تابش:زندانیان بی‌گناه را آزاد کنید و مجرمان واقعی را محاکمه کنید

چکیده :بپذیریم كه اداره و مدیریت كشور نیازمند استفاده از تمام توانمندیها است و باید از نخبگان، متخصصان، كار آفرینان و شایستگان جامعه استفاده كرد. اگر به آنها كاری در خور داده نمی‌شود لااقل خانه نشین و محدود و زندانی نشوند. اگر به آنها تریبونی داده نمی شود، لااقل جلوی قلم، زبان، نشریه و كتابشان گرفته...

کلمه:دبیرکل فراکسیون خط امام(ره)مجلس با تاکید بر اینکه کشور با بحران جدی اعتماد عمومی مواجه است، با اشاره به حرمت‌شکنی‌های صورت گرفته از شخصیت‌های انقلاب از هتک حرمت صورت گرفته به امام راحل انتقاد کرد و خواست که امام خمینی(ره) در این میان وجه‌المصالحه منازعات سیاسی قرار نگیرد.

به گزارش «پارلمان‌نیوز»، متن کامل نطق میان‌دستور محمدرضا تابش، نماینده اصلاح‌طلب مردم اردکان در مجلس شورای اسلامی بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

به عنوان نماینده مردم صبور و فهیم اردکان و عضوی از مجموعه نمایندگان یزد، ‌استانی که عصاره همه فضیلت‌ها و ظرفیت‌های تمدن ایرانی و اسلامی است، خود را متعهد می‌دانم پیوسته همه حقوق آنها به ویژه حق توسعه و پیشرفت آن سامان را پی بگیرم و همچنان زبان گویای مردم در سطوح منطقه‌ای و ملی باشم.

به عنوان یک شهروند ایرانی و عضوی کوچک از خانواده نمایندگان ملت، خود را موظف می‌دانم که در این وقت اندک در حدّ توان حق این ایام حساس را یادآور شوم:

۱. در آستانه ماه درس آموز محرّم هستیم. بهتر آنکه برای ورود به مدرسه حسینی هر آنچه را او گفت و به انجام رساند، مرور کنیم. عاشورا به تعبیر زیبای استاد محمدرضا حکیمی «خروش طنین افکن آزادگی است در زندگی، و قلب تپنده دادخواهان است در محکمه بشریت». آن درس حرّیت و آزادگی و عدالت طلبی را باز بخوانیم.

۲. ملت آگاه ما در این دوران به درستی دریافت که فریاد هَلْ مِنْ ناصرٍ حسینی، لبیک یا خمینی است. امام خمینی (ره) نماد و نشانه عزت و حکمت و آزادگی حسینی در این عهد است. این سرمایه بزرگ را پاس بداریم و آن را وجه المصالحه منازعات سیاسی قرار ندهیم. اهانت به او اهانت به فرهنگ و ملت و مذهب ماست، با هر انگیزه و از هر که باشد هم دور از عقل و انصاف است و هم مورد طعن و طرد هر جوان پیر این سرزمین. بر گفته و سیره و خاندان و دوستان و میراث او به آسانی چوب حراج زدن و برای از میدان به در کردن رقیبان از هر تریبون و فضا و وسیله و رسانه ملی خرج کردن نیز اهانتی بزرگتر و نابخشودنی تر است.

۳. علاوه بر این حرمت شکنی، این روزها مکان های مقدس، سرمایه ها، شخصیت‌های انقلاب و انسان‌های صاحب احترام نیز در معرض حرمت شکنی‌های تاسف برانگیز هستند. هتک حرمت از دانشگاه و حمله به دانشجویان در روز دانشجو و پس از آن به هر بهانه و با هر لباس و به هر صورتی که باشد، ضایعه‌ای جبران ناپذیر است که به اعتماد عمومی وارد می شود.

۴. اعتماد عمومی بزرگترین عامل بقاء کارآمدی هر نظام سیاسی است که بر پایه فضای آزاد سیاسی، حاکمیت قانون، رسانه های مستقل و منتقد و احزاب و نهادهای مدنی قدرتمند بنا می‌شود. باید بپذیریم که امروز متاسفانه کشور ما در این زمینه با یک بحران جدی روبروست و مهمترین سرمایه اجتماعی در کشور ما که اعتماد نخبگان و مردم به حکومت است، در سطوح مختلفی خدشه دار شده است.

۵. این بحران به هر نامی که باشد امروز روی همه ابعاد اداره کشور اثر گذاشته است بحران مزبور صرفاً سیاسی نیست. نمی توان از کنار آثار اقتصادی، اجتماعی، هنری، فرهنگی و حتی ورزشی آن به سادگی گذشت. وقوع این بحران در شرایطی است که جامعه ما به رغم برخورداری از منابع و ظرفیت های فراوان معنوی و مادی با مسائل و مشکلات اساسی ربروست. کشور با داشتن دومین ذخائر گازی و چهارمین منابع نفتی جهان، جمعیت جوان تحصیل کرده، موقعیت استثنایی تاریخی و جغرافیایی، اکنون با چالش های جدی چون فقر شدید و ورود سی درصد جمعیت کشور به زیر خط فقر مطلق (مطابق معیارهای جهانی)، شکاف روز افزون طبقاتی، افزایش جمعیت حاشیه نشینهای شهری تهدیدزای اجتماعی، افزایش میزان جرم و جنایت و طلاق، بالا رفتن مصرف مواد مخدر تا حد بالاترین مصرف کنندگان جهانی و کاهش سن اعتیاد تا حد ۲۱ سالگی، فرار مغزها، تشدید بحران های زیست محیطی به گونه ای که از نظر تولید گازهای گلخانه ای بین ۱۸۶ کشور جهان، ایران را صاحب رتبه سیزدهم کرده است، تنزل رتبه و موقعیت ورزشی ایران به نحوی که از رده ۲۲ المپیک به رده ۵۱ و در آسیا از رتبه ۲ به ۶ رسیده است، بحران در روابط بین المللی و از دست دادن موقعیت و فرصت های مناسب جهانی مواجه است.

در این وضعیت و شرایط نمی توان فضای سیاسی را بست و از آزادسازی اقتصادی صحبت کرد. نمی‌توان توسعه سیاسی را متوقف کرد و توسعه اجتماعی و فرهنگی را در دستور کار گذاشت. نمی توان آپارتاید و بی عدالتی سیاسی داشت و از رانت خواری اقتصادی گله کرد.

نمی توان با نسل جدیدی که محرکه توسعه کشور است و فرهنگ، ادبیات، زبان و خواسته‌های جدیدی دارد، در همان قالب و با همان روشهای قدیم سخن گفت. ایجاد اعتماد در آنها نیازمند تغییر در روش، زبان و حتی استراتژی حکومت است.

۶. بپذیریم که اداره و مدیریت کشور نیازمند استفاده از تمام توانمندیها است و باید از نخبگان، متخصصان، کار آفرینان و شایستگان جامعه استفاده کرد. اگر به آنها کاری در خور داده نمی‌شود لااقل خانه نشین و محدود و زندانی نشوند. اگر به آنها تریبونی داده نمی شود، لااقل جلوی قلم، زبان، نشریه و کتابشان گرفته نشود. در این جهت آزادی مطبوعات و احزاب و نهادهای مدنی، رفع محدودیت از دانشگاهیان و دانشجویان، آزاد شدن همه زندانیان بیگناه و رسیدگی به اتهامات کسانی که واقعاً جرمی مرتکب شده‌اند در دادگاه‌های صالحه، مستقل و بدون تاثیر از مراکز قدرت یک ضرورت است.

۷. آنچه امروز می تواند مبنا و شروعی برای حل بحران باشد، بازگشت به قانون و در رأس آن قانون اساسی است. امری که بارها مورد تاکید مقام معظم رهبری نیز قرار گرفته است. باید تمام اصول قانون اساسی را به یک چشم دید و بخشی از آن را که می تواند در قاطبه ملت به خصوص نسل جوان ایجاد اعتماد بیشتر کند، یعنی فصل سوم آن «حقوق ملت» را از سوی حکومت به طور عملی مورد توجه قرار داد. بازگشت به حق مردم، بازگرداندن اعتماد، امید و نشاط به جامعه است.