از کارناوال عصر عاشورا تا اهانت به تمثال مبارک امام خمینی(ره)

چکیده :هیچگاه ثابت نشد افرادی که در آن کارناوال بودند، طرفدار خاتمی هستند و البته به مرور زمان شواهدی که عکس آن را نشان می داد آشکار شد.البته همگان به یاد داریم که آن کارناوال عصر عاشورا تاثیری در حمایت مردم مسلمان ایران از خاتمی نداشت و دستمایه قرار دادن اعتقادات دیرین مردم نسبت به مقدسات و روز عاشورا نتوانست آنها را از هدف خود دور نگه دارد. حال با گذشت 12 سال و زمانی که باز هم خبری از اصلا ح طلبان در حاکمیت نیست، این داستان به گونه ای دیگر تکرار می شود و این بار اعتقادات مردم با اهانت به تمثال امام خمینی(ره) دستمایه اهداف سیاسی قرار می...

کلمه:حمیدرضا شکوهی در سرمقاله روزنامه مردمسالاری نوشته است: دیر زمانی نمی گذرد از روزهایی که ملت برای پیروزی سید محمد خاتمی در انتخابات دوم خرداد ۷۶ در تکاپو بود.

بهار ۷۶ که خاتمی به یکی از محبوب ترین چهره های سیاسی ایران تبدیل شده بود، جناح مخالف او از هر حربه ای استفاده می کرد تا او را از میدان به در کند. از ارائه نظر سنجی های جعلی تا اظهاراتی که بین مردم و خاتمی خط قرمزی می کشید تا مردم را از ایشان دور کند. اما وقتی این حربه ها اثر نکرد به سراغ اعتقادات مردم رفتند و کارناوال شادی را در عصر روز عاشورا به راه انداختند و آنها را طرفداران خاتمی معرفی کردند. آن زمان این موضوع بازتاب گسترده ای یافت و صداوسیما هم خبر آن را پوشش داد.

هیچگاه ثابت نشد افرادی که در آن کارناوال بودند، طرفدار خاتمی هستند و البته به مرور زمان شواهدی که عکس آن را نشان می داد آشکار شد.البته همگان به یاد داریم که آن کارناوال عصر عاشورا تاثیری در حمایت مردم مسلمان ایران از خاتمی نداشت و دستمایه قرار دادن اعتقادات دیرین مردم نسبت به مقدسات و روز عاشورا نتوانست آنها را از هدف خود دور نگه دارد. حال با گذشت ۱۲ سال و زمانی که باز هم خبری از اصلا ح طلبان در حاکمیت نیست، این داستان به گونه ای دیگر تکرار می شود و این بار اعتقادات مردم با اهانت به تمثال امام خمینی(ره) دستمایه اهداف سیاسی قرار می گیرد.

در این موضوع که اهانت به تصویر امام خمینی(ره) به هیچ وجه قابل قبول نیست تردیدی به خود راه نمی دهیم امابدون شک نمایش دادن تصاویر این اهانت که شاید به جز فیلمبردار صداوسیما کسی آن را ندیده، آیا همانند اصل ماجرانیست؟ تصاویر این اهانت از رسانه ای با میلیون ها مخاطب پخش می شود و اشاعه منکر- که خود بدتر از اصل منکر است- در سطح وسیعی بازتاب می یابد و همچون گذشته بسیاری از پرسش هابی پاسخ می ماند.همچون این پرسش که اگر چنین تصویری در اعتراض به این اتفاق در یکی از روزنامه ها چاپ می شد آیا آن روزنامه سرنوشتی غیر از توقیف و لغو امتیاز پیدا می کرد؟ اما صدا و سیما می تواند آن را پخش کند و در پاسخ به اعتراض موسسه تنظیم و نشر آثار امام (ره) اعلام کند که «بسیاری از شبکه های تلویزیونی بیگانه تصاویر و گزارش هایی در این خصوص پخش کرده اند» و احتمالا به این دلیل این تصاویر را پخش کرده است!

اما به راستی آیا هر اتفاقی که در رسانه های دنیا بازتاب می یابد هم در صدا و سیمای ما پخش می شود و اصلا آیا رسانه های کشورهای دیگر، الگوی صدا و سیما هستند؟ در جوابیه طولانی صدا و سیما، حتی یک سطر – به جز آنچه ذکر شد – در توجیه دلیل پخش این تصاویر ذکر نمی شود و در عوض، بیانیه ای سراسر سیاسی علیه موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) صادر می شود.

اما یک نکته را بحران سازان و ساختارشکنانی که حیات خود رادر تداوم بحران، آن هم بحران های خودساخته می بینند نباید فراموش کنند همان گونه که نمایش کارناوال عصر عاشورا سازندگان آن را به اهدافشان نرساند و برنامه چراغ، نتوانست مردم را در ماجرای قتل های زنجیره ای به اصلاح طلبان مشکوک کند، ماجرای اخیر هم نمی تواند سو»ظنی نسبت به دانشجویان که خود را حامی میرحسین موسوی نخست وزیر امام(ره) می دانند ایجاد کند; نخست وزیری که در اعتقادش به امام خمینی(ره) کوچکترین تردیدی نیست.

حال اگر برخی رسانه ها اصرار داشته باشند که این ماجرا را به حامیان نخست وزیر امام خمینی(ره) نسبت دهند- کما اینکه صداوسیما دیروز در بخش های مختلف خبری از جمله ساعت ۱۴ چنین کاری را انجام داد – باز هم ره به جایی نخواهند برد.