می اندازد که این آب را آفریده : سرنوشت دردناک ادیان ، این مکاتب خداپرستی همواره گرفتاری در شهوت انسان فانی به خدای گونه شدن بوده و هست !
سلام دوستان خواحشا رهبران جنبش خرید اجناس چینی را تحریم کنند (ممنوع کنند )
گفت آتش من همآنم آتشم… اندرآ تا تو ببینی تابشم—مردان حق زندانند یا کشته در میدانند-یاحسین
این حرکات برای این است که فکر می کنند با زندان و شکنجه و تهدید می توانند باورها و اعتقادات انسانها را عوض کنند.
(اما) :
کی به انداختن سنگ پیاپی در آب ماه را می شود از حافظه آب گرفت
در این راه, استوار , آگاه , صبور و در کنار هم تا آخرین نفس می ایستیم .
پایان شب سیه سپید است …
تمام اسامی باز داشتیان ، اعدامیان ، شکنجه شدگان موجود است و هرگز فراموش نخواهند شد . این جنبش دیگر امروز فراگیر شده است و ثابت کرد که بدون خشونت می توان به پیروزی که همان آگاه سازی مردم است دست یافت . پاینده آزادی برای هر انسانی در هر جای جهان
دوستان سبزم بیایید مثل اوایل شروع جنبش دوباره کالاهایی که از رسانه دولتی تبلغ میشه تحریم کنیم!
هزاران سلام بر اسیران سبز
انسانهای گمنامی ومظلومی که روز بروز در قلوب ملت ایران مشهورتر ومحبوتر میشوند.
فراموشی؟؟؟؟ هرگز!!!!
عالی بود آقای غالبی