حمله «لباس شخصیها» به یک تئاتر
چکیده :اجرای دوم نمایش «خنکای ختم خاطره» به کارگردانی نیما دهقان در سیزدهمین جشنواره ملی تئاتر مقاومت با قطع ناگهانی برق و برخورد نیروهای لباس شخصی متوقف...
به گزارش خبر، «خنکای ختم خاطره» به نویسندگی حمیدرضا آذرنگ نمایشی است که به نقد بیتوجهی مسئولان نسبت به وضعیت خانوادههای شهدا و بازماندگان جنگ در ایران میپردازد.
این نمایش به دعوت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان خوزستان و دبیرخانه جشنواره سیزدهم تئاتر ملی مقاومت به این جشنواره دعوت شده بود و در بخش غیر رقابتی به صحنه رفت.
به گفته یکی از عوامل نمایش، «خنکای ختم خاطره» پس از آنکه روز چهارشنبه اجرای پرتماشاگری را در شهرستان آبادان پشت سر گذاشت و مورد استقبال مردم قرار گرفت با واکنش مختلف از طرف مخالفان مواجه شد و افراد ناشناس با ارسال پیامهایی گروه را تهدید کردند که در صورت ادامه این اجرا با آنان برخورد میشود.
گروه نمایشی دومین اجرای خود را روز با تأخیر ساعت ۲۱:۳۰ شب به صحنه برد که در نیمه اجرا با خاموش شدن ناگهانی چراغهای سالن و حمله نیروهای ناشناس لباس شخصی اجرا متوقف شد و این مسئله اعتراض تماشاگران را به همراه داشت.
«خنکای ختم خاطره » به عنوان نمایش برگزیده بیست و هشتمین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر با حضور بازیگران حرفهای مهرماه گذشته همزمان با هفته دفاع مقدس در سالن شماره دو ایرانشهر اجرای عمومی شد.
این نمایش تولید انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس بنیاد روایت فتح است. «خنکای ختم خاطره» قرار بود چهار اجرای عمومی برای مردم آبادان و خرمشهر داشته باشد.
سیزدهمین جشنواره ملی تئاتر مقاومت – فتح خرمشهر به دبیری محمد جمال پور از ۲۹ اردیبهشت آغاز شده و تا دوم خرداد در آبادان و خرمشهر ادامه دارد.
چقدر این لباس شخصیها و ساواک مثل هم عمل میکنن. ساواک که رفت، یعنی مردم حسابشو یه سره کردن. آخر عاقبت اینا فکر میکنید چی بشه؟
جالب است که مردم در زمان قطع برق، چراغ قوه موبایلهای خود را برای روشن نگاه داشتن صحنه روشن کردند. البته این اقدام خیلی نمادین و غیر عملی بود ولی بهرحال ک فعالیت مثبتی بود دیگر.
@امیر:میدونی آخر عاقبت اینا چی میشه؟به قول استاد شجریان:
“هیچ کس جلوی این خشم رو نمیتونه بگیره.این ملت وقتی که خشمش برانگیخته میشه تاریخ نشون داده هیچ نیرویی نتونسته جلوش مقاومت کنه.۵ سال و ۱۰ سال و ۲۰ سال و ۱۵ سال و ایناهم چیزی در سن تاریخ نیست.لحظه است.آینده سهم مردم است”
من از وقتی این جمله استاد رو شنیدم خیلی امید گرفتم. چون عین حقیقته . همه میرن وآخر فقط مردم هستند که میمونند. حتی اگر از نظر ما (نه در مقایسه با سن تاریخ)خیلی زمان ببره و اون روز ما نباشیم که روی آزادی رو ببینیم.
لباس شخصی ها کارشان را در استانه خرداد مضاعف کردند
آدم یاد حمله صدام به کویت میوفته. شباهت این لباس شخصی ها به سربازهای صدام همین حماقتشون هست. یادم نمیره اون صحنه ای رو که سربازهای خونخوار صدام به دست آمریکایها در کویت بوسه میزدن تا نکشته نشن.
be amir, inaa ham miran, ama hazinash be mardom sakht miad. faghat omid daram bad az inaa ye gorohe badtar sare kar nayad ke dige aslan hagh nist. cheghad adam afsos mikhore ke 30 sal pish ahdafe enghelabe iran chia bod va alan chi shode!
این هم یک نشونه دیگه از تحمل بالای مسئولین و انتقاد پذیری بالا
بلاخرا وقتی آزادی در حد مطلقه از این اتفاقها می افته
بوی جوی طالبان آید همی!
طالبان ایران ……
بالاخره باید یه جوری ضعف خودشون رو نشون بدن دیگه
کم آوردن مگه شاخ و دم داره
چوبه ی دارم سبز کنید… خود با زبانم سرخش کنم*** گر بپرسی چیست گناهت گویمت… سبز بود زبانم این بود فرق من
آدم یاد شعبون بی مخ و دار و دستش می افته. خدایا تاریخ چقدر جالب بار ها تکرار می شود و کسی از آن درس عبرت نمی گیرد