مجلسی که دیگر در راس امور نیست

چکیده :مجلسي كه نتواند در « روز مجلس » از روساي قبلي مجلس كه در نظام جمهوري اسلامي خدمت كرده اند براي حضور در مراسم اين روز دعوت كند چگونه مي تواند مدعي باشد كه در راس امور است ؟ مجلسي كه نتواند تصويب يك لايحه را به پايان برساند و مجبور شود تحت فشار دولت آنرا به بهانه هاي غيرقانوني معطل نگهدارد چگونه مي تواند مدعي باشد كه در راس امور است ؟ مجلسي كه اختيار اداره جلسات خود را نداشته باشد و رئيس دولت بتواند بدون وقت قبلي و در حين مذاكرات رسمي وارد صحن علني آن شود و برخلاف اراده رئيس مجلس به ايراد سخنراني بپردازد چگونه مي تواند مدعي باشد كه در راس امور است ؟ مجلسي كه نتواند گزارش جنايات كهريزك را بخواند چگونه مي تواند مدعي باشد كه در راس امور...

کلمه: روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله روز ۳ شنبه خود تحت عنوان «آیا مجلس در راس امور است» نوشت :

هر سال روز ۱۰ آذر به مناسبت سالروز شهادت آیت الله سید حسن مدرس با عنوان « روز مجلس » توسط خود نمایندگان مجلس شورای اسلامی گرامی داشته می شود. این نامگذاری به این دلیل صورت گرفته که شهید مدرس مظهر مقاومت مجلس در برابر استبداد داخلی و استعمار خارجی بود و به همین دلیل توسط رضاخان پهلوی تبعید شد و به دستور او در یک روز ماه مبارک رمضان و درحالی که روزه دار بود به شهادت رسید. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی امام خمینی از مدرس تجلیل کردند و خاطرات به یادماندنی و مهمی از مقاومت ها و مبارزات او در برابر استبداد داخلی و استعمار خارجی نقل نمودند و همین امر موجب شد نام و یاد مدرس که در دوران پهلوی تلاش می شد فراموش شود به ذهن ها و کتاب ها و رسانه ها برگردد و نمایندگان مجلس هم روز شهادت او را « روز مجلس » بنامند و به همین مناسبت از او تجلیل کنند.

اما به نظر می رسد هرچه بر عمر مجلس شورای اسلامی افزوده می شود از میزان پیروی عملی نمایندگان مجلس از سیره عملی مدرس کاسته می شود. مدرس هم در بخش فردی زندگی خود و هم در بخش اجتماعی ویژگی هائی داشت که همان ویژگی ها او را به یک عنصر ممتازو اسوه و الگو برای نمایندگان و مسئولان کشور تبدیل کردند. فقط اگر چنان ویژگی هائی در نمایندگان مجلس شورای اسلامی وجود داشته باشد می توانند به راه مدرس بروند و مثل مدرس به کشور خدمت کنند.

مدرس در زندگی فردی وام دار هیچکس نبود و به همین دلیل بر سر اصول با کسی سازش نمی کرد و اهل معامله نبود. او این امتیاز را از ساده زیستی خود داشت همان خصلتی که امام خمینی با نقل خاطرات زیادی مدرس را به خاطر برخورداری از آن ستودند و آنرا به نمایندگان مجلس شورای اسلامی ومسئولان نظام جمهوری اسلامی نیز بسیار توصیه کردند.

نماینده ای که از روز ورود به مجلس به فکر رای آوردن در دوره بعدی است و برای آنکه مبادا صلاحیتش را رد کنند و یا گروه های فشار موجب منزوی شدنش گردند و از ورود مجدد به مجلس محروم شود هرگز نمی تواند به وظیفه نمایندگی خود عمل کند. امروز کسانی را می شناسیم که بعد از اتمام دوره نمایندگیشان در مجلس شوفر تاکسی شده اند تا بتوانند زندگی روزمره خود را تامین کنند. افراد دیگری را سراغ داریم که چون در زمان حضور در مجلس شورای اسلامی حاضر نشدند طبق میل این و آن حرف بزنند و رای بدهند در دور بعدی از فهرست آنها حذف شدند و دستشان از کرسی نمایندگی مردم کوتاه شد. کسانی که نمیخواهند به چنین سرنوشتی مبتلا شوند چاره کار را در فروختن استقلال خود به این حزب و آن گروه و این مسئول و آن صاحب قدرت می بینند و هرگز نمی توانند حتی به میم کلمه مدرس برسند چه رسد به اینکه به راه و رسم مدرس شدن فکر کنند!

در زندگی اجتماعی مدرس تا زمانی که عضو مجلس بود به وظیفه ای که مجلس در برابر مردم و کشور دارد فکر می کرد. قانونگذاری و نظارت بر عملکرد مسئولان دو وظیفه مهم نمایندگان مردم در مجلس هستند. نمایندگان فقط وقتی می توانند به این دو وظیفه مهم عمل کنند که آئینه تمام نمای موکلین خود یعنی مردم باشند و از وکیل الدوله بودن پرهیز کنند. به همین دلیل است که قوای سه گانه از نظر قانون اساسی کاملا مستقل تعریف شده اند و نباید در کار همدیگر دخالت کنند. نظارت مجلس نیز به معنای دخالت نیست ولی این ویژگی را دارد که بازدارنده است و باعث می شود مسئولان در هر مقام و هر رده ای که باشند فقط طبق قانون اساسی و در چارچوب قوانینی که مجلس تصویب می کند عمل کنند. این روش درعین حال که رابطه سالم و کارساز مبتنی بر تعامل را میان مجلس و سایر قوا تنظیم می کند مانع تخطی مسئولان از وظایف قانونی تعیین شده می گردد و جلوی خطرهائی از قبیل استبداد پنهان کاری سازش با بیگانگان و باز شدن منافذ برای استعمارگران را می گیرد.

مدرس با حفظ پای بندی به قانون و پشت پا زدن به امیال نفسانی و منافع نامشروع حزبی و گروهی و جناحی به چنان قدرت روحی بالائی رسید که توانست رضاخان را علیرغم همه قلدری هایش تحقیر کند اولتیماتوم روس ها را خنثی نماید و مجلس را به اوج استقلال برساند. این همان تعبیری است که امام خمینی برای نشان دادن جایگاه مجلس به زبان آوردند و فرمودند « مجلس در راس همه امور است » . واقعا مدرس کاری کرده بود که مجلس در راس امور بود و برای از بین بردن همین ویژگی بود که رضاخان با مدرس جنگید و پس از آنکه از طریق تهدید و تطمیع نتوانست کاری از پیش ببرد او را تبعید کرد و سپس به شهادت رساند و در فقدان او مجلس را تحت سلطه خود در آورد و یک مشت وکیل الدوله را به نام نمایندگان مردم بر مجلس تحمیل نمود.

خدمت بزرگی که انقلاب و نظام جمهوری اسلامی به ملت ایران کرد اینست که هویت مجلس را به آن باز گرداند و امام خمینی با عبارت « مجلس در راس همه امور است » بر استقلال مجلس تاکید کردند و نمایندگان را متوجه این واقعیت ساختند که در تصمیم گیری ها باید آزاد عمل کنند و زیربار هیچکس نروند. بزرگداشت شهید مدرس به اینست که نمایندگان مجلس در عمل به او اقتدا کنند و آزادی خود و استقلال مجلس را حفط نمایند. اینکه هر ساله در سالروز شهادت مدرس مراسمی در مجلس برپا شود و عده ای مقالاتی بخوانند و شعارهائی بدهند برای ابراز ارادت به مدرس خوب است اما پیروی از مدرس نیست . مجلسی که نتواند در « روز مجلس » از روسای قبلی مجلس که در نظام جمهوری اسلامی خدمت کرده اند برای حضور در مراسم این روز دعوت کند چگونه می تواند مدعی باشد که در راس امور است مجلسی که نتواند تصویب یک لایحه را به پایان برساند و مجبور شود تحت فشار دولت آنرا به بهانه های غیرقانونی معطل نگهدارد چگونه می تواند مدعی باشد که در راس امور است مجلسی که اختیار اداره جلسات خود را نداشته باشد و رئیس دولت بتواند بدون وقت قبلی و در حین مذاکرات رسمی وارد صحن علنی آن شود و برخلاف اراده رئیس مجلس به ایراد سخنرانی بپردازد چگونه می تواند مدعی باشد که در راس امور است مجلسی که در برابر تخلفات آشکار و مکرر مسئولان اجرائی از قانون نتواند به وظیفه نظارتی خود عمل کند چگونه می تواند مدعی باشد که در راس امور است مجلسی که نتواند گزارش جنایات کهریزک را بخواند چگونه می تواند مدعی باشد که در راس امور است مجلسی که نتواند به حساب متخلفان در ماجرای مذاکرات ژنو و مسائل هسته ای برسد چگونه می تواند مدعی باشد که در راس امور است و…

نمایندگان محترم مجلس بهتر است به جای بزرگداشت شعاری مدرس در سیره عملی مدرس مطالعه نمایند و به این واقعیت توجه کنند که اگر به راه مدرس نروند نه می توانند در برابر خطر استبداد داخلی بایستند و نه نفوذ استعمار خارجی .