عرصه سیاست جاى تسویه حساب نیست

چکیده :در واقع سياست‌ورزى حامل گفت‌وگو و پيشبرد منافع ملى با کمترين هزينه و بيشترين نفع است و بايد از نيروهاى موجود حداکثر استفاده را برد؛ چراکه برايند اين نيروهاست که مى‌تواند موجود بارورى و کمال جامعه شود؛ بنابراين وجود نيروهاى تندرو که به جاى آرامش، سخن از جنگ، نابودى و خشونت به ميان مى‌آورند مضر است. چون آنان ميدان سياست را با چاله ميدان اشتباه...

حیات نو-محمدجواد حق‌شناس:سیاستمداران واقعى در درون احزاب رشد و نمو کرده و به کمال مى‌رسند و این مسیر مناسبى براى سیاست‌ورزى است، در واقع سیاست‌ورزى حامل گفت‌وگو و پیشبرد منافع ملى با کمترین هزینه و بیشترین نفع است. باید گفت که سیاست یکى از دانش‌هاى مطرح بشرى است که از زمانى که انسان به یک زندگى متمدن پا نهاد همواره یکى از دغدغه‌هاى اصلى او محسوب مى‌شد. در یونان باستان، افلاطون و ارسطو دقیقا به این دغدغه پاسخ دادند و حتى آثار مکتوبى همچون کتاب سیاست به نوشته ارسطو را از خود برجاى نهادند. در واقع ارسطو در کتاب خود راهى را براى اداره بهتر جامعه و رسیدن به وضع مطلوب ارائه کرده است و نحوه گذار از وضع موجود به یک جامعه آرمانى را پیش پاى بشر قرار داده است.

در واقع باید گفت که این سیاستمداران هستند که مى‌توانند جامعه را به سمت و سوى یک جامعه آرمانى هدایت کنند. در گذشته سلاطین با قدرت شمشیر، تدبیر صدراعظم‌ها و وزراى خود جامعه را اداره مى‌کردند اما امروزه این عرصه از حوزه فردى به حوزه جمعى ورود پیدا کرده و از لزوم مشارکت مردم بر سرنوشت خویش در عرصه سیاسى صحبت مى‌شود و بحث تولد نهادى به نام پارلمان و حضور نمایندگان مردم در عرصه سیاسى آغازگر این مشارکت است.

در واقع یک فرد جاى خود را به گروهى از افراد به نام نمایندگان مردم داد و پس از آن نیز رفته رفته شاهد شکل‌گیرى نهاد جدیدى به نام حزب شدیم که به صورت حرفه‌اى به تبیین مشى سیاست مى‌پردازد تا بتواند در درون جامعه البته در صورت انتخاب مردم به صورت بهینه به اجراى امور بپردازد. در این کشاکش طبیعى است اگر بخواهیم به عنصرى مناسب در سیاست‌ورزى دست پیدا کنیم نمى‌توانیم بدون توجه به نهادهاى شناخته شده و امتحان پس داده باشیم که دنیا آنها را تجربه کرده و از آزمون آن سربلند بیرون آمده و نتیجه بسیار مناسبى را هم در عرصه عمل از خود بر جاى نهاده است؛ لذا به نظر مى‌رسد امروزه این احزاب سیاسى هستند که مى‌توانند یک هدایت جمعى را در عرصه سیاست عهده‌دار شوند؛ چراکه سیاستمداران واقعى در درون احزاب رشد مى‌کنند و به کمال مى‌رسند و این مسیر مناسبى است براى محک این‌که آیا یک سیاستمدار توان ارائه و پیشبرد برنامه‌هاى خود را دارد یا خیر؟ به هر حال اگر در اندیشه سیاسى یک سیاستمدار بهترین برنامه‌ها هم وجود داشته باشد اما تیم مجرب و با مطالعه‌اى در کنار او نباشد نمى‌تواند برنامه‌هاى خود را اجرایى کند؛ لذا با این تفاسیر مى‌توان به تفاوت‌هایى میان سیاستمدار و سیاست‌ورز پى برد.

وقتى مباحث در سطوح عالى خود مطرح نمى‌شوند و به خوبى پیش نمى‌روند نوعى تنازل بحث پیش مى‌آید؛ یعنى لمپنیزم وارد ادبیات سیاسى مى‌شود و اینجاست که در مقابل عمل سیاستمداران و کسانى که تلاش کرده‌اند در حوزه، دانشگاه، کار و تجربه به یک سیاستمدار حرفه‌اى تبدیل شوند، عناوینى مانند سیاست‌باز ـ که چیزى شبیه یک دشنام سیاسى است ـ وارد عرصه شده و شروع به فعالیت مى‌کنند. در این بین مهم‌ترین عنصرى که در تعیین حرکت سیاستمداران واقعى در سالم‌سازى فضاى جامعه مهم و موثر است، توجه به عنصر کلیدى شناخت زمان و مکان و ارائه تحلیل‌هاى درست و واقعى از حقایق جامعه است. یک سیاستمدار هم‌چنین باید در انتخاب مسیر نیز دقت کند، یعنى بسیارى از موارد یک سیاستمدار مجبور مى‌شود بین گزینه بد و بدتر یکى را انتخاب کند و این سختى کار یک سیاستمدار است.

در واقع سیاست‌ورزى حامل گفت‌وگو و پیشبرد منافع ملى با کمترین هزینه و بیشترین نفع است و باید از نیروهاى موجود حداکثر استفاده را برد؛ چراکه برایند این نیروهاست که مى‌تواند موجود بارورى و کمال جامعه شود؛ بنابراین وجود نیروهاى تندرو که به جاى آرامش، سخن از جنگ، نابودى و خشونت به میان مى‌آورند مضر است. چون آنان میدان سیاست را با چاله میدان اشتباه مى‌گیرند.